Χωρίς να πει λέξη για τις παρακολουθήσεις και τις εκκωφαντικές αποκαλύψεις σε βάρος παρά το γεγονός πως μίλησε συνολικά για σχεδόν μιάμιση ώρα από το βήμα της Βουλής, και έχοντας στο πλευρό του τον εξίσου σιωπούντα για τα δικά του πεπραγμένα Τάκη Θεοδωρικάκο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίστηκε στη συζήτηση του νομοσχεδίου του υπουργείου Άμυνας με ξεκάθαρη πρόθεση να μετατρέψει και αυτό το εθνικό ζήτημα σε πεδίο προεκλογικής γυμναστικής, επιθέσεων στην αξιωματική αντιπολίτευση και γήπεδο πατριδεμπορίας.
Διαβάστε σχετικά: Προεκλογικές υποσχέσεις στους στρατιωτικούς και εμπόριο πατριωτισμού από Μητσοτάκη
Μία πρωτολογία περί των 40 λεπτών, μία ημίωρη δευτερολογία και σχεδόν δέκα λεπτά τριτολογία, όμως ο πρωθυπουργός δεν βρήκε παρά μία… μισή αναφορά να κάνει στις παρακολουθήσεις και σε όσα έχουν αποκαλυφθεί για τις ευθύνες του ως έχων την εποπτεία της ΕΥΠ, επιχειρώντας για μία ακόμα φορά να συσκοτίσει και να απαξιώσει τα ίδια τα στοιχεία.
«Εμείς δεν είπαμε ποτέ ότι οι υποκλοπές δεν είναι πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε, αυτό που είναι πρόβλημα είναι η ανάδειξη των υποκλοπών σε ζήτημα που αφορά το DNA της Δημοκρατίας μας» ήταν η αναφορά του Κυριάκου Μητσοτάκη στο επίμαχο ζήτημα των παρακολουθήσεων, που είναι και η αιτία της αποχής της αξιωματικής αντιπολίτευσης από τις ψηφοφορίες στη Βουλή. Παρά ταύτα, ακυρώνοντας ακόμα και τις ίδιες τις δικές του εκκλήσεις για συναίνεση στο σημερινό νομοσχέδιο, επιτέθηκε επανειλημμένως στον ΣΥΡΙΖΑ για την επιλογή του, αγνοώντας ακόμα και την πρόκληση του Αλέξη Τσίπρα «πείτε μας γιατί παρακολουθούσαμε και θα επιστρέψουμε».
Κατά τα λοιπά, η εμφάνιση του πρωθυπουργού δεν εξέπληξε κανέναν. Παραθέτοντας ακόμα και υποσχέσεις για το νέο μισθολόγιο των Ενόπλων Δυνάμεων για τον Ιανουάριο του 2024, παραδεχόμενος και ο ίδιος πως πρόκειται για προεκλογικές διακηρύξεις, επιχείρησε να μετατρέψει τη συζήτηση του νομοσχεδίου του υπουργείου Άμυνας σε γήπεδο μικροπολιτικής με τρόπαιο τους στρατιωτικούς και τους υπόλοιπους ένστολους.
Χωρίς καμία διάθεση συναίνεσης και με στόχο να εμφανίσει τους πολιτικούς του αντιπάλους ως εθνικούς μειοδότες, από την πρωτολογία του κιόλας στόχευσε στη «σύγκριση» του πατριωτισμού μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ. Τακτική που συνέχισε και στη δευτερολογία του, όπου παρά τη διαμαρτυρία και τις απαντήσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του Αλέξη Τσίπρα, επιχείρησε και να… τεκμηριώσει τους ισχυρισμούς του, επικαλούμενος την έντονη αντιπολιτευτική κριτική σε κρίσιμα αμυντικά νομοσχέδια της κυβέρνησής του.
Έτσι, προχώρησε και σε έναν «συμψηφισμό» για τα όσα είχαν ακούσει οι μνημονιακές κυβερνήσεις με την δική του κριτική για τις αποφάσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης στις αμυντικές δαπάνες του προϋπολογισμού, τις αμυντικές συμφωνίες με ΗΠΑ και Γαλλία, τις φρεγάτες Μπελαρά και τα Ραφάλ, προχωρώντας και σε… μαθήματα πατριωτισμού.
«Ο πατριωτισμός δεν είναι μια θεωρητική έννοια που μπορούμε όλοι να επικαλούμαστε, φαίνεται στην πράξη. Δεν ήταν προτεραιότητά σας η άμυνα, είναι ιστορικά κατάλοιπα του χώρου που εκφράζετε» είπε σε μια αποστροφή του λόγου του σε ένα μνημείο αντικομμουνισμού, ενώ ήδη είχε κουνήσει το δάχτυλο για τη χρησιμοποίηση του ύμνου του ΕΑΜ σε προεκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, ανερυθρίαστα και ανιστόρητα έφτασε στο σημείο να καλέσει τον Αλ. Τσίπρα να διαλέξει «άλλη μουσική εισαγωγή στις ομιλίες σας από τον ύμνο του ΕΑΜ», και τον κατηγόρησε πως «επιμένετε να μας θυμίζετε τις χειρότερες στιγμές της ελληνικής ιστορίας και τους εμφύλιους διχασμούς».
Με λίγα λόγια, η επιλογή του Κυρ. Μητσοτάκη να εμφανιστεί στη συζήτηση του νομοσχεδίου του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, εν τη απουσία του αρμόδιου υπουργού Άμυνας Νίκου Παναγιωτόπουλου που απουσιάζει στη Βρετανία, χρησιμοποιήθηκε ως ένα ακόμα προεκλογικό ορόσημο στροφής στον εθνικισμό και την εργαλειοποίηση των ζητημάτων εθνικής άμυνας, στην προσπάθεια της Νέας Δημοκρατίας να αντιμετωπίσει την αιμορραγία στα δεξιά της.
Ο προεκλογικός τόνος ήταν έκδηλος σε όλη τη διάρκεια των τοποθετήσεών του, ενώ φρόντισε να βάλει «ταφόπλακα» και στην πρόκληση-πρόσκληση διεξαγωγής debate με τον πολιτικό του αντίπαλο, ρίχνοντας την μπάλα στην κερκίδα της… Βουλής, παρότι σε όλο τον δυτικό κόσμο η συμμετοχή στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες δεν αναιρεί την αξία αντιπαράθεσης των πολιτικών αρχηγών επί τηλεοράσεως.
Η εμφάνιση του πρωθυπουργού στο «παρά ένα» των εκλογών θύμισε την αντίστοιχη προ ενός έτους, κατά την έγκριση των τεράστιων δαπανών για τους εξοπλισμούς, όταν και παρέθεσε το κατασκεύασμα του «ώριμου πατριωτισμού». Τότε που δίχως ακόμα να υπάρχει η παραμικρή υποψία της «τοξικότητας» όπως χαρακτηρίζει τις αποκαλύψεις για τα πεπραγμένα του στις υποκλοπές της ΕΥΠ και τις παρακολουθήσεις του Predator, ωρυόταν από βήματος Βουλής πως «Κάθε πολιτική διαφωνία σταματά εκεί που ξεκινά το συμφέρον της πατρίδας», τον θεμέλιο λίθο της τοξικότητας της προεκλογικής του τακτικής.
