Ενα πνιχτό, υπόγειο χειροκρότημα έχει ξεσπάσει από την Πέμπτη το βράδυ σε όλα τα μήκη, τα πλάτη και τα ύψη της ΝΔ και στις ποικίλες «φυλές» της.
Μαζί με χαμόγελα χαιρεκακίας για τον λίγο Κυριάκο και ελπίδας για τον εύελπη Κώστα Μπακογιάννη. Ο οποίος όχι μόνο σήκωσε το γάντι και συμμετείχε στη «φιέστα» του Τσίπρα στην περιοχή του παρά την απαγόρευση του Κυριάκου, αλλά χαστούκισε δημόσια και εκ προμελέτης τον θείο του, δηλώνοντας ότι «η αυτοδιοίκηση δεν είναι νεροκουβαλητής κανενός κόμματος». Κι εγώ, θείε, δεν είμαι νεροκουβαλητής δικός σου, εννοούσε.
Ιδού ο νυμφίος έρχεται, κατά τα λόγια πασίγνωστου στελέχους της παράταξης, πρώην υπουργού και νυν φίλου του Προκόπη Παυλόπουλου. Φράση που εν μέρει παίζει και με το γεγονός ότι ο Μπακογιάννης, μόλις πριν από λίγες μέρες, παντρεύτηκε τη δημοσιογράφο Σία Κοσιώνη, αλλά αναφέρεται κυρίως στο γεγονός ότι η διαφοροποίησή του από την υστερία του αρχηγού της ΝΔ, η ανταλλαγή φιλικών αστείων με τον Τσίπρα και οι ενωτικές του δηλώσεις σε συνδυασμό με τη βλακώδη, χωροφυλακίστικη αντίδραση του αρχηγού της ΝΔ τον έθεσαν αστραπιαία σε ηγετική τροχιά στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Και ξαφνικά ήρθε ο έρωτας για πολλούς μέσα στο κόμμα. «Επιτέλους μια δροσερή όαση στην έρημο του Κυριάκου» σχολίασε το ίδιο βράδυ των γεγονότων της Λαμίας σε δημοσιογράφους καραμανλικό στέλεχος της παράταξης. Ενώ το σχόλιο συμπλήρωσαν σαρκαστικοί συλλογισμοί για τον Μητσοτάκη. «Για πρώτη φορά αρχηγός κόμματος, αντί να βγάλει από την τσέπη του υποσχέσεις και λαγούς, βγάζει και δείχνει σε όλο τον κόσμο εκείνον που θα τον εκθρονίσει» είναι η κεντρική ιδέα τους. Και δεν υπάρχει αυτήν τη στιγμή στέλεχος της ΝΔ που στην πίσω πλευρά του μυαλού του να μην έχει τον Μπακογιάννη ως δελφίνο με μεγάλε προσδοκίες.
Πρόκειται για κατόρθωμα, προφανώς όχι μόνο του ίδιου του Μπακογιάννη αλλά και του Μητσοτάκη. Ο οποίος με το απαγορευτικό του έδωσε τη δυνατότητα στον σχετικά νεαρό γιο του Παύλου και της Ντόρας να κάνει σαφές σε όλο τον κόσμο το δικό του «πιστεύω» για την πολιτική και την πολιτική αντιπαράθεση. Και να διαδηλώσει με τον πιο «προκλητικό» τρόπο και μπροστά στον μεγάλο «εχθρό» την κάθετη αντίθεσή του με τη σημερινή στρατηγική της υστερίας από την οποία έχει καταληφθεί ο θείος του και αρχηγός της ΝΔ.
Ο ευφυής Τσίπρας έσπευσε να προσαρμοστεί και, πέρα από τους εκτός κειμένου φιλικούς διαλόγους με τον περίπου συνομήλικό του περιφερειάρχη και πολιτικό αντίπαλο, προσέδωσε με το εισαγωγικό μέρος στην ομιλία του σαφή διαλλακτικά και ενωτικά χαρακτηριστικά. Οι πρώτες αντιδράσεις, ωστόσο, στα επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ ποικίλλουν. Διότι υπάρχουν εκείνοι που προβλέπουν και ήδη το συζητούν ότι αργά ή γρήγορα θα επέλθουν αλλαγές στρατηγικής και προσώπων στη ΝΔ. Αλλά κι εκείνοι που δεν τις θέλουν και τις φοβούνται, καθώς θεωρούν τον Μητσοτάκη δώρο της τύχης για τις μνημονιακές δυσκολίες της Αριστεράς.
Η εκτίναξη
Στη ΝΔ από την άλλη, η εκτίναξη του Μπακογιάννη με την άτυχη ρουκέτα του Μητσοτάκη ήρθε την κατάλληλη στιγμή για να προσδώσει κάποια προοπτική σε μια αδιέξοδη κατάσταση. Γιατί η στρατηγική της έντασης, της καταστροφής, των συνεχών τοξικών επιθέσεων στην κυβέρνηση και στον Τσίπρα, τη στιγμή που η χώρα κάνει εμφανή βήματα προς την κανονικότητα, έχει δημιουργήσει υπόστρωμα γκρίνιας, διαφωνιών και αμηχανίας μέσα στο κόμμα. Και η αποτελεσματικότητα του αρχηγού αμφισβητείται όχι μόνο από τις «φυλές» των καραμανλικών και των σαμαρικών, αλλά και από ένα νέο ρεύμα κεντροδεξιάς μετριοπάθειας που δημιουργήθηκε στη δίνη της στρατηγικής υστερίας.
Ο Μπακογιάννης είναι μια απάντηση σε πολλά ερωτήματα. Η αύρα του πατέρα του, που τον κατηγορούσαν για γεφυροποιό Αριστεράς και Δεξιάς και έπεσε θύμα της τρομοκρατίας, οι συμπάθειες που κατέκτησε στο Καρπενήσι ως δήμαρχος και στη Στερεά Ελλάδα ως περιφερειάρχης, οι σπουδές του στο εξωτερικό, ακόμη και ο ζωηρός προσωπικός του βίος, τον είχαν καταστήσει ήδη υπολογίσιμο μέγεθος εντός και εκτός τειχών της Δεξιάς. Η ανοησία του Κυριάκου του έδωσε την ευκαιρία να κάνει θριαμβευτική είσοδο στο μεγάλο πολιτικό θέατρο της χώρας. Ως επίδοξος πρωταγωνιστής και όχι απλώς ως συμπαθής κομπάρσος.
Αν έχει, όπως λέγεται, τη διακριτική βοήθεια της πολύπειρης Ντόρας. Αν εξακολουθήσει να μένει πιστός σε μια στρατηγική ουσιαστικής αντιπαλότητας χωρίς υστερίες και ακρότητες με τον Τσίπρα. Αν διαχειριστεί με εξυπνάδα το κεντροδεξιό κεφάλαιο, το οποίο άλλοι εξανεμίζουν σε πυρρίχιους με την ακροδεξιά, καθώς και το καλό όνομα που κουβαλάει. Κι αν θέλει, όπως λένε οι πληροφορίες, να γίνει Μακρόν και όχι μία από τα ίδια, τότε έχει κάθε πιθανότητα να παίξει σημαντικό ρόλο. Και πολύ γρηγορότερα από ό,τι πολλοί φαντάζονται. Θα χρειαστεί βέβαια να «σκοτώσει» πολιτικά τον θείο του, αλλά αυτό είναι το αναπόφευκτο τίμημα για να αποκτήσουμε το αντίπαλο δίδυμο Μπακογιάννης – Τσίπρας.
