Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου ο φιλελεύθερος Κρίστιαν Λίντνερ θα είναι ο νέος υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας. Ο αρχηγός των Φιλελευθέρων φιλοδοξεί να επαναφέρει Γερμανία και Ε.Ε στο δρόμο της νεοφιλελεύθερης ορθοδοξίας.
Ο ίδιος έχει χαρακτηριστεί ως ένα «γεράκι» που θα επιμένει σε «σκληρές» δημοσιονομικές πολιτικές λιτότητας και μείωσης ή παγώματος των μισθών, εγγυώντας παράλληλα την γερμανική ηγεμονία έναντι των άλλων στα πλαίσια της ευρωζώνης και της Ε.Ε. Την ίδια στιγμή, πιθανολογείται ότι θα είναι ο άνθρωπος που στη Γερμανία θα βάζει μονίμως φρένο είτε στις δαπάνες των Πρασίνων για το περιβάλλον είτε στην επεκτατική πολιτική των Σοσιαλδημοκρατών, αν και κάποια πρότζεκτ θα είναι προσυμφωνημένα ως προϋπόθεση σχηματισμού κυβέρνησης.
Ο φιλελεύθερος «Μπάμπι»
Πολλοί επιφανείς οικονομολόγοι, όπως ο Τζόζεφ Στίγκλιτς και ο Άνταμ Τουζ, έχουν ασκήσει δριμεία κριτική στις θέσεις και απόψεις του Λίντνερ και φτάσει σε σημείο να προειδοποιήσουν ότι ενδεχόμενη υπουργοποίηση του θα σημάνει μία μοιραία απειλή για το ευρώ. Άλλοι τον κατηγορούν ότι δεν έχει καν το βιογραφικό για τη δουλειά αφού δεν έχει εργαστεί ποτέ πέρα από την πολιτική καθώς επίσης οι συνάδελφοι του τον αποκαλούν περιφρονητικά «Μπάμπι» (από το ελαφάκι).
Ο Λίντνερ σε μια προσπάθεια αποφυγής της κριτικής, βελτίωσης της εικόνας του και προετοιμασίας της κοινής γνώμης για την Υπουργία του έδωσε μία σημαντική συνέντευξη στην γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung. Εκεί ανέφερε ότι είναι ανοιχτός σε ένα ενδεχόμενο αναθεώρησης τόσο του Συμφώνου Σταθερότητας, όσο και του φρένου χρέους. Σε παλιότερες δηλώσεις του ο Λίντνερ είχε ταχθεί αναφανδόν υπέρ της επανεργοποίησης του φρένου χρέους και της μείωσης των δαπανών.
Ποια πολιτική θα ακολουθήσει ο Λίντνερ
Κορυφαία προτεραιότητα του φιλελεύθερου πολιτικού, λοιπόν, είναι η τιθάσευση του πληθωρισμού, ενώ φαίνεται να κατανοεί ότι η μεταπανδημική ανάκαμψη δεν επιτρέπει μία γραμμική επιστροφή σε συνθήκες πανευρωπαϊκής λιτότητας. Για αυτό τον λόγο προκρίνει την λύση ενός πανευρωπαϊκού συμβιβασμού για μία νέα προσαρμοσμένη πανευρωπαϊκή λιτότητα δίχως να φαίνεται ότι η Γερμανία επιβάλλει νέα μνημόνια. Η αλήθεια όμως είναι ότι το εργαλείο επιβολής μνημονίων, ο ESM, έχει ενισχυθεί τα μάλα, το Ταμείο Ανάκαμψης δεν απαντάει στις τρέχουσες ανάγκες των ευρωπαϊκών κοινωνιών αλλά στις μελλοντικές αναπτυξιακές προοπτικές των μεγάλων παικτών ενώ είναι προσωρινό. Ακόμη και μία αναθεώρηση του ευρωπαϊκού φρένου χρέους δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από επανεπιβεβαίωση της αποτυχίας του προηγούμενου μοντέλου. Αυτό διότι εάν το ταβάνι χρέους αναθεωρηθεί από το 60% επί του ΑΕΠ που είναι τώρα και σκαρφαλώσει στο 100-120% δεν αλλάζει και πολλά πράγματα για την ευρωπαϊκή εργατική και μεσαία τάξη. Απεναντίας θα τους καθηλώσει σε μία νέα λιτότητα ξανά εκ Βερολίνου για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα.
Πιο συγκεκριμένα χώρες όπως η Ελλάδα, η νέα αυτή οικονομική πολιτική θα είναι καταστροφική αφού θα σηματοδοτήσει την επιστροφή σε ένα δημοσιονομικό ζουρλομανδύα τη στιγμή που η οικονομία και η κοινωνία αγωνίζεται να ξεφύγει από τον βραχνά του κορονοϊού. Ενόσω το χρέος της χώρας έχει ξεπεράσει το 210% επί του ΑΕΠ κάνοντας την όποια αύξηση του ταβανιού χρέους τουλάχιστον αμελητέα αν όχι αδιάφορη και οδυνηρή. Παράλληλα, εάν ο νέος Γερμανός «Τσάρος» της Οικονομίας προχωρήσει όντως σε μία τέτοια πολιτική είναι αμφίβολο εάν θα είναι πολιτικά βιώσιμη, ειδικά εάν συνυπολογιστεί το κοινωνικό κόστος της ενεργειακής μετάβασης και της ολοένα μεγαλύτερης αυτοματοποίησης της παραγωγής στα πλαίσια της 4ης βιομηχανικής επανάστασης.
Πότε θα σχηματιστεί η νέα γερμανική κυβέρνηση
Σε κάθε περίπτωση η οριστικοποίηση των θέσεων του υπουργικού σχήματος και η διαπραγμάτευση του τελικού κυβερνητικού προγράμματος αναμένεται να τραβήξουν για καιρό ακόμη. Διαρροές που βλέπουν το φως της δημοσιότητας κάνουν λόγο για σχηματισμό κυβέρνησης στα τέλη του Νοέμβρη. Ήδη περισσότερα από 300 άτομα και από τα τρία κόμματα έχουν εμπλακεί στις διαβουλεύσεις, ενώ για κάθε βήμα προόδου πέφτουν υπογραφές για την κατοχύρωση των κεκτημένων. Το τελικό κείμενο του κυβερνητικού προγράμματος αναμένεται να ξεπεράσει τις 100 σελίδες. Το μόνο σίγουρο από την όλη η υπόθεση είναι ότι στην νέα γερμανική κυβέρνηση, καγκελάριος θα είναι ο αρχηγός των Σοσιαλδημοκρατών, Όλαφ Σολτς.
