Τη συμφωνία με τη Γαλλία για τους εξοπλισμούς και την αμυντική συνδρομή επιχειρεί να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης προκειμένου να ανακάμψει πολιτικά μετά τα απανωτά λάθη – πυρκαγιές, πανδημία, ανασχηματισμός–, που του έχουν στοιχίσει και δημοσκοπικά, όπως δείχνουν οι μετρήσεις μετά και την παρουσία του στη ΔΕΘ.
Με την υπογραφή της συμφωνίας ο Κυρ. Μητσοτάκης πήγε στο προεδρικό μέγαρο και ανακοίνωσε ενημέρωση του κοινοβουλίου για την προσεχή Τρίτη. Τελικά η ενημέρωση την Τρίτη δεν θα γίνει λόγω κωλυμάτων του Αλέξη Τσίπρα και της Φώφης Γεννηματά και η συζήτηση στο κοινοβουλευτικό επίπεδο θα διεξαχθεί με την ψήφιση της συμφωνίας την Πέμπτη.
Κοινωνική δυσαρέσκεια από το ξεπούλημα της ΔΕΗ
Με την επικοινωνιακή προβολή της συμφωνίας ο πρωθυπουργός επιχειρεί να επισκιάσει και το τελευταίο του ατόπημα που αφορά το ξεπούλημα της ΔΕΗ, τόσο ως στρατηγική απόφαση με συνέπειες στην παραγωγική ανασυγκρότηση και την οικονομική ανάκαμψη της χώρας όσο και στο διαδικαστικό, με τον τρόπο που επιλέχθηκε και όζει σκάνδαλο. Το ελληνικό δημόσιο δεν θα διαθέτει πλέον εργαλείο για τη διαχείριση του κόστους της ενέργειας, που όλοι αναγνωρίζουν ότι είναι καθοριστικό για την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.
Παράλληλα θα υπάρξει αύξηση των τιμολογίων για τα νοικοκυριά. Ενδεικτική είναι η κριτική που ασκεί για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ εν μέσω κρίσης ο ευρωβουλευτής της ΝΔ Γιώργος Κύρτσος. Η αμηχανία εξάλλου του υπουργού Οικονομικών Χρήστου Σταϊκούρα, που κατέφυγε σε αναληθή επιχειρήματα για την ένταξη της ΔΕΗ στο ΤΑΙΠΕΔ επί ΣΥΡΙΖΑ, είναι ενδεικτική της δύσκολης θέσης στην οποία περιήλθε η κυβέρνηση να υποστηρίξει μια απόφαση στρατηγική για την οικονομία και την κοινωνία. Το Μέγαρο Μαξίμου υπολογίζει ότι θα συγκρατήσει προσωρινά την κοινωνική δυσαρέσκεια με επιδοτήσεις στα τιμολόγια μέχρι να πάει σε εκλογές.
Εσωτερικές επιπτώσεις της συμφωνίας
Ο Κυρ. Μητσοτάκης αξιοποιεί τη συμφωνία με τη Γαλλία στο εσωκομματικό πεδίο έναντι του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος με τη συνέντευξή του την περασμένη εβδομάδα του καταλόγισε «παθητική στάση και τακτική κατευνασμού της Τουρκίας». Το δήλωσε καθαρά η Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία ανέλαβε να απαντήσει στον Αντ. Σαμαρά για λογαριασμό του Μαξίμου, λέγοντας ότι «η συμφωνία με τη Γαλλία δίνει απάντηση στις αιτιάσεις του κ. Σαμαρά για τα ελληνοτουρκικά».
Ο Κυρ. Μητσοτάκης, παράλληλα με την υπογραφή της συμφωνίας, έκανε δηλώσεις που συνιστούν τουλάχιστον μετατόπιση από το πάγιο δόγμα της εξωτερικής πολιτικής ότι «με την Τουρκία υπάρχει μόνο μία διαφορά: η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας – ΑΟΖ». Ο πρωθυπουργός στη συνέντευξή του από το Μουσείο του Λούβρου μίλησε για «μεγάλες διαφορές με την Τουρκία, με σημαντικότερη και κυριότερη την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών», που μπορούν να λυθούν «με αμοιβαίες υποχωρήσεις» έπειτα από διαπραγματεύσεις στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου.
