Κώστας Κωνσταντινίδης: «Όσα συμβαίνουν γύρω μας συνιστούν συλλογικό τραύμα»

Μια κουβέντα με τον κιθαρίστα τον Mother of Millions λίγες ώρες πριν ανέβουν στη σκηνή του Fuzz για να ανοίξουν τη συναυλία των Πολωνών Riverside

Ήταν Οκτώβριος του 2019, όταν οι Mother of Millions κατέβαιναν από τη σκηνή του Fuzz έχοντας δώσει ένα φορτισμένο συναισθηματικά live που ήταν αφιερωμένο στη μνήμη του φίλου και συνοδοιπόρου τους Μάκη Ταμκόσογλου, ο οποίος είχε φύγει ξαφνικά από τη ζωή λίγους μήνες νωρίτερα κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας του συγκροτήματος σε ένα φεστιβάλ στη Μαλακάσα. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το αθηναϊκό progressive κουαρτέτο ετοιμάζεται να ανέβει ξανά στην σκηνή του Fuzz για να ανοίξει τη συναυλία των Πολωνών Riverside που επιστρέφουν την Ελλάδα στο πλαίσιο της περιοδείας τους για την προώθηση του νέου τους άλμπουμ «Id.Entity». Αφού κατάφεραν και μάζεψαν τα κομμάτια τους οι Mother of Millions μπήκαν ξανά σε δισκογραφική τροχιά με το EP «Orbit» που κυκλοφόρησε το καλοκαίρι του 2022 και ετοιμάζονται να μπουν στο στούντιο για να ηχογραφήσουν τον διάδοχο του «Artifacts».

Επιστρέφετε σε μια σκηνή που ξυπνά περίεργες αναμνήσεις και έντονα συναισθήματα…

Δεν είναι κάτι που σκεφτόμαστε, άλλωστε και η συναυλία εκείνη ήταν μια έκφραση αλληλεγγύης και συμπαράστασης στο πλαίσιο του τρόπου που λειτουργεί η μουσική κοινότητα. Αν μου έλεγες για το μέρος που συνέβη το περιστατικό με τον Μάκη, εκεί όχι απλά δεν θα ξαναέπαιζα αλλά δεν θα περνούσα ούτε απ’ έξω. Η διαδικασία της ανασυγκρότησης μετά τον θάνατο του Μάκη σε συνδυασμό με το μούδιασμα που δημιουργήθηκε την περίοδο του covid, στην πρώτη καραντίνα, είχαν ως αποτέλεσμα να αργήσουμε να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά. Όταν τα βάλαμε, προέκυψε το «Orbit» κατευθείαν. Και ήταν κάτι που κάναμε για να βρούμε τα πατήματά μας.

Και να απαντήσετε στο ερώτημα του πρώτου τραγουδιού (Where Do We Go From Here) που κυκλοφόρησαν οι Mother of Millions μετά τον θάνατο του Μάκη…

Ακριβώς. Να συνδεθούμε μεταξύ μας, με νέες δυναμικές και να συνεχίσουμε τη συστηματική δουλειά.

Τι έχει αλλάξει στον τρόπο που δουλεύετε ως τετράδα πλέον;

Ωραία ερώτηση. Θα έλεγα ότι ως προς τη γενική φιλοσοφία δεν έχει αλλάξει κάτι, πάντα ήμασταν της συλλογικής δουλειάς, είτε αυτό αφορά στη σύνθεση των κομματιών, είτε στις προπαραγωγές. Το να είμαστε όλοι εκεί όταν γράφεται η μουσική είναι για εμάς προαπαιτούμενο και δεν έχει αλλάξει. Δεν ξέρω αν μπορώ να ερμηνεύσω, να εξηγήσω με λόγια το πώς επέδρασε η απουσία του Μάκη στις δυναμικές μεταξύ μας, αλλά το όλοι μαζί ήταν, είναι και θα είναι ο οδηγός μας. Η ματιά του Μάκη ήταν αδιαπραγμάτευτα σημαντική αλλά αυτήν ακριβώς τη ματιά την έχουμε κάνει δική μας, έχει κατά κάποιον τρόπο μοιραστεί στους υπόλοιπους τέσσερις και αφομοιώθηκε με τα στοιχεία που έχει δανειστεί ο ένας από τον άλλον.

Το κομμάτι των πλήκτρων στις ζωντανές εμφανίσεις το έχει αναλάβει ο Γιώργος (σ.σ. ο ντράμερ των Mother of Millions). Σκεφτήκατε ποτέ να γίνετε ξανά πέντε με την προσθήκη άλλου πληκτρά;

Η αλήθεια είναι ότι είμαστε πολύ… εχθρικοί με αυτήν τη σκέψη, ιδίως από τη στιγμή που ο Γιώργος έχει επωμιστεί με επιτυχία αυτόν τον διπλό ρόλο στις ζωντανές εμφανίσεις μας. Δεν ξέρω αν στο μέλλον δημιουργηθεί η ανάγκη, δεν μπορώ να είμαι απόλυτος, αλλά μέχρι στιγμής τουλάχιστον η απάντηση είναι όχι.

