Διαβάζοντας το βιβλίο του Κωστή Γκιμοσούλη «Ολες μία. Σαν μυθιστόρημα» (Εκδόσεις Καστανιώτη) καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για μια δύσκολη εξομολόγηση. Ο συγγραφέας μιλάει για τις γυναίκες που είχε και τον είχαν. Και σταγόνα σταγόνα γεμίζει ένα ποτήρι που τελικά ξεχειλίζει.
Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε «σταγόνες» αντί για κεφάλαια. Αλλες «σταγόνες» είναι μικρά ποιήματα και άλλες είναι λόγια σταράτα, σκέψεις εξομολογητικές.
Ανάμεσα σε αυτά τα δύο είδη λόγου παρεμβάλλονται και σκίτσα με τις χαρακτηριστικές του γραφικού του χαρακτήρα τρεμάμενες γραμμές. Σκίτσα με γάτες που σαν καταλύτες λένε και αυτές τις δικές τους ιστορίες ή βγάζουν συμπεράσματα. Θα μπορούσε να πει κανείς ‒γιατί τελικά οι ταμπέλες βρίσκουν τρόπο να μπαίνουν‒ ότι έχουμε να κάνουμε με έναν Αθηναίο Μπουκόφσκι.
Με αυτά στο μυαλό μου κάθισα απέναντί του στο γραφείο του στο σαλόνι του σπιτιού, εκεί στις παρυφές του Φιλοπάππου, και τον κουβέντιασα και με κουβέντιασε.
Οι γυναίκες και οι φόβοι. Πώς είσαι απέναντί τους;
Πάντα στεκόμουν απέναντι στις γυναίκες με μεγάλο φόβο και ερωτευόμουν με πάθος. Και δεν έχει τέλος αυτό το πράγμα. Ολες κάτι έχουν: και οι όμορφες και οι άσχημες και οι χοντρές και οι λεπτές. Δεν καταλήγεις ποτέ κάπου. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς φλερτ και δίχως γυναίκες, αλλά ούτε και χωρίς ανθρώπους γενικότερα.
Ναι, αλλά δείχνεις πολύ μοναχικός…
Είμαι! Αλλά έχω ανάγκη τους ανθρώπους. Τους αγαπώ. Ακόμη και τους πιο απαίσιους.
Πού σταματάει το φλερτ και αρχίζει η παρενόχληση;
Η παρενόχληση ξεκινά από τον φασισμό. Τον φασισμό του δυνατού. Του δυνατού με κάθε τρόπο. Δεν μιλάω μόνο για μυϊκή δύναμη. Και γυναίκες και άντρες μπορεί να είναι αυτό που εννοώ «δυνατό». Μπορεί να σε εκβιάζει κάποιος. Μπορεί να είναι η προϊσταμένη σου. Αν δεν την πηδήξεις, να χάσεις έναν ρόλο ή μια δουλειά.
Εχεις αδικήσει γυναίκα;
Ναι, κατ’ επανάληψη. Κατάλαβα όμως ότι κατά βάθος αδικούσα τον εαυτό μου και το έχω πληρώσει. Είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα. Οι γυναίκες όταν δεν τις θέλεις σ’ το κρατάνε. Και ο μόνος τρόπος να αντισταθείς σε μια γυναίκα είναι να μην μπεις μέσα της.
Είσαι θλιμμένος ή οργισμένος;
Είμαι απ’ όλα. Περιέχω και τη λύπη και τη χαρά και την οργή, αλλά περιέχω και τη γυναικεία πλευρά μου. Ακόμη και αν το αρνιόμαστε με κάθε τρόπο, πιστεύω ότι μέσα μας υπάρχει και η γυναικεία μας πλευρά. Είμαι άνθρωπος. Αρα περιέχω τόσο τον άντρα όσο και τη γυναίκα. Τα πιο σπουδαία τα παθαίνουμε από γυναίκες. Από γυναίκες προερχόμαστε.