Μοιάζει ο πρωθυπουργός να χρησιμοποιεί σαν άλλοθι τη συμφωνία προκειμένου να ανοίξει τον δρόμο για ένα διάλογο με την Τουρκία και ενδεχομένως παραπομπή των «διαφορών» στη Χάγη, που σε κάθε περίπτωση θα έχει συνέπεια την απώλεια κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Τότε προκύπτει το ερώτημα γιατί να επιβαρύνει τον ελληνικό λαό και να αυξήσει το δημόσιο χρέος κατά περίπου 10 δισ. ευρώ επιπλέον, την ώρα που αρνείται να ενισχύσει ακόμη και τη δημόσια υγεία εν μέσω πανδημίας. Εφόσον κινηθεί στην κατεύθυνση αυτή είναι βέβαιο ότι θα βρεθεί αντιμέτωπος με ισχυρές εσωκομματικές αντιδράσεις από τους δύο πρώην πρωθυπουργούς και προέδρους του κόμματος, τον Αντ. Σαμαρά και τον Κώστα Καραμανλή.
Ποιο είναι το πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα της ΝΔ;
Με τη συνέντευξή του το περασμένο Σάββατο στα «Νέα» ο Αντ. Σαμαράς έφερε στην επιφάνεια τη συζήτηση που σοβεί στο εσωτερικό της ΝΔ από την ανάληψη της ηγεσίας από τον Κυρ. Μητσοτάκη και αφορά την πολιτική και ιδεολογική φυσιογνωμία του κόμματος.
Από το ξεκίνημα ο Κυρ. Μητσοτάκης δήλωσε ότι είναι «πολιτικά φιλελεύθερος» και πρόβαλε τη «μετεξέλιξη του κόμματος». Στην πράξη αφομοίωσε στελέχη του πάλαι ποτέ εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού, τακτική που έγινε ανεκτή στο εσωτερικό του κόμματος υπό την ομπρέλα του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου και την επιδίωξη της αυτοδυναμίας. Τα παλαιά στελέχη μιλούν για «απόπειρα μετάλλαξης» της ΝΔ, ενώ στην πρόσφατη συνέντευξή του ο Αντ. Σαμαράς εξέφρασε το συναίσθημα της κομματικής βάσης λέγοντας ότι πρόκειται για «μετατόπιση» και ότι «η ΝΔ δεν είναι Ποτάμι». Εθεσε δε και το καίριο για τα κομματικά στελέχη όλων των βαθμίδων αλλά και για σημαντικό τμήμα των ψηφοφόρων ερώτημα: «Με τη σύγχρονη Δεξιά και κεντροδεξιά τι γίνεται;».
Για τον Αντ. Σαμαρά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ΝΔ θα πρέπει να κινηθεί στην κατεύθυνση μιας ευρωπαϊκού τύπου νέας Δεξιάς με έντονο το εθνικιστικό, αντιμεταναστευτικό και ταυτοτικό στοιχείο. Το επιχείρημα βρίσκει ευήκοα ώτα στη μεγάλη μάζα των στελεχών, που δεν της αρέσει που οι προερχόμενοι από τον εκσυγχρονιστικό χώρο «πασοκοποταμίσιοι», όπως τους αποκαλούν μεταξύ τους, έχουν καταλάβει σημαντικό ποσοστό κρατικών θέσεων.
Σε αδρές γραμμές, στο εσωτερικό της ΝΔ διακρίνονται πλέον τρεις τάσεις. Οι νεομητσοτακικοί γύρω από τον πρωθυπουργό, που όμως τόσο στην κοινοβουλευτική ομάδα όσο και στο στελεχιακό δυναμικό είναι μειονότητα. Στον αντίποδα είναι η σαμαρική ομάδα υπό τον πρώην πρωθυπουργό, που με τις παρεμβάσεις του δημιουργεί ερωτήματα για τις απώτερες βλέψεις του.
Η μεγαλύτερη ομάδα είναι πάντα οι καραμανλικοί, παρότι έχει μείνει ακέφαλη αφού ο Κ. Καραμανλής αποφεύγει επιμελώς κάθε ανάμειξη, πέρα από τα εθνικά θέματα. Καθώς τον Δεκέμβριο η ΝΔ θα οργανώσει το συνέδριό της, παραμένει ανοικτό εάν οι αντιθέσεις στο εσωτερικό της θα εκφραστούν ή εάν η νομή της εξουσίας και το αντίπαλο δέος του ΣΥΡΙΖΑ θα της εξασφαλίσουν ξανά μια επίπλαστη ομοψυχία.
