Ο,τι είναι να συμβεί θα έχει συντελεστεί πριν από το τέλος του χρόνου, επισημαίνουν από την εσωκομματική αντιπολίτευση
Το τρένο της (µεγάλης) φυγής δεν φαίνεται να γυρίζει πίσω. Το φρενάρισµα της εσωκοµµατικής έντασης στην Κουµουνδούρου λόγω των τοπικών εκλογών κουβαλά το σφυροκόπηµα της επόµενης µέρας, αυτοδιοικητικής και κεντρικά πολιτικής. Αλλωστε στελέχη και µέλη, στην πλειονότητά τους από τη λεγόµενη αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ, δεν σταµάτησαν να διερευνούν υπό ποιες συνθήκες θα κλείσουν πίσω τους την κοµµατική πόρτα. «Ο,τι είναι να συµβεί θα έχει συντελεστεί πριν από το τέλος του χρόνου» επισηµαίνει στο Documento κορυφαίο στέλεχος της Οµπρέλας (εσωκοµµατική αντιπολίτευση).
Το πολιτικό µικροσκόπιό τους εστιάζει στα αποτελέσµατα του α΄ γύρου των δηµοτικών και περιφερειακών εκλογών (και σε δεύτερο χρόνο του β΄ γύρου). ∆εν θεωρούν αµελητέο τον κίνδυνο της ισχνής παρουσίας του ΣΥΡΙΖΑ σε τοπικό επίπεδο και της αποδυνάµωσης της αυτοδιοικητικής παρέµβασης.
Αλλωστε οι αναλύσεις τους συνδυάζονται µε την «αποτυχία του πολιτικού σχεδιασµού» που είχε δροµολογηθεί –αεροπατώντας πάνω σε ανύπαρκτη σύγκλιση µε το ΠΑΣΟΚ– πριν από τη διπλή ήττα των βουλευτικών εκλογών του 2023. Είναι χαρακτηριστικό, όπως σηµειώνει στο Documento γνώστης του αυτοδιοικητικού χώρου, ότι στις τοπικές εκλογές του 2019 στους 332 δήµους σε όλη την Ελλάδα υπήρχαν 255 σχήµατα στα οποία µετείχε ο ΣΥΡΙΖΑ. Αντιθέτως, σήµερα είναι λιγότεροι από 100 οι εκλογικοί συνδυασµοί που έστησαν µέλη του ΣΥΡΙΖΑ µε την επιµονή τους και χωρίς τη συνδροµή της Κουµουνδούρου.
Μάλιστα αξίζει να σηµειωθεί ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ µε επίσηµη ανακοίνωσή της στηρίζει υποψήφιους στις 13 περιφέρειες και µόνο σε επτά δήµους: Κώστας Ζαχαριάδης στην Αθήνα, Σπύρος Πέγκας στη Θεσσαλονίκη, Βασίλης Αϊβαλής στην Πάτρα, Γιώργος Γαβρίλης στον Πειραιά, Απόστολος Καλογιάννης στη Λάρισα, Ανδρέας Παχατουριδης στο Περιστέρι, ∆ηµήτρης Τραπεζιώτης στο Αγρίνιο.
Η µάχη της Περιφέρειας Αττικής, µεταξύ άλλων, είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος αλλά και στοιχείο στην εξίσωση της σύγκρουσης της επόµενης µέρας. Ετοιµες οι συγκρίσεις – η Ρ. ∆ούρου το 2014 είχε λάβει 23,8% (εκλέχτηκε στον β΄ γύρο µε 50,82%) και 19,72% το 2019 (β΄ γύρος 34,25%). Το ίδιο ισχύει και σε άλλες περιφέρειες.
Ο Στέφ. Κασσελάκης κάνει προσπάθειες να διαµορφώσει κλίµα θετικής συνεργασίας µεταξύ των στελεχών. Παράλληλα, προβληµατίζεται για τις χαµηλές δηµοσκοπικές επιδόσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα δεν είναι τυχαίο ότι έθεσε τον πήχη για την ανάκαµψη του κόµµατος στις εθνικές εκλογές και όχι στις αυτοδιοικητικές ή τις ευρωεκλογές του 2024. Η ηγεσία του κόµµατος δεν κρύβει ότι το συνέδριο παραπέµπεται για τις αρχές του νέου χρόνου – προβάλλονται διαδικαστικά ζητήµατα όπως ο προσυνεδριακός διάλογος κ.λπ. Τα επίδικα για οργανωτικά και πολιτικά θέµατα θα φουντώσουν τις διαφοροποιήσεις στην Πολιτική Γραµµατεία και την Κεντρική Επιτροπή.
Πάντως η µαγιά της προδιαγραµµένης σύγκρουσης («διάσπασης», σύµφωνα µε ανυπόµονους της εξόδου) βρίσκεται σε τοπικές οργανώσεις που «βράζουν» ή και σε συναντήσεις παλαιών (Νίκος Φίλης, Πάνος Σκουρλέτης, Ευκλ.Τσακαλώτος κ.ά.) και πιο νέων στελεχών µε έµφαση στο ιδεολογικό στίγµα περί αριστερής ταυτότητας του κόµµατος. Ηδη γίνονται συναντήσεις και µε στελέχη που βρίσκονται εκτός Κουµουνδούρου, προερχόµενα από τον ευρύτερο αριστερό χώρο, ενώ οι επαφές είναι συνεχείς «χιαστί» µεταξύ της Οµπρέλας και ορισµένων στελεχών που στήριξαν εξαρχής την υποψηφιότητα της Εφης Αχτσιόγλου για την προεδρία.
