Τα πρόσφατα απαράδεκτα γεγονότα στο χώρο του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με την επίθεση των ΜΑΤ, τη χρήση δακρυγόνων, τη διάλυση μιας συναυλίας στην οποία συμμετείχαν χιλιάδες κόσμου, ακόμη και παιδιά, αποκαλύπτουν για μια ακόμη φορά το αυταρχικό και επικίνδυνο πρόσωπο της κυβέρνησης.
Για μια ακόμη φορά γίνεται ολοφάνερο ότι στόχος και επιδίωξή της είναι η επιβολή του φόβου, της βίας και της καταστολής απέναντι σε ό,τι της είναι δυσάρεστο, ό,τι δεν καταλαβαίνει, ό,τι δεν ελέγχει και ό,τι την ενοχλεί. Είναι η προσπάθεια να ξαναγυρίσει την καθημερινή επικαιρότητα σε αυτά που πουλάει στο ακροσυντηρητικό κοινό της. Είναι το περίφημο «νόμος και τάξη» που μετεκλογικά το βιώνουμε ως παρωδία ευταξίας.
Η ίδρυση και η προσπάθεια βίαιης εγκατάστασης της πανεπιστημιακής αστυνομίας υπηρετεί την επικοινωνιακή εκμετάλλευση, τη θωπεία του ακροδεξιού ακροατηρίου, τον έλεγχο της «ενοχλητικής» φοιτητικής κοινότητας και τον περιορισμό των ειρηνικών δράσεων, αγώνων και διαμαρτυριών της. Αυτό είναι, λοιπόν, το αστυνομοκρατούμενο όραμα του πρωθυπουργού και της κυβέρνησής του για το δημόσιο πανεπιστήμιο, το προσωπικό και τους φοιτητές του: ένα πέπλο πάταξης και αστυνομικής αυθαιρεσίας που απλώνεται απειλητικά πάνω από την ακαδημαϊκή κοινότητα.
Η αλήθεια όμως είναι αλλού και η πραγματικότητα επίμονη. Αν πραγματικά το ήθελαν, θα ενίσχυαν τους πόρους του πανεπιστημίου, τις υποδομές του, θα προσλάμβαναν 1.000 καθηγητές ή άλλους αναγκαίους εργαζόμενους και όχι 1.000 ειδικούς φρουρούς για μια ειδική υπηρεσία της αστυνομίας. Τέτοια δεν υπάρχει σε καμία χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, σε καμία δημοκρατική χώρα στον κόσμο ολόκληρο.
Δεν είναι στις προτεραιότητες της κυβέρνησης η επιτέλεση από την αστυνομία της θεσμικής αποστολής της, δεν είναι η προστασία του πολίτη, η αντιμετώπιση του εγκλήματος, η προάσπιση του συντάγματος και των δημοκρατικών θεσμών.
Είναι, αντίθετα, μια αστυνομία ως όργανο και εργαλείο μιας νεοδεξιάς αντίληψης για το κράτος και τους θεσμούς.
Γι’ αυτό προσλαμβάνουν χιλιάδες ειδικούς φρουρούς, με ειδικές διαδικασίες και ελλιπή εκπαίδευση, για να στελεχώσουν τις υπηρεσίες καταστολής, ενώ την ίδια στιγμή τα τμήματα της ΕΛΑΣ που είναι επιφορτισμένα με την καταπολέμηση του εγκλήματος και την ασφάλεια του πολίτη παραμένουν υποστελεχωμένα.
Γι’ αυτό δεν δίνουν έμφαση στην πρόληψη του εγκλήματος και την αντιμετώπιση των οικονομικών, κοινωνικών και ψυχιατρικών αιτιών που το γεννούν.
Στον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ προτείνουμε μια εκπαιδευμένη αστυνομία με γνώση των νόμων που καλείται να προστατεύσει, με σεβασμό στον κάθε πολίτη, τον κάθε άνθρωπο. Στελεχωμένη με ειδικούς επιστήμονες που θα συνδράμουν στην πρόληψη και αντιμετώπιση της βαρύνουσας εγκληματικότητας, του οργανωμένου εγκλήματος, των γυναικοκτονιών, της ενδοοικογενειακής και της έμφυλης βίας, της παιδεραστίας κ.ά. Με σωστή διάρθρωση του έμψυχου δυναμικού της ΕΛΑΣ προκειμένου να ενισχυθούν με επάρκεια τα τμήματα που καταπολεμούν την εγκληματικότητα στους δρόμους και στις γειτονιές. Με αναβάθμιση του υλικοτεχνικού εξοπλισμού και των κτιριακών υποδομών για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις σύγχρονες απαιτήσεις και ανάγκες της νέας εποχής.
Πλέον οι μάσκες έχουν πέσει γι’ αυτή την ανίκανη, επικίνδυνη και καθυστερημένη κυβέρνηση, που στην προσπάθειά της να διασωθεί δεν διστάζει να κλιμακώσει τη βία και την αστυνομική καταστολή, ακόμη και μέσα σε χώρους εκπαίδευσης και ψυχαγωγίας.
Η βία και η καταστολή είναι το τελευταίο καταφύγιο μιας αυταρχικής κυβέρνησης που δεν σέβεται συνταγματικά δικαιώματα και δημοκρατικούς θεσμούς, που παρακολουθεί πολιτικούς αντιπάλους της και δημοσιογράφους που ερευνούν τα πεπραγμένα της.
Εντέλει, το δίλημμα για κάθε προοδευτικό πολίτη είναι αυτό που έθεσε στην ομιλία του στη ΔΕΘ ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ:
– δημοκρατία ή ολιγαρχία – δημοκρατία ή οικογενειοκρατία – δημοκρατία ή απολυταρχία – κράτος ή παρακράτος.
Ο Διονύσης Χαράλαμπος Καλαματιανός είναι βουλευτής Ηλείας ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ
