Το Θεατρικό Εργαστήρι Πρέβεζας βγήκε νικητής στον θεατρικό διαγωνισμό του Δήμου Αθηναίων στην Τεχνόπολη με το έργο «ο Μπεχτσής/ο Νυχτοφύλακας».
Την Τρίτη, 18 Οκτωβρίου, πραγματοποιήθηκε ο διαγωνισμός συγγραφής και παράστασης θεατρικού έργου όπου το Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου συμμετείχε στη δράση «Θέατρο στο Μουσείο» και παρουσίασε τις 3 παραστάσεις που ξεχώρισαν στον διαγωνισμό συγγραφής και παράστασης θεατρικού έργου με θέμα «Ιστορίες Μετακίνησης». Η δράση υλοποιήθηκε στο πλαίσιο του Culture Is Athens του Δήμου Αθηναίων από τον Οργανισμό Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ) και την Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων με αφορμή την επέτειο των 100 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Συνολικά συμμετείχαν 25 έργα, τα οποία χωρίστηκαν σε τρεις επιμέρους κατηγορίες. Το κοινό και την κριτική επιτροπή κέρδισε το θεατρικό «ο Μπεχτσής/ο Νυχτοφύλακας» του Κώστα Λάκη το οποίο παρουσιάστηκε από το Θεατρικό Εργαστήρι Πρέβεζας στο Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου στο Γκάζι σε σκηνοθεσία Λίλης Σακκά.
Το θεατρικό εργαστήρι Πρέβεζας ιδρύθηκε το 1998 και έκτοτε αποτελεί ένα από τα πιο δυναμικά θεατρικά εργαστήρια. Η ψυχή του εργαστηρίου, Λίλη Σακκά με πολύ μεράκι και αγάπη επιμένει σε ένα θέατρο ανεξάρτητο που σκοπός του είναι να αφυπνίσει και να φέρει τους ανθρώπους κοντά.
Το documentonews.gr είχε μια συζήτηση με τον συγγραφέα Κώστα Λάκη και τη σκηνοθέτη Λίλη Σακκά του έργου που κέρδισε κοινό και κριτική επιτροπή.
Πως προέκυψε η συμμετοχή σας στο διαγωνισμό συγγραφής & παράστασης θεατρικού έργου «Θέατρο στο Μουσείο» με θέμα «Ιστορίες Μετακίνησης» και έμπνευση το Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου της Τεχνόπολης Δήμου Αθηναίων;
Κώστας Λάκης: Μια μέρα μου έστειλε η Λίλη το σύνδεσμο του διαγωνισμού, έτσι μου μπήκε η ιδέα. Εγώ αγαπάω πολύ το Γκάζι ως περιοχή και μάλιστα το είχα προλάβει όταν ακόμα λειτουργούσε. Θυμάμαι ακόμα τη μυρωδιά του γκαζιού. Από την άλλη η καταγωγή μου, οι παππούδες μου είναι όλοι από τη Σμύρνη οπότε είχα βιώματα και αναφορές. Αμέσως αισθάνθηκα πολύ όμορφα με την ιδέα να γράψω κάτι που να σχετίζεται με εκείνη την εποχή και έτσι βγήκε ο «Μπεχτσής/Ο νυχτοφύλακας».
Πείτε μου δυο λόγια για το έργο
Ένας ράφτης και ένας υφασματέμπορας συναντιούνται σε ένα καράβι που θα τους μεταφέρει στον Πειραιά μετά την καταστροφή της Σμύρνης. Η γνωριμία τους βοήθησε να σώσει ο ένας τον άλλον από τον πνιγμό. Φτάνοντας στον Πειραιά βλέπουν πως δεν υπάρχει μέλλον. Παντού υπάρχουν πρόσφυγες και η αντιμετώπιση του κόσμου δεν είναι πάντα θετική. Πηγαίνοντας στην Αθήνα, στην περιοχή του Γκαζιού, πέφτουν πάνω σε ένα μεγάλο πέτρινο τοίχο. Πηδούν τη μάντρα και κρύβονται για να μην τους πιάσουν. Εκεί, μέσα σε ένα κασόνι περνούν τους επόμενους μήνες παρέα με τον νυχτοφύλακα που νιώθοντας την αγωνία τους αποφασίζει να τους βοηθήσει.
Το περιμένατε πως θα βγει πρώτο το έργο σας;
Βαθιά μέσα μου ήθελα πολύ να πάει καλά το έργο και να πετύχει. Είχα την αγωνία να γίνει μια ωραία δουλειά και μαζί με τους άλλους συμμετέχοντες να παρουσιάσουμε κάτι πολύ δυνατό. Τον πίστεψα τον «μπεχτσή» από την πρώτη στιγμή. Υπάρχει και ένας ακόμη λόγος που ήθελα να διακριθεί. Εκτιμώ πολύ τη δουλειά που κάνουν τα παιδιά στην Πρέβεζα και ήθελα να υπάρχει μια καθολική αναγνώριση και του δικού τους έργου.
Πως γιορτάσατε τη νίκη σας;
Με λευκή Σαγκρία και τσίπουρα. Το αστείο είναι ότι στις 17 Οκτωβρίου είχα γενέθλια εγώ. Στις 18 που παίχτηκε η παράσταση είχε γενέθλια ο Σπύρος Παπαδιώτης, ένας εκ των δύο ηθοποιών που ερμήνευσαν τους δυο πρόσφυγες. Οπότε ήταν κάτι σαν δώρο για όλους μας.
Πείτε μου τους υπόλοιπους συντελεστές της παράστασης
Το κείμενο είναι δικό μου και η σκηνοθεσία της Λίλης Σακκά. Η επιμέλεια κειμένου είναι του Βασίλη Μπούτση και οι δύο ηθοποιοί είναι οι Κοσμάς Μαρκής και Σπύρος Παπαδιώτης.
Υπάρχει σκέψη «Ο μπεχτσής/ Ο νυχτοφύλακας» να παιχτεί σε σκηνή της Αθήνας;
Λίλη Σακκά: Θα το θέλαμε πολύ αλλά δεν είναι εύκολο. Το Θεατρικό Εργαστήρι Πρέβεζας είναι μια ανεξάρτητη ομάδα που στηρίζεται στο πάθος των μελών του. Δεν έχουμε πόρους ούτε κρατική βοήθεια, πλην κάποιων χορηγιών από ιδιώτες. Το να νοικιάσουμε ένα θέατρο είναι κάτι που ξεπερνάει τις οικονομικές δυνατότητες μας. Μόνο ως καλεσμένοι θα μπορούσαμε να έρθουμε. Υπάρχουν κάποιες σκέψεις αλλά ακόμα είναι σε πρώτο στάδιο.
Πείτε μου για το Θεατρικό Εργαστήρι Πρεβέζης;
Το εργαστήριο δημιουργήθηκε το 1998 από ένα κάλεσμα της Γεωργίας Παπαδιώτη. Εγώ τότε με τον φίλο μου, Αλέξανδρο Τζανέλη, είχαμε παρακολουθήσει σεμινάρια με τον Θόδωρο Τερζόπουλο. Μας έγινε η πρόταση και αποφασίσαμε να φτιάξουμε το Εργαστήρι. Εμένα δεν μου είχε περάσει καν από το μυαλό να σκηνοθετήσω όταν όμως είδα την αγάπη των παιδιών δέχτηκα αμέσως. Να πούμε εδώ πως κανένας δεν είναι επαγγελματίας στο εργαστήρι και κανένας δεν πληρώνεται. Ό,τι χρήματα βγαίνουν μπαίνουν στο θέατρο. Η μία παραγωγή χρηματοδοτεί την επόμενη. Υπήρξαν και κάποιες περιπτώσεις που είχαμε κάποιους χορηγούς, αλλά είναι μεμονωμένες.
