«Επιτελική» επιχείρηση ωραιοποίησης των πραγματικών δεδομένων της απόφασης στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ αλλά και των αμερικανικών κυρώσεων αποκλειστικά για τους S-400
Σε μια προσπάθεια απόκρυψης των πραγματικών δεδομένων της πρόσφατης απόφασης στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ όπως αυτή καταγράφεται στο Κείμενο Συμπερασμάτων όσο και των αμερικανικών κυρώσεων στην Τουρκία επιδίδεται εσχάτως το Μέγαρο Μαξίμου.
Ταυτόχρονα επιχειρεί να κρύψει κάτω από το τραπέζι τη φανερή πλέον διάσταση του ΥΠΕΞ Νίκου Δένδια με τις όποιες κυβερνητικές αποφάσεις σε ανώτατο επίπεδο. Είναι απολύτως χαρακτηριστικό ότι την ίδια ώρα που ο Στέλιος Πέτσας έλεγε ότι η ΕΕ προχωρά «βήμα βήμα» και ο Ελληνας πρωθυπουργός σημείωνε ότι για την Αθήνα οι κυρώσεις «δεν είναι αυτοσκοπός» ο Ν. Δένδιας από το βήμα της Βουλής εξαπέλυε σφοδρή επίθεση κατά της Γερμανίας για τη στάση της στη Σύνοδο Κορυφής.
Το Μαξίμου πρωτίστως επιχειρεί να αποκρύψει το γεγονός ότι στο Κείμενο Συμπερασμάτων της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ η όποια αναφορά σε κυρώσεις αφορά τις «μη εγκεκριμένες δραστηριότητες γεωτρήσεων της Τουρκίας στην ανατολική Μεσόγειο», σημείο που αφορά τις γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ.
Σε ό,τι αφορά στις έρευνες του «Ορούτς Ρέις» νοτίως του Καστελόριζου και ανατολικά της Ρόδου απλώς αποδοκιμάζονται για μία ακόμη φορά (η συγκριμένη αναφορά μεταφέρεται από σύνοδο σε σύνοδο) και καλείται ο Ζοσέπ Μπορέλ να συμπεριλάβει στην έκθεση αποτίμησης των ευρωτουρκικών σχέσεων, που θα καταθέσει μέσα στους προσεχείς μήνες, την εκτίμησή του για τη δυνατότητα «επέκτασης της εμβέλειας» των κυρώσεων.
Το ίδιο ακριβώς γίνεται και στο κείμενο των αμερικανικών κυρώσεων στην Τουρκία, οι οποίες φυσικά αφορούν αποκλειστικά την αγορά των S-400 από την Rosoboronexport (ROE) και όχι τις όποιες τουρκικές κινήσεις στη ΝΑ Μεσόγειο και στο Αιγαίο, αφού δεν υπάρχει καμία αναφορά στα ελληνοτουρκικά την ώρα που γίνεται αναφορά στις παραβιάσεις της Τουρκίας στην Κύπρο. Με απλά ελληνικά, η Κύπρος και το κυπριακό λόμπι στις ΗΠΑ πήραν πιο πολλά, γεγονός που ίσως εξηγείται και από το ότι στα περίφημα οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ εμπλέκονται αμερικανικές εταιρείες και για την ακρίβεια η ExxonMobil.
Το κυριότερο όμως είναι ότι διά της απουσίας κάθε αναφοράς στις τουρκικές ενέργειες σε δυνητικά ελληνική υφαλοκρηπίδα ή ακόμη και σε «διαφιλονικούμενα ύδατα», όπως αρέσκονται να λένε οι Αμερικανοί, δίνεται ατύπως και μια περίοδο χάριτος (μέχρι τον προσεχή Μάρτιο) στην Τουρκία για να συνεχίσει ανενόχλητη τις όποιες προκλήσεις της.
Μέσω αυτών δε η γειτονική χώρα επιχειρεί συστηματικά να αποκόψει τη Ρόδο από το Καστελόριζο και την Ελλάδα από την Κύπρο (κάτι που έχει καταφέρει αφού ούτε στην οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Αίγυπτο δεν πήγαμε ανατολικότερα του 28ου μεσημβρινού), ενώ με τη συνέχιση της τακτικής τής έκδοσης Navtex στο Αιγαίο επιχειρεί να κόψει επί της ουσίας στη μέση και το Αιγαίο, κάτι που φαίνεται και από νόμο που έχει περάσει στο εσωτερικό της προκειμένου να προβαίνει σε
Το κείμενο της ΕΕ αποκαλεί «μη εγκεκριμένες» τις παράνομες δραστηριότητες της Αγκυρας, ενώ στην απόφαση των ΗΠΑ δεν υπάρχει ούτε λέξη για τις τουρκικές κινήσεις στη ΝΑ Μεσόγειο και στο Αιγαίο επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης μέχρι τον 25ο παράλληλο!
