Φρικιαστικά είναι τα όσα έζησε στα χέρια του συντρόφου της η 25χρονη Κρητικιά Μαρίνα καθώς αφηγείται πως έμεινε έγκυος μετά από βιασμό και ζούσε έναν καθημερινό εφιάλτη.
Με έναν πατέρα εθισμένο στα χαρτιά και μητέρα αδιάφορη όπως λέει, ήταν θέμα χρόνου για τη μικρή Μαρίνα και τις δύο αδερφές της να οδηγηθούν σε ίδρυμα της Μεσσαράς .Εκείνο που ίσως δεν φανταζόταν, είναι ότι η μοίρα επεφύλασσε αργότερα νέους εφιάλτες για την 25χρονη Μαρίνα καθώς ο άντρας που έμελλε να συναντήσει και να γίνει ο πατέρας του παιδιού της ήταν πολύ βίαιος.
Ακολουθούν τα όσα συγκλονιστικά εξιστόρησε στην κοινωνική λειτουργό Μαρία Πολυχρονάκη στην οποία άνοιξε την ψυχή της.
-Πότε έφυγες από το ίδρυμα;
-“Στα 18 μου, όταν γνώρισα τον πρώην σύντροφο μου. Πήγα κι έμεινα μαζί του στο πατρικό του.”
-Πώς γνωρίστηκες με τον πρώην σύντροφο σου?
-“Τον γνώρισα μέσω μίας φίλης.”
-Πώς ήταν στην αρχή η σχέση σας?
-“Τα δύο πρώτα χρόνια ήταν καλά. Εγώ ήμουν ερωτευμένη μαζί του και εκείνος έδειχνε καλός. Μετά τα δύο χρόνια άλλαξε. Όλο τσακωνόμασταν και μου πετούσε αντικείμενα.”
-Γιατί έμενες μαζί του;
-“Γιατί δεν είχα που να πάω.”
-Ένιωθες καμιά φορά ότι ευθύνεσαι εσύ για την συμπεριφορά του;
-“Όχι δεν έφταιγα εγώ. Αφού εκείνος ήταν τέτοιος χαρακτήρας και δεν ήθελε να αλλάξει, εγώ τι να του έκανα.”
-Ήσουν οικονομικά ανεξάρτητη ή σε συντηρούσε ο πρώην σύντροφός σου?
-“Εγώ δούλευα μέχρι και μία εβδομάδα πριν γεννήσω. Πρόσεχα έναν ηλικιωμένο. Εκείνος δε δούλευε. Εγώ συντηρούσα αυτόν και τους γονείς του. Βαριόταν να σηκωθεί το πρωί και να πάει στη δουλειά. Είχε μπλέξει και με κακές παρέες και κάθε βράδυ τριγυρνούσε κι έκλεβε.”
-Πότε σε χτύπησε πρώτη φορά;
-“Ένα βράδυ που γύρισε μεθυσμένος με χτύπησε και με βίασε. Από το βιασμό έμεινα έγκυος. Τότε ήθελα να το ρίξω το παιδί.”
–Μίλησες τότε σε κάποιον;
-”Οχι.”
-Ποιος σε έπεισε να μη ρίξεις το παιδί;
-“Όταν είπα στη γιαγιά μου ότι είμαι έγκυος, της ζήτησα χρήματα για την έκτρωση. Εκείνη μου είπε ότι δεν είχε να μου δώσει και μου πρότεινε να το κρατήσω.”
-Πώς αντέδρασε ο σύντροφος σου μαθαίνοντας για την εγκυμοσύνη;
-“Χάρηκε πολύ. Αλλά πιστεύω όχι τόσο για το παιδί αλλά ίσως να πίστευε ότι με το παιδί θα με είχε του χεριού του.”
-Κατα τη διάρκεια της εγκυμοσύνης σε χτύπαγε;
-“Όχι.”
-Όταν σε χτύπησε πρώτη φορά, σου είπε πως δεν θα το ξανακάνει;
-“Ναι μου είχε ζητήσει συγγνώμη. Μου είπε ότι το έκανε πάνω στα νεύρα του και ότι δεν θα το ξανακάνει. Δυστυχώς το ξαναέκανε.”
-Πότε σε χτύπησε δεύτερη φορά;
-“Όταν “σαράντισα” και του είπα ότι θέλω να χωρίσουμε οριστικά.”
-Τη δεύτερη φορά μίλησες σε κάποιον;
-“Τη δεύτερη φορά που με χτύπησε είχα μελανιές στο πρόσωπο και το λαιμό. Δεν θα μπορούσα έτσι κι αλλιώς να το κρύψω. Αυτό που δε σκέφτηκα και μου το είπαν αργότερα στον ξενώνα, ήταν να πάω σε ιατροδικαστή.”
-Πέρα απο τη σωματική κακοποίηση, σε υποτιμούσε, σου φερόταν μειονεκτικά;
-“Ναι πολλές φορές. Και μπροστά σε τρίτους με πρόσβαλλε και με ταπείνωνε.”