Από την πολιτεία, τα προγράμματα ΕΣΠΑ και τη δημοτική αρχή δεν έχετε κάποια βοήθεια;
Όχι, δεν έχουμε υποστήριξη. Μπορεί να τύχουν κάποιες συνεργασίες, για παράδειγμα πέρσι που είχαμε κάνει κάτι σχετικό με την Ήπειρο είχαμε μια συνεργασία με το Δήμο. Μας βοήθησε με τα κουστούμια και τα σκηνικά. Και τώρα για το ταξίδι μας στην Αθήνα είχαμε υποστήριξη από τον Φαρμακευτικό Σύλλογο Πρέβεζας-Λευκάδας και ένα αγαπημένο καφέ το «Μποτίλια στο πέλαγο». Επίσημα, όμως, δεν υπάρχει βοήθεια.
Ο Δήμος δεν θέλει να σας ενσωματώσει και να είστε η επίσημη θεατρική ομάδα του;
Δεν νομίζω πως τους ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Ξέρετε είναι δελεαστικό να έχουμε μια βοήθεια που θα μας εξασφάλιζε έναν χώρο ή κάποια υλικά αλλά για να είμαι ειλικρινής απολαμβάνουμε την αυτονομία μας. Είμαστε μια ομάδα που αγαπάει πολύ το θέατρο και δουλεύει πολύ. Ανεβάζουμε τα έργα που μας αρέσουν και πιστεύουμε. Δεν περιμένουμε να βιοποριστούμε από το Θεατρικό Εργαστήρι παρόλη την σκληρή δουλειά που κάνουμε.
Πόσα άτομα έχει η ομάδα περίπου;
Αυτή τη στιγμή η ομάδα έχει 11-12, θα ήθελα να πω τα όνομα τους. Πρόκειται για τους Γεωργία Παπαδιώτη, Βιβή Μπάρκα, Γωγώ Αρμυρά, Ιωάννα Μπομπόρη, Άντα Νίκα, Άννα Μπαρκουζου, Ιουλία Χουλιάρα, Κοσμά Μακρή, Σπύρο Παπαδιώτη και Κώστα Καλύβα. Μια επιτυχία της ομάδας είναι και η βράβευση μας στο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικών Ομάδων του Δήμου Ζωγράφου το 2000, όπου αποσπάσαμε τα Βραβεία Σκηνοθεσίας και Πρωτότυπης Μουσικής με τον «Ματωμένο Γάμο» του Λόρκα.
Αν είχατε τη δυνατότητα τι θα ζητούσατε από την πολιτεία;
Τα τελευταία χρόνια το Θεατρικό Εργαστήρι στεγάζεται σε ένα στρατόπεδο. Εκεί έχουμε φτιάξει μόνοι μας έναν καταπληκτικό χώρο. Το πρόβλημα είναι πως η Περιφέρεια θέλει να μεταφέρει εκεί τα γραφεία της. Αυτό θα μας δημιουργήσει τεράστιο πρόβλημα γιατί εκτός από το χώρο για τις πρόβες εκεί έχουμε και όλα τα σκηνικά μας και ένα πολύ πλούσιο βεστιάριο. Αυτό που θέλουμε είναι να μας δοθεί χρόνος μέχρι να δούμε τι θα κάνουμε.
Ποια είναι η επόμενη παράσταση που θα ανεβάσετε;
Αυτό που σκεφτόμαστε είναι να επαναλάβουμε την «Όπερα της Πεντάρας» του Μπρεχτ που στην κυριολεξία τη λατρέψαμε. Και φυσικά να ανεβάσουμε το έργο «Ο μπεχτσής/ Ο νυχτοφύλακας». Επίσης, θα συνεχιστούν τα θεατρικά μας σεμινάρια με καλεσμένους σημαντικούς δημιουργούς, όπως οι Τάσος Δήμας, Σάββας Στρούμπος, Στέλιος Μάινας, Νίκος Καραθάνος, Γιώργος Ζουμπουλάκης, Κάτια Γέρου, Όλια Λαζαρίδου, Περικλής Μουστάκης και καλούμε όλο τον κόσμο να γνωρίσει μαζί μας το καλό θέατρο.
