Την εξαίρεσή του από τη βραχεία λίστα των υποψηφιοτήτων για τα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας ζήτησε ο γνωστός συγγραφέας Θανάσης Τριαρίδης με μια επιστολή – βόμβα προς το υπουργείο Πολιτισμού.
«Δεν υπήρχε περίπτωση να συμπεριληφθώ σε λίστα βράβευσης ενός κράτους που δολοφονεί μετανάστες κάνοντας push back – μόνο προχθές ξεβράστηκαν εφτά νεκροί άνθρωποι στην ακτή της Επάνω Σκάλας της Λέσβου» αναφέρει χαρακτηριστικά.
Ο Θανάσης Τριαρίδης, από τις σημαντικές λογοτεχνικές φωνές της χώρας, με έργο που εκτείνεται από την πεζογραφία στην ποίηση και από τη θεατρική γραφή στον δοκιμιακό λόγο, δίνει την κατάλληλη και τόσο ηχηρή απάντηση στην κυβέρνηση για τις παράνομες επαναπροωθήσεις προσφύγων που εκθέτουν διεθνώς τη χώρα, καταπατώντας τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αποσύροντας την ποιητική του συλλογή «Θα μας ξεπλύνει η θάλασσα» (εκδ. Gutenberg) από τη λίστα των υποψήφιων για Κρατικό Βραβείο Ποίησης βιβλίων, ουσιαστικά απαντάει στον ίδιο τον πρωθυπουργό. Όλοι θυμόμαστε τον έντονο τρόπο με τον οποίο είχε αντιμετωπίσει την Ολλανδή δημοσιογράφο Ίνγκεμπορχ Μπέιχελ, όταν τόλμησε να τον ρωτήσει για τα push back. Δεν ξεχνάμε βέβαια και την περίπτωση του διασώστη Ιάσονα Αποστολόπουλου, που στο πάρα πέντε ακυρώθηκε η βράβευσή του από την Προεδρία της Δημοκρατίας, με αφορμή την 47η επέτειο από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, εξαιτίας της κριτικής που έχει ασκήσει για τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και του ελληνικού Λιμενικού για το θέμα.
Ο Θανάσης Τριαρίδης, στην επιστολή του, που εστάλη προχθές στο ΥΠΠΟΑ, λίγο μετά την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων για τα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας, αναφέρει ότι είναι «εναντίον κάθε βραβείου και κάθε βραβειοδότησης στην τέχνη», θεωρώντας ότι «η τέχνη είναι έτσι κι αλλιώς ένας ωκεανός πνευματικών εμπειριών που κρίνονται (και ευτυχώς) με απολύτως υποκειμενικά κριτήρια… Έτσι τα βραβεία εκφράζουν την υποκειμενική κρίση μιας επιτροπής και τίποτε περισσότερο – συχνά όμως δεξιώνονται κατά τέτοιον τρόπο ώστε να επιβάλλουν έναν δημόσιο ‘Κανόνα’ της ‘σημαντικής τέχνης του καιρού μας’. Θεωρώ πως αυτός ο ‘Κανόνας’ είναι μια φενάκη – καθώς συχνά βραβεύονται εξαιρετικά κείμενα, αλλά και πολύ συχνά βραβεύονται γελοιότητες. Και πιστεύω πως ο σκοπός της τέχνης είναι να διαρρηγνύει κάθε δοτό ‘Κανόνα’, επιβάλλοντας τη δική της εγχάραξη».
