Η εκρηκτική κατάσταση μέσα από τα μάτια των πρωταγωνιστών της και ένας ιδιότυπος «διάλογος» μέσα από δύο τηλεφωνικές συνεντεύξεις. Ο Μ.Κ. από τη Γάζα είναι σίγουρος ότι επίκειται απόπειρα εθνοκάθαρσης: «Θέλουν να ξεμπερδέψουν με τους Παλαιστίνιους». Στην άλλη πλευρά των συνόρων η Ιριτ από το Τελ Αβίβ νιώθει αβοήθητη και τονίζει ότι Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι «είμαστε όλοι όμηροι των ακραίων που παίζουν μαζί μας».
Μ.Κ. Κάτοικος Γάζας: «Θέλουν να αποτελειώσουν τους Παλαιστίνιους»
Η επικοινωνία με Παλαιστίνιους που ζουν στη Γάζα δεν είναι εύκολη υπόθεση. Οι τηλεφωνικές γραμμές, το ίντερνετ, ακόμη και η μπαταρία στα κινητά δεν είναι κάτι δεδομένο μετά την απόφαση του Ισραήλ να διακόψει την ηλεκτροδότηση στην πολύπαθη Λωρίδα της Γάζας, τη λεγόμενη «μεγαλύτερη φυλακή του κόσμου», όπου ζουν εγκλωβισμένοι εδώ και 17 χρόνια περισσότεροι από 2 εκατ. Παλαιστίνιοι.
Η συνομιλία που επιτεύχθηκε με τον Μ.Κ., κάτοικο της ευρύτερης περιοχής του Χαν Γιούνις, αποτυπώνει την κατάσταση τρόμου στην οποία ζουν τις τελευταίες ημέρες οι κάτοικοι της Γάζας. «Κάθε φορά που υπάρχουν βομβαρδισμοί η κατάσταση είναι άσχημη, όμως αυτήν τη φορά είναι διαφορετικά. Είναι πολύ χειρότερα. Επιστρέφουν τη Γάζα στον προηγούμενο αιώνα» αναφέρει.
Την ώρα που μιλούσαμε με τον Μ.Κ. μια ρουκέτα του ισραηλινού στρατού σφύριζε πάνω από το σπίτι του. «Δεν είναι ασφαλές να περπατάς στον δρόμο. Πέφτουν βόμβες σε ό,τι κινείται. Δεν είναι ασφαλές ούτε καν το σπίτι επειδή βομβαρδίζουν αδιακρίτως και δεν γνωρίζουμε πότε μπορεί να μας χτυπήσουν. Είναι ψέμα αυτό που λένε οι Ισραηλινοί ότι χτυπάνε στοχευμένα» ξεκαθαρίζει.
Δυστυχώς ο ολικός αποκλεισμός από το Ισραήλ, που δεν στρέφεται μόνο κατά των μαχητών της Χαμάς αλλά και κατά του άμαχου πληθυσμού της Γάζας, εμποδίζει κάθε μεταφορά τροφίμων και νερού στους κατοίκους. «Τα σουπερμάρκετ έχουν χτυπηθεί όπως και οι δρόμοι, με σκοπό να μην μπορούν ούτε καν τα ασθενοφόρα να προσεγγίσουν τους τραυματίες. Κάθε μέρα χρειαζόμαστε είδη πρώτης ανάγκης. Αλεύρι, λάδι, ζάχαρη, νερό, γάλα, πάνες για τα μωρά, φάρμακα. Ολα τα μαγαζιά έχουν χτυπηθεί. Στη δική μου περιοχή μπορεί κανείς να αγοράσει πολύ λίγα πράγματα, που δεν αρκούν για όλους. Για δυο τρεις μέρες έχουμε κάποιες προμήθειες. Το ρεύμα έρχεται για τρεις τέσσερις ώρες την ημέρα» τονίζει, εξηγώντας ότι ο ίδιος έχει τέσσερα παιδιά, με το μικρότερο να είναι μόλις εννέα μηνών. «Φοβάμαι για την οικογένειά μου» λέει, ενώ από την άλλη άκρη του ακουστικού ακούγονται παιδικές φωνές. Ρωτήσαμε τον Μ.Κ. ποιος πιστεύει ότι είναι ο στόχος της σπάνιας αγριότητας επίθεσης του Ισραήλ στη Γάζα. «Θέλουν να καταστρέψουν τα πάντα στη Γάζα και να μας διώξουν όλους. Να ξεμπερδέψουν με τους Παλαιστίνιους» απάντησε και συνέχισε: «Αυτή η γη είναι δική μας εδώ και αιώνες. Θέλουν να αποτελειώσουν τους Παλαιστίνιους από τον βορρά μέχρι τον νότο της Γάζας. Μετά το 1948 θέλουν ακόμη μία Νάκμπα (σ.σ.: καταστροφή) το 2023».
Λίγο προτού πέσει η ήδη κακής ποιότητας τηλεφωνική γραμμή προλαβαίνει να στείλει τους χαιρετισμούς του: «Στέλνω τους χαιρετισμούς μου στον ελληνικό λαό και στις οικογένειές μας που βρίσκονται στην Ελλάδα».
Ιριτ Σιάγ-Οριον Κάτοικος Τελ Αβίβ: «Το πρόβλημα είναι οι φανατικοί που κυβερνούν»
Η καθημερινότητα της Ιριτ Σιάγ-Οριον από το Τελ Αβίβ είναι συνυφασμένη με την απειλή των επιθέσεων. Οπως μας λέει, είναι συχνό φαινόμενο να καλείται να κρυφτεί στο καταφύγιο του σπιτιού της όταν ηχούν οι σειρήνες για κάποια επίθεση με ρουκέτες. Ομως και γι’ αυτήν «αυτήν τη φορά ήταν διαφορετικά. Μερικές ώρες αργότερα καταλάβαμε τη βάρβαρη ενέργεια της Χαμάς στα νότια σύνορά μας. Ενιωσα αβοήθητη και δεν ήξερα πώς συνέβη κάτι τέτοιο. Μέχρι χθες δεν είχα καταλάβει το μέγεθος της καταστροφής» είπε.
Η αφήγησή της αποκτά θετικό πρόσημο μόνο όταν μιλάει για τους ομοεθνείς της: «Αμέσως όμως κατάλαβα ότι έχουμε ένα σπουδαίο έθνος, αφού όλοι βοήθησαν, έστειλαν πράγματα, πρώτες βοήθειες και φιλοξένησαν τους συμπολίτες μας από τον νότο. Ειδικά τώρα που η κυβέρνηση δεν λειτουργεί καθόλου».
Η συζήτηση με την Ιριτ γίνεται γρήγορα πολιτική. Οταν τη ρωτάμε αν θέλει να αναφέρουμε το πραγματικό όνομά της στη συνέντευξη η φωνή της σοβαρεύει ακόμη περισσότερο. «Είμαστε ακόμη δημοκρατία» μας λέει. Η οργή της όμως κατά της κυβέρνησης Νετανιάχου είναι εμφανής. «Αυτή η κυβέρνηση είναι κακή. Πρέπει να παραιτηθούν τώρα αν έχουν ακόμη αξιοπρέπεια. Είμαστε όμηροι μιας θρησκευτικής μειοψηφίας. Μιλάω και για την ισραηλινή πλευρά και για τη Χαμάς. Κάνουν το ίδιο. Είμαστε όλοι όμηροι των ακραίων που παίζουν μαζί μας».
Κατά τη συζήτηση σημειώνει με νόημα ότι όταν τελειώσει αυτή η κρίση θα πρέπει και οι δύο πλευρές «να κάνουμε κάτι με τους ηγέτες μας».
Η συγκίνηση της Ιριτ είναι εμφανής. Μιλά με αγάπη για τους Παλαιστίνιους φίλους της. «Ακόμη και τώρα είχα πολλά μηνύματα από τους Αραβες φίλους μου, όπως και από Εβραίους φίλους. Δεν μπορώ συνέχεια να σκέφτομαι ποιος είναι Αραβας και ποιος Εβραίος. Οταν έχεις φίλους, είναι φίλοι» λέει στο Documento και συνεχίζει: «Οταν φοβάσαι είναι εύκολο να γίνεις ρατσιστής και να κατηγορήσεις συλλήβδην όλους τους Αραβες», αλλά «δεν πρέπει να ενισχύουμε το μίσος και όλα αυτά τα πρωτόγονα ένστικτα».
Τη ρωτήσαμε ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος της, θεωρώντας δεδομένο ότι θα μας πει πως φοβάται για τη ζωή της. Ομως η απάντηση ήταν διαφορετική: «Φοβάμαι μόνο για τον γιο μου, που είναι 15 ετών και σε τρία χρόνια θα πρέπει να πάει στον στρατό. Θέλω να είναι ζωντανός, όχι να κρατάει όπλα. Αυτός είναι ο φόβος μου όλα αυτά τα χρόνια, όχι μόνο τώρα».