Διαβάζοντας το βιβλίο σου είχα την αίσθηση ότι ήταν σαν να ήθελες να κλείσεις κάποιους λογαριασμούς γράφοντας. Ισχύει;
Ως ένα σημείο ισχύει. Δένω κόμπους. Ή λύνω κόμπους. Κάνω κόμπους αναρρίχησης για να προχωρήσω. Οταν λέω λύνω κόμπους εννοώ ότι κατανοώ πράγματα και προχωράω. Ολοι έχουμε να κλείσουμε λογαριασμούς με το χθες. Γράφουμε ή μιλάμε για τα πράγματα όταν κατακάτσει η σκόνη. Οταν είσαι ερωτευμένος δεν μιλάς για τον έρωτά σου, τον ζεις. Πρέπει να είσαι ή ηλίθιος ή επαγγελματίας για να το κάνεις. Οταν κατακάτσει η σκόνη, τότε το κάνεις.
Κουβαλάς ακόμη κάποιον φόβο που είχες ως παιδί;
Το να γίνω κάποιος που να σέβεται η κοινωνία. Οι γονείς, οι πολιτικοί και οι παπάδες έχουν την τάση να σε γεμίζουν με ενοχές. Που συνήθως είναι ψέματα. Δεν υπάρχουν. Οταν σταματήσουν αυτοί οι παράλογοι φόβοι, τότε αρχίζεις να ζεις. Βεβαίως στην πραγματικότητα δεν καταφέρνεις ποτέ να τους κάνεις τελείως στην άκρη, καταφέρνεις όμως να κινείσαι χωρίς αυτούς. Να τους μειώνεις. Βλέποντας ότι πρόκειται για σκιές που δεν υπάρχουν. Πηγαίνοντας κόντρα μερικές φορές στην ψύχωσή σου. Ολοι έχουμε ψυχώσεις. Σκεφτόμαστε: άμα περάσω αυτήν τη γραμμή δεν θα ξυπνήσω αύριο ή κάτι θα μου συμβεί. Αμα δεν το κάνω αυτό…
Ως παιδί αισθανόσουν «προγραμματισμένος» να γίνεις κάτι;
Ναι, το ένιωθα. Ενώ τα γυφτάκια είναι πιο ελεύθερα. Βλέπεις ένα ξυπόλυτο παιδί να κάνει μπάνιο και τρελαίνεσαι. Ομως αν δεις τα μάτια τους είναι πιο καθαρά και είναι πιο ζωντανά από τα παιδιά που ουρλιάζουν στις παραλίες με τους γονείς για ένα αυγό. Οι γονείς καταπιέζουν τα παιδιά όπως καταπιέζουν και τους σκύλους τους. Συχνά έξω από το παράθυρό μου βλέπω ανθρώπους που μιλάνε στον σκύλο τους λες και απευθύνονται σε στρατιώτες: έλα, κάνε… Και τα σκυλιά αντιδρούν και τα παιδιά αντιδρούν! Και εγώ ήμουν τέτοιο παιδί. Με είχαν προγραμματισμένο, στρατιωτάκι, κουρδισμένο.
Και πώς ξεκουρδίστηκες;
Ξεκουρδίστηκα, όπως λες, σε σχέση με τον εαυτό μου. Βλέπεις ότι κουβαλάς αυτά. Θέλει αρχίδια για να μην τα περάσεις στα παιδιά σου ή στις γυναίκες με τις οποίες κάνεις σχέση. Νομίζεις ότι αν κάποια στιγμή σταματήσεις να λειτουργείς όπως σε έχουν κουρδίσει θα πεθάνεις. Αλλά τελικά δεν πεθαίνεις.
Στο βιβλίο παρεισφρέουν δικές σου ζωγραφιές με γάτες και διακόπτουν την αφήγηση. Και έχουν τη δική τους φωνή. Πώς προέκυψε αυτό;
Οι γάτες έχουν πλάκα. Είναι αστείες. Πολλές φορές κάθονται στο παράθυρο και με κοιτάνε λες και είμαι τηλεόραση. Και μου μαθαίνουν διάφορα πράγματα. Οι γάτες είναι άγιες.