Μιας και ο λόγος για ζωντανές εμφανίσεις, έχω την αίσθηση ότι η συναυλία της Δευτέρας με τους Riverside είναι το κερασάκι σε μια πολύ δραστήρια συναυλιακά περίοδο, έτσι δεν είναι;

Σωστά, έχουμε μια πολύ ωραία συνεργασία με ένα πρακτορείο από τη Ρουμανία. Τα παιδιά που το τρέχουν είναι όλοι τους πολύ εργατικοί, πιστεύουν πολύ στη μπάντα οπότε έρχονται συνέχεια προτάσεις για ζωντανές εμφανίσεις και μάλιστα θα ανακοινώσουμε μια περιοδεία για τον Νοέμβρη.

Θα δούμε κάποιο πρώτο δείγμα από το νέο άλμπουμ σας στη συναυλία αυτή;

Όχι, θα πρέπει να κάνετε υπομονή μέχρι τον Δεκέμβρη που θα κάνουμε μια δικιά μας συναυλία και στην οποία θα συμπεριλάβουμε νέο υλικό. Όταν πάντως κυκλοφορήσει το νέο άλμπουμ θα γίνει μια ζωντανή παρουσίαση ανάλογη με εκείνη που κάναμε για τα προηγούμενα.

OI Mother of Millions επιστρέφουν στο Fuzz τέσσερα χρόνια μετά από τη συναυλία στη μνήμη του Μάκη Τσαμκόσογλου

Το Rise – Evolve είναι το μότο σας. Το ένα σκέλος επετεύχθη. Το δεύτερο να υποθέσω ότι θα το δούμε στο νέο άλμπουμ; Το Orbit σίγουρα είναι ένα ασφαλές δείγμα…

Προσπαθούμε να αποδίδουμε στη μουσική μας τον τρόπο με τον οποίο εξελισσόμαστε ως μουσικοί. Αν μιλάμε με όρους σύγκρισης, ότι δηλαδή το Artifacts ήταν καλύτερος δίσκος από το Sigma και ο επόμενος δίσκος θα είναι καλύτερος από το Artifacts, μένει να φανεί.

Καλύτερο ή μήπως διαφορετικό;

Σε αντίθεση με τον ευρύτερο σκληρό ήχο που ο ακροατής χρειάζεται ένα comfort, κάτι που θα τον καθησυχάσει ότι ο καινούριος δίσκος του αγαπημένου του συγκροτήματος δεν θα είναι τόσο διαφορετικός, στο prog η εξέλιξη και το διαφορετικό είναι κατά κάποιο τρόπο προαπαιτούμενα. Επειδή όμως κάθε μπάντα έχει μια ταυτότητα μουσική από την οποία και η ίδια δεν μπορεί να ξεφύγει, έναν τρόπο που βάζει τον τρόπο στη σειρά και μια αντίληψη για την παραγωγή, οι αλλαγές δεν πρέπει να είναι συνταρακτικές. Εξέλιξη βέβαια θα υπάρχει και σίγουρα ο καινούργιος δίσκος μας είναι διαφορετικός. Τα τραγούδια είναι έτοιμα, θα μπούμε να γράψουμε μετά τη συναυλία με τους Riverside και θα κυκλοφορήσει την άνοιξη του 2024. Την παραγωγή θα την κάνει ο Εκτορας Τσολάκης, με τον οποίο δουλεύουμε χρόνια και κατά κάποιο τρόπο είναι το πέμπτο μέλος της μπάντας. Ξέρει ακριβώς τι κάνουμε και τι θέλουμε.

Όταν ξεκινήσει να παίζει όμως ο ακροατής θα καταλάβει ότι αυτό είναι Mother of Millions…

Αν κρίνω από το… test audience που έχουμε κάνει με φίλους, ναι. Και έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και είναι και ευχάριστο αφού ο άλλος αναγνωρίζει τα χαρακτηριστικά μας. Εμάς πάντως μας αρέσει πάρα πολύ, έχει πιο μεστό songwriting και ένα μέσο όρο διάρκειας τραγουδιών στα 5 λεπτά.

To νέο σας άλμπουμ θα έχει κάποιο κόνσεπτ;

Τώρα ολοκληρώνεται το στιχουργικό κομμάτι, που συνεχίζει στα εσωτερικά μονοπάτια που χάραξαν τα «Sigma» και «Artifacts».

Πάντως συμβαίνουν πράγματα γύρω μας που θα μπορούσαν να αποτελέσουν στιχουργική τροφή.

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρεις από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις. Είτε μιλάμε με πολιτικούς είτε με κοινωνικούς όρους, αυτά που συμβαίνουν, ειδικά από τα Τέμπη και μετά, συνιστούν συλλογικό τραύμα. Το οποίο δεν ξεπερνιέται βάζοντας έναν επίδεσμο, αλλά μόνο μέσα από συλλογική αντίδραση και συλλογικές διαδικασίες. Αν δεν γίνει αυτό πολύ φοβάμαι ότι το επόμενο στάδιο θα είναι ο απόλυτος κυνισμός, με την έννοια του δεν αντέχω άλλη δυσφορία, άλλο θανατικό και γυρνάω το κεφάλι μου από την άλλη πλευρά και κοιτάω μόνο τη δουλειά μου. Θέλω να πιστεύω ότι δεν θα φτάσουμε σε αυτό το σημείο και να τα μαζέψουμε και να φύγουμε που ακούω από πολλούς. Ο λαός μας γενικά έχει παραδόσεις και από το συλλογικό και από το ατομικό κομμάτι, ποτέ δεν εκφράζονταν οι λαοί ενιαία έτσι κι αλλιώς, αλλά έχω εμπιστοσύνη στο υγιές κομμάτι.