Καθόλου_x000D_
δεν άρεσε στον πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών_x000D_
εκλογών ης 31ης Μαρτίου.
Ιδίως η εκλογή στον δήμο-τρόπαιο της Κωνσταντινούπολης του 49χρονου Εκρέμ Ιμάμογλου, προερχόμενου από το κεμαλικό Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP) αλλά αρκούντως νηφάλιου και σχεδόν χαρισματικά ενωτικού. Γι’ αυτό ο πανίσχυρος πρόεδρος φρόντισε να ανακαλυφθούν παρατυπίες, να κηρυχθούν άκυρες οι τοπικές εκλογές και να ξαναστηθούν κάλπες στις 23 Ιουνίου.
Η «αλλοίωση της βούλησης του λαού» ίσχυσε μόνο για τον δήμο της Πόλης, όχι για την περιφέρεια. Εκεί ο κόσμος ψήφισε μεν στα ίδια εκλογικά τμήματα με τους ίδιους «παράτυπους» εκλογικούς αντιπροσώπους, αλλά εκλέχθηκαν εκλεκτοί του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP), συνεπώς… όλα καλά καμωμένα. Πρόκειται για επηρμένη κίνηση υψηλού ρίσκου. Για τρεις, κυρίως, λόγους.
• Πρώτον, στην πόλη όπου ξεκίνησε την καριέρα του ως δήμαρχος (1994-1998) ο Ερντογάν η κρίση έχει κλονίσει τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων και την εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του. Η λίρα έχει χάσει το 30% της αξίας της τους τελευταίους δώδεκα μήνες, οι τιμές στα ράφια των σουπερμάρκετ ανεβαίνουν συνεχώς, οι κατασκευές έχουν παγώσει, το δημόσιο είναι υπερχρεωμένο. Ζόρικα τα βγάζουν πέρα (και) τα νοικοκυριά απλών, συντηρητικών ψηφοφόρων.
• Δεύτερον, ο Εκρέμ Ιμάμογλου, πρώην δήμαρχος του Μπεϊλίκντουζου έξω από την Κωνσταντινούπολη, ακολούθησε επικοινωνιακά ήπια αντιπολιτευτική τακτική. Απέρριψε όσους πρότειναν αποχή, δήλωσε ότι «θα ξανακερδίσουμε με χαμόγελο όσα δικαιούμαστε» και ότι «όλα θα πάνε καλά».
Γέννημα θρέμμα οικογένειας εργοληπτών δημόσιων έργων και χωρίς ευφάνταστη ατζέντα (υπόσχεται επιδόματα σε φτωχούς, φτηνό εισιτήριο στα μέσα μεταφοράς, νεφελώδη ανάπτυξη κ.λπ.), ο συντηρητικός πολιτικός συμβολοποιήθηκε και απέσπασε ψήφους ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων. Ωστόσο η επικράτηση επί του αντιπάλου του, του πρώην πρωθυπουργού Μπιναλί Γιλντιρίμ, σημειώθηκε με διαφορά μόλις 15.000 ψήφους.
• Τρίτον, η άτυπη ισλαμο-οθωμανική δικτατορία που έχει επιβάλει ο Τούρκος πρόεδρος γεννά φυγόκεντρες δυνάμεις στο εσωτερικό της ευρύτερης παράταξής του. Ο άλλοτε «αδερφός» του, πρώην πρόεδρος της χώρας Αμπντουλάχ Γκιουλ και ο πρώην υπουργός Οικονομικών Αλί Μπαμπατζάν, αμφότεροι υπό δυσμένεια σήμερα, ετοιμάζονται να κάνουν κόμμα, το ίδιο και ο άλλοτε πανίσχυρος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου.
Ολοι ελπίζουν ότι θα αποτελέσουν τη διάδοχη κατάσταση στο πολιτειακό τέρας το οποίο εξέθρεψαν και υπηρέτησαν. Αλλά ο Ερντογάν δεν δείχνει να υπολογίζει τίποτε και κανέναν. Συνομιλεί με τα φαντάσματα της Ιστορίας.