Ο Α΄ αντιπρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών τοποθετείται στο Docville αναφορικά με τα τεκταινόμενα στον χώρο του θεάτρου.
Έφτασε λοιπόν η στιγµή που το ελληνικό #MeToo είναι γεγονός. Έφτασε αυτή η πολύτιµη στιγµή που όλοι αυτοί οι άνθρωποι που έχουν δεχτεί βία κάθε είδους βρίσκουν το κουράγιο και τη δύναµη να µιλήσουν για τα τραύµατά τους. Όπως και στην Αµερική πριν από λίγα χρόνια, έτσι κι εδώ ξεκίνησε από τους χώρους του πολιτισµού και του αθλητισµού. Αυτό συνέβη όχι γιατί οι κακοποιητικές συµπεριφορές και οι σχέσεις εξουσίας εκδηλώνονται περισσότερο σε αυτούς τους χώρους απ’ ό,τι στους υπόλοιπους. Συνέβη γιατί η πρόσβαση αυτών των ανθρώπων στον δηµόσιο λόγο είναι πιο εύκολη λόγω της δουλειάς τους· και επειδή βασικό ζητούµενο του κινήµατος #MeToo είναι µέσω της δηµόσιας µαρτυρίας να δοθεί κουράγιο και σε άλλους ανθρώπους να µιλήσουν.
Η ελληνική κοινωνία δυστυχώς βρίθει από µικροαστικά κατάλοιπα. Είµαστε µια ακραία πατριαρχική κοινωνική δοµή. Η µατσίλα και το νταηλίκι ακόµη επικροτoύνται. Οι γυναίκες βιώνουν τον φόβο της ενδεχόµενης παρενόχλησης ή βίας κάθε µέρα στον δρόµο, στις δουλειές και στα σπίτια τους. Τα δικαιώµατα των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόµων ουσιαστικά δεν υπάρχουν. Νοµίζω ότι καλό είναι να τα παραδεχτούµε αυτά για να αξιολογήσουµε και τη σηµασία του δεδοµένου momentum όπως του αξίζει και να µπορέσουµε να προχωρήσουµε λίγο παρακάτω.
Η στιγµή είναι ιστορική και ως τέτοια οφείλουµε να την αντιµετωπίζουµε. Ο οχαδερφισµός απέναντι σε περιστατικά καταπίεσης και έµφυλης βίας πρέπει να µπει στο συρτάρι και να µην ξαναβγεί ποτέ από εκεί. Πρέπει να σταµατήσουµε συνειδητά να συντηρούµε µια κουλτούρα βίας απλώς επειδή αυτή παραλάβαµε από τη ζύµωση των περασµένων δεκαετιών. Και το πρώτο βήµα για την αλλαγή είναι το σπάσιµο της σιωπής.
Απόψεις για το εν λόγω ζήτηµα που κινούνται γύρω από το περίφηµο «τα εν οίκω µη εν δήµω» πρέπει να αποτελέσουν πάραυτα παρελθόν. Πόσο µάλλον όταν ως οίκος ορίζεται ένας ολόκληρος κλάδος.
Τα συνδικαλιστικά όργανα έχουν και οφείλουν να έχουν πολλούς στόχους. Ο σηµαντικότερος και ο πιο ευγενής όµως στόχος τους πάντα θα παραµένει η προστασία των δικαιωµάτων των µελών τους. Και το φάσµα των δικαιωµάτων ενός εργαζόµενου επεκτείνεται και πέραν των εργασιακών. Τα σωµατεία πρέπει να αποτελούν ασφαλές περιβάλλον και καταφύγιο για κάθε εργαζόµενο. Τα σωµατεία πρέπει να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να κινηθούν συνειδητά προς µια µικρογραφία της κοινωνίας που ονειρευόµαστε. Μιας κοινωνίας ίσων δικαιωµάτων. Μιας κοινωνίας χωρίς καµία απολύτως διάκριση.
Από τη στιγµή που µαζί µε άλλους πολύτιµους ανθρώπους εκλεχτήκαµε στη διοίκηση του Σωµατείου Ελλήνων Ηθοποιών –το οποίο κάποια στιγµή θα πρέπει να µετονοµαστεί σε Σωµατείο Ηθοποιών Ελλάδας– είχαµε ακριβώς αυτό τον στόχο που περιγράφω παραπάνω: την οχύρωση και την ενδυνάµωση ενός σωµατείου που θα είναι εκεί για όλους. Και µε αυτές τις προθέσεις συνεχίζουµε.
Τις τελευταίες µέρες προχωρήσαµε στη σύσταση του Πειθαρχικού Συµβουλίου, ενός οργάνου το οποίο ούτως η άλλως προβλέπεται από το καταστατικό µας. Το εν λόγω συµβούλιο θα δέχεται τις καταγγελίες και θα τις εξετάζει. ∆εν είναι δικαστήριο και παραµένει ανεπηρέαστο από οποιαδήποτε δικαστική απόφαση. Λογοδοτεί µονάχα στη γενική συνέλευση που είναι και το ανώτατο όργανο. Παράλληλα συντίθεται µια οµάδα ανθρώπων που εκπαιδεύεται από ειδικούς στον τρόπο υποδοχής καταγγελιών τέτοιου τύπου. Συντίθεται µια µεγάλη οµάδα εργασίας ανθρώπων που θα παρέχουν ψυχολογική υποστήριξη και νοµική κάλυψη των περιστατικών. Επίσης εντός των ηµερών θα λειτουργήσει τηλεφωνική γραµµή επικοινωνίας για την καταγραφή καταγγελιών –είτε επωνύµων είτε ανωνύµων– και την αρχειοθέτησή τους.
Στόχος µας είναι να αποτελέσουµε παράδειγµα αυτήν τη ζωτικής σηµασίας στιγµή. Το σωµατείο είναι παρόν και είναι δυνατό. ∆εν εκβιάζεται ούτε συγκαλύπτει. Προστατεύει τα µέλη του. ∆ηµιουργεί νέα µέτρα και σταθµά ώστε ο κάθε εργαζόµενος να αισθάνεται ασφαλής και προστατευµένος σε κάθε εργασιακό χώρο. Τα δικαιώµατα κάθε εργαζόµενου είναι ίδια ανεξαρτήτως φύλου, χρώµατος, σεξουαλικού προσανατολισµού, µόρφωσης, θρησκείας, ταλέντου.
Ήρθε η ώρα να εφαρµόσουµε και να θεµελιώσουµε την κοινωνία που ονειρευόµαστε.