Οι κίνδυνοι που καραδοκούν
Εδώ οι κίνδυνοι είναι πολλαπλοί. Πρώτον, όπως έχει γράψει το Documento, η χώρα μας μπορεί να βρεθεί σύντομα μπροστά στο δίλημμα «γεωτρύπανο (νοτίως του Καστελόριζου ή ακόμη και της Κρήτης) ή διάλογος εφ’ όλης της ύλης;». Δεύτερον, να ανοίξει εκ νέου το κυπριακό με τη νέα συνθήκη στο νησί στην οποία πλέον εγκαταλείπεται κάθε κεκτημένο του Γκραν Μοντανά και πάμε σε όσα ισχυρίστηκε ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου στην πρόσφατη συνάντησή του με την εκπρόσωπο του ΟΗΕ Τζέιν Χολ Λουτ. Δηλαδή ότι το σχέδιο ομοσπονδίας δεν είναι πλέον βιώσιμο και ότι η τουρκική πλευρά προωθεί τη διευθέτηση δύο κρατών με βάση την ισότιμη κυριαρχία, η οποία παραπέμπει σε μια μορφή λύσης τύπου συνομοσπονδίας προκειμένου και η ίδια να ελέγξει το ενεργειακό στην περιοχή.
Σε ό,τι αφορά τις αμερικανικές κυρώσεις είναι σημαντικό να ειπωθεί ότι αφορούν μόνο την προεδρία Αμυντικών Βιομηχανιών της Δημοκρατίας της Τουρκίας (SSB) και συγκεκριμένα ορισμένα πρόσωπα που τη διευθύνουν και όχι μέλη του διοικητικού της συμβουλίου, τα οποία είναι ταυτόχρονα και υψηλότατα κυβερνητικά στελέχη, αλλά και τη χρηματοδότησή της από τραπεζικούς οργανισμούς, οι οποίοι ελέγχονται από τις ΗΠΑ προκειμένου να μην μπορούν να δώσουν δάνειο πάνω από 10 εκατ. δολάρια.
Ταυτόχρονα, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, ακόμη και αν τις έχει υπογράψει, μπορεί ανά πάσα στιγμή να καθυστερήσει την επιβολή τους, ακόμη και να ζητήσει την παραίτηση από τις κυρώσεις για λόγους εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ.
Η αντίδραση της Τουρκίας
Την περασμένη Τρίτη στην τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με τον Σαρλ Μισέλ ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εξέφρασε την επιθυμία του να ανοίξει μια «νέα σελίδα» στις σχέσεις του με την Ευρώπη, αλλά την ίδια ώρα δέσμευσε θαλάσσιες περιοχές σε σημεία-κλειδιά σε όλο το ανατολικό Αιγαίο για άσκηση της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας από τις αρχές του νέου έτους μέχρι και τα τέλη Φεβρουαρίου.
Την επόμενη ημέρα ο Τούρκος πρόεδρος χαρακτήρισε τις κυρώσεις που επέβαλε η Ουάσινγκτον στην Τουρκία ως επίθεση εναντίον «της κυριαρχίας» της χώρας του, ενώ αναφερόμενος στο ΝΑΤΟ αναρωτήθηκε: «Για τι είδους συμμαχία πρόκειται;».
Από την πλευρά του ο Μ. Τσαβούσογλου δήλωσε ότι «δεν θα μας πτοήσουν οι κυρώσεις. Δεν θα απεμπολήσουμε τα δικαιώματά μας στην ανατολική Μεσόγειο ούτε λόγω κυρώσεων, αλλά ούτε γιατί θα μας επικρίνει η ΕΕ» δίνοντας έτσι και ένα σαφέστατο δείγμα των προθέσεων της γειτονικής χώρας.
Αποστάσεις Δένδια από τη «γραμμή Σημίτη» που ακολουθεί ο Μητσοτάκης στα εθνικά
Κυβερνητικοί κύκλοι εσχάτως επιχειρούν να απαντήσουν στα συνεχή δημοσιεύματα που μιλούν για ρήξη στις σχέσεις Κυριάκου Μητσοτάκη – Νίκου Δένδια λόγω διαφωνιών σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Τα δημοσιεύματα αυτά ξεκίνησαν με αφορμή τους χειρισμούς στις σχέσεις μας με την Κύπρο και κορυφώθηκαν με τη μυστική συνάντηση Σουρανή – Καλίν στο Βερολίνο, την ώρα που ο Ν. Δένδιας έδινε τη δική του μάχη για τις κυρώσεις στην Τουρκία και φυσικά με τη δήλωση του υπουργού Εξωτερικών ότι πήγε στην Αίγυπτο (για την οριοθέτηση της ΑΟΖ) χωρίς να γνωρίζει τον λόγο.
