Στις 4_x000D_
Ιουλίου 2004 η εθνική ομάδα με καπετάνιο τον Οτο Ρεχάγκελ έδωσε την παράσταση_x000D_
της ζωής της στο Ντα Λουζ της Λισσαβώνας, χειροκροτήθηκε και από Πορτογάλους_x000D_
που ήταν οι οικοδεσπότες, παρά την πίκρα τους για την ήττα στον τελικό, και με_x000D_
την κατάκτηση του Euro προκάλεσε σοκ στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.
Το «γαλανόλευκο πειρατικό» με την απροσδόκητη και αδιανόητη πορεία του έφερε σαν λάφυρο το τρόπαιο και κέρασε νέκταρ όλους τους Ελληνες, που πανηγύρισαν με την ψυχή τους το ανεπανάληπτο επίτευγμα.
Από εκείνο το βράδυ πέρασαν ήδη δεκαπέντε χρόνια και ο θρίαμβος των θριάμβων δεν αποτέλεσε τον φάρο για να μπει το ελληνικό ποδόσφαιρο στις ράγες της αναγέννησης. Δυστυχώς το παραποδόσφαιρο ζει και βασιλεύει, αφού οι αρμόδιοι δεν επένδυσαν στο σύγχρονο ποδοσφαιρικό θαύμα.
«Από τη μεγαλειώδη πορεία, την απίστευτη και μυθική κατάληξή της, κρατάω όλο αυτό το υπέροχο ταξίδι που ζήσαμε και κυρίως τη χαρά που ένιωσαν και νιώθουν ακόμη και σήμερα όλοι οι Ελληνες» δηλώνει στο Documento το μέλος της χρυσής ομάδας Κώστας Κατσουράνης, ο οποίος προτού ολοκληρώσει τη φράση του θυμήθηκε πως «έχω κρατήσει ως ενθύμιο ζωής και τα παπούτσια που φορούσα στη διοργάνωση».
Ποιος θα ήταν ο τίτλος αν έγραφες ένα βιβλίο για τον άθλο του Euro 2004;
Κάτι απλό: «Η καλύτερη ομάδα το κατέκτησε».
Ποιοι ήταν οι πυλώνες του θριάμβου;
Το πρώτο και βασικό στοιχείο της επιτυχίας ήταν το οικογενειακό κλίμα που είχε διαμορφωθεί στην ομάδα. Από κει και πέρα ο ένας έπαιζε για τον άλλο, είχαμε απίστευτη αυταπάρνηση στο παιχνίδι μας και φοβερή αυτοπεποίθηση η οποία χτίστηκε μέσα από τα αποτελέσματα. Από τις επιτυχίες παίρναμε δύναμη για τη συνέχεια και έτσι μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε το επόμενο μεγαθήριο.
Ποιο ήταν το δόγμα του Ρεχάγκελ;
Ο κόουτς είχε περάσει στην ομάδα τα στοιχεία που ήθελε από την προκριματική φάση και στη συνέχεια μας είχε εμπιστοσύνη. Ηταν χαλαρός, μας πίστευε κι αυτό μας το μετέδιδε. Ηταν επίσης έξυπνος, ρεαλιστής και μπήκε γρήγορα στη νοοτροπία του Ελληνα. Μας εξήγησε τι ήθελε από μας και μετά μας έδωσε ελευθερία κινήσεων στο γήπεδο.
Ξέραμε και κυρίως το πιστεύαμε ότι θα ήμασταν ανταγωνιστικοί στη διοργάνωση του ’04, ενώ μέτρησε ότι πήγαμε στην Πορτογαλία με πολύ καλή ψυχολογική διάθεση.
Οπότε ο Νο1 στόχος της εθνικής στο Euro 2004 δεν ήταν η αποφυγή του διασυρμού όπως συνέβη στο Μουντιάλ του ’94;
Ετσι. Στόχος μας ήταν να διεκδικήσουμε ό,τι καλύτερο από κάθε ματς και από κει και πέρα ό,τι έβγαινε. Δεν είπαμε, για παράδειγμα, πως πρέπει πάση θυσία να πετύχουμε έστω ένα γκολ.
