Την ώρα που τις κυβερνητικές πρακτικές αποδομούν ακόμη και οι «Financial Times»
Η πραγματική οικονομία ασφυκτιά. Το «τέρας» της μείωσης της ιδιωτικής κατανάλωσης, που θα σημάνει τη μείωση του τζίρου των επιχειρήσεων, έχει απλώσει τις μαύρες φτερούγες του πάνω από την παγκόσμια οικονομία. Στην αγορά εργασίας επικρατεί χάος καθότι ήδη συμπιέζονται προς τα κάτω οι μισθοί, φουντώνει η ανεργία και η διαπραγματευτική ισχύς των εργαζομένων έχει καταρρακωθεί. Ολα αυτά συμπυκνώνονται σε επίπεδο κοινωνίας σε μία λέξη: φτωχοποίηση. Σε επίπεδο όμως παγκοσμιοποίησης εκφράζεται ο προβληματισμός για την επιβράδυνση της κατανάλωσης λόγω της μείωσης της αγοραστικής δύναμης των μισθωτών που θα ορθώσει τείχη επιβραδύνοντας την ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας, άρα και τα κέρδη των επιχειρήσεων. Φαύλος κύκλος λοιπόν!
Για να κατανοήσουμε το εύρος του προβλήματος, για πρώτη φορά το ΔΝΤ προκάλεσε σοκ στις αγορές, στέλνοντας το μήνυμα μέσω της τακτικής του έκθεσης (Fiscal Monitor) «ξεχάστε το χρέος, αυξήστε δαπάνες και δημόσιες επενδύσεις».
Η κρυφή ανεργία»
Ολα αυτά έφεραν τον προβληματισμό ακόμη και στους «Financial Times». Με άρθρο που φέρει τίτλο «Η κρυφή ανεργία απειλεί ευρωζώνη και ΗΠΑ» εκφράζεται ο προβληματισμός σχετικά με το ότι σε ολόκληρο τον αναπτυγμένο κόσμο η ανεργία είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που δείχνουν τα επίσημα στατιστικά στοιχεία. Μάλιστα οι συντάκτες του άρθρου θεωρούν ότι αυτή η παράμετρος ναρκοθετεί τις προοπτικές ανάπτυξης ισοπεδώνοντας τη διαπραγματευτική ισχύ των εργαζομένων. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση της οικονομολόγου Καταρίνα Ούτερμελ, η οποία υποστήριξε την άποψη ότι τα επίσημα ποσοστά ανεργίας ήταν «η κορυφή του παγόβουνου» και ότι υπήρχαν ενδείξεις ότι περίπου 30 εκατομμύρια απογοητευμένοι εργαζόμενοι «εξαφανίστηκαν» από τις επίσημες στατιστικές σε 25 χώρες του ΟΟΣΑ και στις αναδυόμενες οικονομίες…
Σύμφωνα λοιπόν με την Κ. Ούτερμελ, αναλύτρια στον ασφαλιστικό κολοσσό Allianz, κάθε μήνα που οι κρυφοί άνεργοι παραμένουν εκτός εργατικού δυναμικού η παγκόσμια ιδιωτική κατανάλωση χάνει 15,3 δισ. ευρώ δαπάνης. Μείωση της αγοραστικής δύναμης σημαίνει μείωση της κατανάλωσης που οδηγεί σε καταποντισμό τα κέρδη των επιχειρήσεων.
Αδιέξοδη πορεία
Τι γίνεται όμως στην Ελλάδα; Η κυβέρνηση Μητσοτάκη πράττει ακριβώς αυτά που φέρνουν οικονομική ασφυξία στον παραγωγικό ιστό: • Για επικοινωνιακούς λόγους η «ανεξάρτητη» ΕΛΣΤΑΤ έχει «παρκάρει» πάνω από 200.000 ανέργους στον μη ενεργό πληθυσμό. Ετσι η κυβέρνηση πανηγυρίζει ότι δεν αυξήθηκε θεαματικά η ανεργία, όταν η πραγματικότητα (στοιχεία Μαΐου) δείχνει ότι ήδη έχει καβαλήσει το 20%.
Καθυστερημένα επιδοτεί το 100% των ασφαλιστικών εισφορών για 100.000 θέσεις εργασίας και μόνο για έξι μήνες (το πρόγραμμα άνοιξε τον τρέχοντα μήνα) χωρίς να βάζει το φίλτρο της προηγούμενης μη μείωσης του αριθμού των εργαζομένων. Στην πραγματικότητα επιτρέπει την υποκατάσταση του προσωπικού κάποιας επιχείρησης με άλλο προσωπικό που θα λάβει μικρότερη αμοιβή.
Με την αναδιάρθρωση της αγοράς εργασίας σε βάρος των μισθωτών όμως η κυβέρνηση Μητσοτάκη πυροβολεί τα πόδια της. Οταν θα σημάνει η ώρα του τρεξίματος (ανάκαμψη) λόγω της εξόδου από το οικονομικό σοκ της πανδημίας θα έχει να αντιμετωπίσει το τέρας της παρατεταμένης ανεργίας, της φτωχοποίησης και της κατακρήμνισης της αγοραστικής δύναμης των μισθωτών.