-Πώς ήταν ο πρώην σύντροφος σου μετά τη γέννηση του παιδιού σας;
“Αδιάφορος όπως και πριν. Δε συμμετείχε. Και τώρα δεν παίρνει συχνά τηλέφωνο για να δει τι κάνει το παιδί. Που και που μου δίνει κανένα 50ευρω για τα έξοδα του παιδιού.”
-Το έχει αναγνωρίσει το παιδί;
“-Ναι, το έχει αναγνωρίσει παρόλο που εμείς δεν παντρευτήκαμε.”
-Έχει υπάρξει βίαιος με το παιδί?
“-Όχι”
-Σήμερα πώς είναι οι σχέσεις σας;
-“Εντελώς τυπικές. Σπάνια θα πάρει τηλέφωνο ή θα έρθει να δει το παιδί.”
-Άρα ξέρει που μένεις, Δε φοβάσαι;
-“Όχι δε φοβάμαι. Ξέρει ότι μπορώ να του κάνω μήνυση ανα πάσα στιγμή αν μας πειράξει. Μου είπε ότι θα πήγαινε στην Εισαγγελεία αν δεν τον άφηνα να βλέπει το παιδί σαν πατέρας που είναι. Έτσι σιγουρεύεται ότι δεν έχω πάρει το παιδί κι έχω φύγει.”
-Σου ζήτησε να είστε ξανά μαζί;
-“Ναι όταν πέθαναν οι γονείς του κι έμεινε μόνος. Εγώ δεν τον ήθελα πίσω.”
-‘Οταν “έχασε” τους γονείς του, δεν ένιωσες την ανάγκη να του σταθείς;
-“Όχι. Μέσα μου είχα παγώσει. Δεν με ενδιέφερε αυτός. Είχα πάει όμως για μια εβδομάδα στο νοσοκομείο όταν νοσηλευόταν η μάνα του. Τη λυπήθηκα που δεν πήγαιναν τα παιδιά της και έκλαιγε.”
-Παρόλο που με τη συμπεριφορά της σου έδειξε ότι δεν σε ήθελε, εσύ της στάθηκες.
“-Ναι λυπάμαι τους ανθρώπους. Ίσως επειδή έχω ζήσει όλα αυτά.”
-Υπάρχουν φορές που κοιτάζοντας το γιό σου, θυμάσαι το βιασμό;
-“Όχι το έχω σβήσει εντελώς απο τη μνήμη μου. Όταν βλέπω το παιδί μου, βλέπω απλώς το παιδί μου όπως κι αν προέκυψε. Μπορεί στην αρχή να μην ήθελα να το κρατήσω αλλά είμαι πολύ ευτυχισμένη που έχω το γιό μου. Είναι πολύ ωραίο να ξυπνάω το πρωί και να έχω μια αγκαλιά κι ένα φιλί του.”
-Πόσο σε έχει αλλάξει ο γιός σου;
-“Ο γιός μου είναι τα πάντα για μένα. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς το γιό μου. Είναι ο λόγος που θέλω να πάω παρακάτω. Να τελειώσω τις σπουδές μου, να βρω δουλειά, να είμαι γερή για εκείνον γιατί έχει μόνο εμένα. Θέλω σαν μάνα να μπορώ να του προσφέρω ότι καλύτερο μπορώ. Ο γιός μου με κάνει να νιώθω δυνατή και να μη φοβάμαι. Έχω ευθύνη απέναντι του.”
-Πόσο εύκολο είναι μια κακοποιημένη γυναίκα να απευθυνθεί για βοήθεια;
-“Είναι λίγο δύσκολο γιατί μπορεί να ντρέπεται. Πρέπει όμως να απευθύνεται σε ειδικούς να τη βοηθήσουν, ειδικά αν έχει κατάθλιψη όπως εγώ.”
-Τώρα που δεν είσαι στον ξενώνα πώς τα βγάζεις πέρα;
-“Ο Σύνδεσμος Γυναικείων Σωματείων (δηλ. ο ξενώνας) με έχει βάλει σε ένα πρόγραμμα όπου μου παρέχουν για ένα χρόνο σπίτι, φαγητό και κουπόνια για το σούπερ μάρκετ.”
-Κάνεις όνειρα για το μέλλον; Βρήκες ξανά τον εαυτό σου;
-“Ναι νιώθω καλύτερα. Έχω βρει τον εαυτό μου και κάνω όνειρα. Θέλω να τελειώσω τις σπουδές μου και να βρω δουλειά. Νιώθω ότι πατάω γερά στα πόδια μου. Είμαι λίγο πιο σκληρή και πλέον βάζω όρια. Παλιότερα ήμουν πολύ ευάλωτη.”
Ξενώνας για την κακοποιημένη γυναίκα και το παιδί (Σύνδεσμος Μελών Γυναικείων Σωματείων Ηρακλείου και Νομού Ηρακλείου):
Γραμμή SOS: 801-11-16000
Τηλ.: 2810 242121
ksenona@hotmail.com
www.kakopoisi.gr
Πηγή: www.neakriti.gr