Θα σου άρεσε να κυκλοφορείς σαν γάτος, αθόρυβα;
Ναι, μερικές φορές θα ήθελα να είμαι αόρατος. Επειδή μάλιστα οδηγώ μηχανή, είναι ταλέντο να περνάς αόρατος από τους μπάτσους. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι γεννημένοι για να τους πιάνουν οι μπάτσοι αν δεν φοράνε κράνος ή να τους πιάνει η εφορία. Και άλλοι πάλι είναι γεννημένοι αόρατοι.
Τι σε ενοχλεί;
Με ενοχλεί η εξουσία, με ενοχλούν αυτοί που έχουν την εξουσία. Είτε είναι εκδότες είτε είναι λεφτάδες. Με ενοχλούν μερικές φορές οι άνθρωποι που είναι «γαμάω» και τα κάνουν όλα. Είναι μια ενόχληση καθαρά πρακτικής φύσης σε πρώτη ανάγνωση και μετά γίνεται αισθητικής και πολιτικής φύσης.
Είσαι συγγραφέας…
Δεν είμαι συγγραφέας, είμαι άνθρωπος. Είναι το παιχνίδι μου αυτό. Ο καθένας πρέπει να έχει το παιχνίδι του. Το κάνω καλά αυτό το παιχνίδι για μένα. Οταν θα έχω μια ιστορία θέλω να την κάνω καλά, μέχρι το τέλος. Για μένα. Δεν είμαι επαγγελματίας. Δεν το κάνω για να ζήσω. Θα το έκανα και τσάμπα. Απ’ αυτό ζω, αλλά δεν εξαρτιέμαι από κανέναν.
Στο πρώτο μας ραντεβού πριν από χρόνια είχες μόνο σταθερό τηλέφωνο. Σήμερα έχεις κινητό και το ραντεβού το κλείσαμε με κουβέντα στο Μessenger. Γκιμοσούλης και τεχνολογία… Σε ακούω!
Εχω γράψει ένα στιχάκι: «Το διαδίκτυο είναι η καθημερινή σου στύση/ Για να γίνει οργασμός εξαρτάται από τη χρήση». Είναι θέμα χρήσης λοιπόν. Μου αρέσει η τεχνολογία. Φτάνει να μη με κάνει παράλυτο και ευνούχο.
Συναντάς τέτοιους ανθρώπους;
Φυσικά, και στο διαδίκτυο και στον δρόμο. Τους βλέπεις. Είναι σαν φυτά, δεν έχουν στύση. Οι ανοργασμικοί και οι ανοργασμικές φαίνονται. Κυρίως δεν έχουν χιούμορ! Και οι κακογαμημένοι και οι αγάμητοι είναι επικίνδυνοι. Είναι θέμα ανθρώπου. Οι κακογαμημένοι έχουν κάνει μεγαλύτερο κακό στον εαυτό τους, πιο πολύ από τους αγάμητους.
Πώς τοποθετείσαι απέναντι στα ακροδεξιά στοιχεία;
Ξέρεις κάτι; Προσπαθώ να μην είμαι σαν κι αυτούς. Προσπαθώ να μην είμαι έτσι. Αυτή είναι η πολιτική μου στάση. Και το 1970 και το 2010 και το 2030 τα ίδια ψέματα μας τάιζαν και θα μας ταΐζουν. Πιστεύω σε συλλογικότητες αλλά ο καθένας πρέπει να δίνει τον αγώνα του. Πάντα υπάρχει η μεγάλη πλειονότητα, οι κουράδες που τρέχουνε στον οχετό, και μια μειονότητα που είναι διαφορετική. Πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει. Και στο Πολυτεχνείο αποδείχτηκε αυτό: οι καθαροί συνήθως δεν κάνουν θόρυβο. Θόρυβο κάνουν οι τενεκέδες οι ξεγάνωτοι.
