Σε περίπου δύο µήνες θα γίνουν ευρωεκλογές. Μια εκλογική διαδικασία που µέχρι σήµερα εθεωρείτο για πολύ κόσµο διαδικασία χαλαρής ψήφου. Ισχύει όµως αυτό σήµερα;
Σαφώς και ΟΧΙ. Σήµερα, περισσότερο παρά ποτέ, το διακύβευµα των ευρωεκλογών είναι ιδιαίτερα σηµαντικό τόσο για την Ευρώπη όσο και για την Ελλάδα.
Η Ευρώπη (ΕΕ) δεν έχει τη δική της πολιτική! Εµφανίζεται στο διεθνές στερέωµα ως παρακολούθηµα των ΗΠΑ, οι πολιτικές συνοχής δεν προχωρούν, το χάσµα µεταξύ των χωρών του Βορρά και του Νότου διευρύνεται αντί να υπάρχει σύγκλιση, ενώ είναι χαρακτηριστική η αποµάκρυνση από τα ευρωπαϊκά ιδεώδη της αλληλεγγύης και της δηµοκρατίας. Την ίδια στιγµή η ακροδεξιά δυναµώνει και η ακροδεξιά αντίληψη εµποτίζει ευρωπαϊκές πολιτικές. Κυριαρχούν η λογική της «Ευρώπης-φρούριο» για τους µετανάστες (ευρωπαϊκό σύµφωνο µετανάστευσης), η στήριξη της συνέχισης του πολέµου στην Ουκρανία (µετά την καταδικαστέα επίθεση της Ρωσίας) µε αποστολή πολεµικού υλικού αντί ειρηνευτικών πρωτοβουλιών για κατάπαυση του πυρός, ενώ στο πλαίσιο της αµυντικής θωράκισης η ΕΕ προχωρεί σε υπερεξοπλισµούς. Η έκδοση ευρωοµολόγου για αµυντική θωράκιση της ΕΕ, θέµα που συζητείται έντονα, είναι άλλο ένα ζήτηµα που διχάζει. Υπέρ είναι οι χώρες του Νότου, κατά οι χώρες του Βορρά. Για χώρες όµως όπως η Ελλάδα και η Κύπρος, που αντιµετωπίζουν έντονα προβλήµατα µε την προκλητικότητα της Τουρκίας, ο επιµερισµός των αµυντικών δαπανών είναι σηµαντικός παράγοντας για την ασφάλεια των συνόρων και της ίδιας της ΕΕ. Καλό βέβαια είναι το ευρωοµόλογο να µην επικεντρώνει µόνο σε αµυντικά ζητήµατα, αλλά να καλύπτει και κοινωνικές ανάγκες. Παράλληλα απαιτείται η αντικατάσταση του Συµφώνου Σταθερότητας από ένα νέο σύµφωνο που θα εστιάζει στη βιώσιµη ανάπτυξη, την κοινωνική και περιβαλλοντική ανασυγκρότηση, την οικονοµική και κοινωνική συνοχή.
Για την Ελλάδα οι ευρωεκλογές είναι ευκαιρία ώστε να σταλεί σαφές µήνυµα στην κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη για την καταστροφική, αντιθεσµική, επικίνδυνη και εθνικά επιζήµια πολιτική του. Το αποτέλεσµα των ευρωεκλογών πρέπει να είναι η αρχή σοβαρών πολιτικών αλλαγών. Το κλασικό επιχείρηµα της κυβέρνησης περί του 41% αµφισβητείται πλέον από σηµαντικό κοµµάτι της κοινωνίας, το κράτος δικαίου στην Ελλάδα νοσεί κι αυτό αποτυπώνεται και δηµοσκοπικά. Το ψήφισµα στο Ευρωκοινοβούλιο των 330 ευρωβουλευτών (ακόµη και µελών του ΕΛΚ), η προσπάθεια συγκάλυψης του εγκλήµατος των Τεµπών, οι παρακολουθήσεις πολιτικών, ακόµη και στελεχών των Ενόπλων ∆υνάµεων, το Predator, η «µονταζιέρα» διαλόγων, η διαρροή προσωπικών δεδοµένων των αποδήµων (υπόθεση Ασηµακοπούλου) είναι τρανές αποδείξεις ενός αντιδηµοκρατικού και αδιαφανούς «καθεστώτος Μητσοτάκη».
Αλλά δεν είναι µόνο τα θέµατα δηµοκρατίας και διαφάνειας στα οποία η κυβέρνηση έχει αποτύχει. Είναι και η οικονοµία, η ΙΧ εξωτερική πολιτική, η φτωχοποίηση των πολιτών, η ενεργειακή φτώχεια που επανήλθε ύστερα από χρόνια, η «πράσινη» ενεργειακή µετάβαση χωρίς κοινωνική δικαιοσύνη. Σύµφωνα µε πρόσφατα στοιχεία, η Ελλάδα είναι προτελευταία στην αγοραστική δύναµη των πολιτών της στην ΕΕ. Εχουµε µισθούς Βουλγαρίας µε κόστος ζωής Σουηδίας. Είµαστε δε στις πρώτες θέσεις στις τιµές χονδρεµπορικής της ενέργειας. Αυτά είναι µερικά από τα «κατορθώµατα» της κυβέρνησης.
Οσο όµως και να προσπαθεί ο κ. Μητσοτάκης να υποκαταστήσει την πολιτική µε την προπαγάνδα χρησιµοποιώντας όλα τα µέσα, η αλήθεια και η σκληρή πραγµατικότητα που βιώνει η κοινωνική πλειοψηφία δεν κρύβονται.
Οι επερχόµενες ευρωεκλογές του Ιουνίου είναι ευκαιρία να εκφραστεί η δυσαρέσκεια του κόσµου στις εφαρµοζόµενες πολιτικές. ∆εν αρκεί όµως µόνο αυτό. Η δυσαρέσκεια πρέπει να κατευθυνθεί σε δηµοκρατική – προοδευτική κατεύθυνση και όχι σε εύκολες και «βολικές» ακροδεξιές αντιλήψεις και πολιτικές. Η ψήφος του ελληνικού λαού να συµβάλει στην ενίσχυση των προοδευτικών δυνάµεων και σε ευρωπαϊκό επίπεδο για αλλαγή ρότας της Ευρώπης και επαναφοράς της στις θεµελιώδεις αρχές της, της δηµοκρατίας, της αλληλεγγύης και του κοινωνικού κράτους.