Πότε σας πέρασε για πρώτη φορά η σκέψη ότι μπορείτε να σηκώσετε το… τιμημένο;
Μετά τον αποκλεισμό της Γαλλίας το πιστέψαμε και είπαμε ότι τώρα όλα γίνονται.
Πριν από το ματς με τη Γαλλία του Ζιντάν τι συζητούσατε;
Να σεβαστούμε τον αντίπαλό μας μέχρι το σημείο που έπρεπε. Είχαμε αναλύσει το παιχνίδι τους, οπότε γνωρίζαμε τι μας περίμενε, ενώ οι Γάλλοι αμφιβάλλω αν είχαν κάνει τον κόπο να δουν έστω έναν αγώνα της εθνικής μας. Ηταν βασικό ότι δεν είχαμε να χάσουμε κάτι απ’ αυτό το ματς, παρά μόνο να κερδίσουμε. Μπήκαμε λοιπόν στο παιχνίδι με πολύ καλή ψυχολογία, μας βγήκε το πλάνο, θεωρώ πως ήμασταν καλύτεροι από τον αντίπαλό μας και ότι θα μπορούσαμε να πετυχαίναμε κι άλλο γκολ. Το 1-0 ήταν μικρό σκορ για την εθνική βάσει της εικόνας του αγώνα.
Ηταν συγκλονιστική η έκρηξη συναισθημάτων που προκαλέσατε…
Είναι κάτι που πραγματικά δεν μπορώ να το περιγράψω με λόγια, παρότι έχουν περάσει τόσα χρόνια. Αυτή η έκρηξη συναισθημάτων βγήκε από την ψυχή του κόσμου και γι’ αυτό ήταν μοναδική.
Θα άλλαζες με κάτι το χρυσό μετάλλιο του Euro;
Οχι, δεν θα το άλλαζα και δεν το συζητώ. Ηταν μυθικά όλα αυτά που έγιναν και ακολούθησαν. Η εθνική μας για δώδεκα χρόνια είχε τεράστιες επιτυχίες που συνοδεύτηκαν από μεγάλες προκρίσεις. Υπάρχουν Ελληνες ποδοσφαιριστές που έχουν αγωνιστεί σε τρία Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα και δύο Μουντιάλ. Επίτευγμα μοναδικό γιατί δεν μιλάμε για Ισπανούς, Γερμανούς ή Πορτογάλους ποδοσφαιριστές.
Δυστυχώς το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν εκμεταλλεύτηκε την τεράστια επιτυχία σας…
Δεν υπάρχουν άνθρωποι με τεχνογνωσία στον χώρο μας και είναι λανθασμένη η αντίληψη που έχουμε για το ποδόσφαιρο και γενικά η νοοτροπία που το προσεγγίζουμε. Δεν φταίει ο κόσμος για την οπτική γωνία που βλέπει το ποδόσφαιρο. Οι υπεύθυνοι ασχολούνται με το τώρα και όχι με το τι πρέπει να κάνουν τώρα για το μέλλον.
Ποια είναι η ιεράρχηση της ευθύνης για την κατάντια του ποδοσφαίρου μας;
Ευθύνονται η ΕΠΟ, η πολιτεία και μετά οι ομάδες. Πώς θα έχεις δυνατή εθνική ομάδα όταν δεν παίζουν Ελληνες ποδοσφαιριστές στη Σούπερ Λίγκα; Πρέπει να στηριχτεί και ο Ελληνας προπονητής και να έχουμε τη δική μας σχολή.
Το είχε προβλέψει λίγες ημέρες μετά τον θρίαμβο ο Τραϊανός Δέλλας ότι δεν θα άλλαζε κάτι.
Κανείς δεν μπορεί να είναι αισιόδοξος με όσα συμβαίνουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Δεν υπάρχει λογική. Τι να πω όταν δεν μπορούμε να διοργανώσουμε έναν τελικό Κυπέλλου και όταν δεν ορίζονται έγκαιρα οι ημερομηνίες των αγώνων; Κι αυτά είναι τα απλά και τα εύκολα. Σχεδόν 40 χρόνια συμβαίνουν τα ίδια και τα ίδια και δεν γίνεται κάτι για να αλλάξει η κατάσταση.
