Όταν_x000D_
κάποτε ο Καραμανλής ο νεότερος τον αποκάλεσε αρχιερέα της διαπλοκής, πολλοί_x000D_
θεώρησαν υπερβολικό, ακόμη και ανοίκειο τον χαρακτηρισμό.
Υποβίβαζε τον πολιτικό διάλογο ο λαλήσας με τέτοιο σκληρό τρόπο, έλεγαν. Για να περάσει ο καιρός, να έρθουν στο φως τα λάχανα και τα παραπούλια του Τσοχατζόπουλου, του Τσουκάτου, του Μαντέλη και τώρα του Παπαντωνίου και να αποδειχτεί ότι και λίγα του είπε ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ίσως πατριάρχη, καρδινάλιο ή και πάπα της διαπλοκής και της διαφθοράς θα έπρεπε να αποκαλέσει τον Κώστα Σημίτη. Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργό την εποχή των θαυμάτων του εκσυγχρονισμού. Από το 1996 μέχρι το 2004.
Και όμως. Ο άνθρωπος που εμπιστεύτηκε θέσεις-κλειδιά στον Ακη, έστεψε «τσάρο της οικονομίας» τον Γιάννο, είχε εξ απορρήτων τον Τσουκάτο, έδωσε υπουργικές καρέκλες σε μετέπειτα πελάτες των δικαστηρίων και ενοίκους του Κορυδαλλού εξακολουθεί να απολαμβάνει μιας ιδιότυπης ασυλίας. Κι από πάνω παριστάνει τον πρεσβύτερο, τον τιμητή των σημερινών, χωρίς ούτε ένα ψίχουλο αυτοκριτικής για τα δικά του χτεσινά. Φιλοσοφικές μπούρδες του είδους «η διαφθορά είναι κοινωνικό φαινόμενο» κι από δω παν κι οι άλλοι. Αρχιερέας, αλλά και σιγανοπαπαδιά εν ολίγοις. Δήθεν χαμηλοί τόνοι, δήθεν τεχνοκρατική νοοτροπία, δήθεν μετριοπαθής λόγος, αλλά κατά τα άλλα, για τα σκοτεινά και τα μεγάλα, τσιμουδιά.
Ας είμεθα επιεικείς, δεν έχουμε οφέλη, που έγραφε ο μακαρίτης ο Μποστ. Ας δεχτούμε, συνεπώς, ότι περνούσαν δροσερά δισεκατομμύρια μέσα από τα δάχτυλά του χωρίς να πιει ούτε μια στάλα. Αλλά καμιά ευθύνη όταν στον Κορυδαλλό ετοιμάζουν για τους επιτελείς του πτέρυγα Σημίτη; Καμιά αυτοκριτική για το πώς και το γιατί η Ολυμπιάδα, το χρηματιστήριο, το ευρώ εξελίχτηκαν από εθνικοί θρίαμβοι σε πολυεθνικές ρεμούλες; Καμιά ευθύνη όταν, όπως αποδείχτηκε, γινόταν κάτω από τα πόδια του το πάρτι του αιώνα; Τόσο επηρμένη αθωότητα ώστε να ανοίγει το στόμα του μόνο για να δώσει ένα χεράκι για την ανατροπή της σημερινής κυβέρνησης; Προβλέποντας, ως Κασσάνδρα, τα χειρότερα για το αύριο;
Διότι, εντάξει. Οι ελίτ τον χαϊδεύουν ακόμη και σήμερα γιατί επί των ημερών του γνώρισαν ημέρες δόξας. Το ΚΙΝΑΛ τον υπερασπίζεται, ακόμη και τον εξυμνεί, γιατί αισθάνεται ως συνέχεια και συνένοχος του εκσυγχρονιστικού θαύματος. Οι βαρόνοι των ΜΜΕ τον αγιογραφούν – τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια. Το ότι ο ίδιος, όμως, δεν αισθάνεται καμιά ενοχή, καμιά ευθύνη για τον εκσυγχρονισμό της μίζας και της διαπλοκής, ενώ αισθάνεται τόσο αθώος ώστε να πουλάει συστημική σοφία, δεν έχει να πει κάτι για το ήθος, την προσωπικότητα, την πολιτική ραχοκοκαλιά του; Αρχιερέας, λοιπόν; Ισως. Αλλά σίγουρα και σιγανοπαπαδιά.