Νερό βέβαια στον μύλο των δημοσιευμάτων αυτών ρίχνει, όπως γράφουμε και δίπλα, η ομιλία προ ημερών του Ν. Δένδια στη Βουλή με επικριτικές αναφορές στη γερμανική στάση, την ώρα που η επίσημη κυβερνητική θέση διά στόματος Πέτσα ήταν ότι η Ευρώπη βαδίζει «βήμα βήμα»!
Οι ως άνω κύκλοι, ξεπερνώντας τα «περί επιτυχίας της Ελλάδος που στριμώχνει τον Ερντογάν στα σχοινιά» τα οποία δεν αντέχουν φυσικά κριτικής, σημειώνουν με νόημα ότι όλες οι κινήσεις και οι συναντήσεις του υπουργού Εξωτερικών, συμπεριλαμβανομένων και αυτών στο Βερολίνο, γίνονται σε πλήρη συνεννόηση με τον πρωθυπουργό ο οποίος μάλιστα γνωρίζει και τη σκοπιμότητα των διαρροών.
Οξύμωρο
Είναι πραγματικό οξύμωρο και φυσικά κόντρα στις εξελίξεις ότι οι κύκλοι αυτοί επιχειρούν να εμφανίσουν τις κινήσεις της κυβέρνησης ως αποτέλεσμα μιας «νέας στρατηγικής» για την εξωτερική μας πολιτική «στον δρόμο του πατριωτισμού», απέναντι σε φοβικές απόψεις όπως του Κώστα Σημίτη και του Χρήστου Ροζάκη! Ξεχνούν βέβαια τις δηλώσεις του τότε αναπληρωτή σύμβουλου εθνικής ασφαλείας του Κυρ. Μητσοτάκη Θάνου Ντόκου για «συνεκμετάλλευση» Ελλάδας – Τουρκίας στο Αιγαίο αλλά και την παραδοχή του άλλου συμβούλου εθνικής ασφαλείας του Κυρ. Μητσοτάκη, του Αλέξανδρου Διακόπουλου, ότι το «Ορούτς Ρέις» «έχει κάνει έρευνες, μην κοροϊδευόμαστε, αλλά είναι λίγο πιο πολύπλοκο το θέμα».
Στο πλευρό Κυριάκου
Η αλήθεια είναι ότι η περίφημη «γραμμή Σημίτη» στα εθνικά θέματα, όπως και πολλές άλλες πολιτικές του πρώην πρωθυπουργού, είναι και γραμμή του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο στενός πυρήνας των στελεχών της κυβέρνησης Σημίτη είναι σήμερα στο πλάι του πρωθυπουργού και ο ίδιος ο Κ. Σημίτης με αρθρογραφία του ψέγει το ίδιο του το κόμμα, το ΚΙΝΑΛ, γιατί δεν στηρίζει την κυβέρνηση Μητσοτάκη κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Ο Κυρ. Μητσοτάκης είναι εκείνος που έχει κατηγορηθεί για ενδοτισμό έναντι των Γερμανών, ο Κυρ. Μητσοτάκης ήταν εκείνος που συνομιλούσε μαζί τους μυστικά στο Βερολίνο και το αποκάλυψαν οι Τούρκοι, ο ίδιος είναι που αρνείται να καταδικάσει την αρνητική στάση της γερμανικής κυβέρνησης απέναντι στο ενδεχόμενο κυρώσεων.
Από την πλευρά του ο Ν. Δένδιας, νιώθοντας και την ανάσα του Δημήτρη Αβραμόπουλου ο οποίος έχει ήδη συμφωνήσει να επιστρέψει στην ημεδαπή πολιτική κονίστρα (κατερχόμενος στην Α΄ Αθηνών) και φυσικά ως πρώην επίτροπος διαθέτει και τις απαραίτητες γνωριμίες στις Βρυξέλλες, και λιγότερο της Ντόρας Μπακογιάννη (λόγω Μητσοτάκη) που γνωρίζει καλά τον Ερντογάν, επιχειρεί να κρατήσει διακριτικές αποστάσεις προκειμένου να μη χρεωθεί μια πολιτική που μπορεί να οδηγήσει σε εθνικές υποχωρήσεις και παράλληλα να διατηρεί «ζεστή» εκείνη την πλευρά εντός της ΝΔ που επιθυμεί μια πιο δυναμική αντίδραση σε ό,τι αφορά τα ελληνοτουρκικά.
Δεν πρόκειται, λένε οι πληροφορίες, για την πλευρά Σαμαρά η οποία διατηρεί ακραίες περί τα εθνικά θέσεις αλλά τις διαπραγματεύεται έχοντας στο καλάθι και άλλα θέματα σε ανοιχτή γραμμή με την πλευρά Βενιζέλου – Λοβέρδου, αλλά για εκείνη του Κώστα Καραμανλή, ο οποίος μπορεί να μην επιθυμεί την εμπλοκή του στην ενεργό πολιτική αλλά θα έχει λόγο σε ένα ενδεχόμενο ανακάτεμα της τράπουλας.
