Την απόρριψη του νέου Συμφώνου για τη Μετανάστευση και το Άσυλο ζήτησε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Αρβανίτης τονίζοντας πως το συγκεκριμένο σύμφωνο αυξάνει τα βάρη για τις χώρες πρώτης υποδοχής, αναθέτει σε τρίτους τη διαχείριση των εθνικών και ευρωπαϊκών συνόρων και υπονομεύει την Ευρωπαϊκή ταυτότητα γιατί δεν σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Παράλληλα, «αναγκάζει τα κράτη μέλη να παραχωρήσουν μέρος της κυριαρχίας τους σε οργανισμούς όπως ο Frontex, κάτι που συν τοις άλλοις συνεπάγεται και υπερβολικό κόστος ενώ γίνονται και καταχρήσεις ελλείψει ολοκληρωμένου μηχανισμού ελέγχου», αναφέρει στην παρέμβασή του ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.
Επιπλέον, εστιάζει στο γεγονός ότι η ΕΕ οικοδομήθηκε πάνω στην αρχή της προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων, τονίζοντας πως είναι αδιανόητο το ότι σήμερα Κράτη-Μέλη διαφωνούν πάνω στα κριτήρια για τον αποκλεισμό των αφίξεων, την αύξηση της διοικητικής κράτησης ή την αποτελεσματικότητα των πολιτικών επιστροφής, αντί η αναγνώριση των δικαιωμάτων προσφύγων και μεταναστών χωρίς αστερίσκους να είναι η αδιαπραγμάτευτη προτεραιότητα όλων.
Αναλυτικά όλη η τοποθέτησή του:
«Το Νέο Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο που προτείνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή:
1) Αυξάνει τα βάρη για τις χώρες πρώτης υποδοχής (κυρίως για Ελλάδα και Ιταλία)
Ενισχύει, αντί να ξεπερνά, το σύστημα του Δουβλίνου με την καθιέρωση συνοριακών διαδικασιών. Εισάγει τη «νομική μυθοπλασία της μη εισόδου» που θα είναι εντελώς εις βάρος των χωρών πρώτης υποδοχής. Ουσιαστικά οι επιταχυμένες διαδικασίες στην χώρα πρώτης υποδοχής, θα λαμβάνουν χώρα πρακτικά εντός, αλλά θεωρητικά εκτός των συνόρων της χώρας σε μια ιδιότυπη «γκρίζα ζώνη», στην οποία δεν διασφαλίζεται η τήρηση των υποχρεώσεων της χώρας υποδοχής απέναντι στους αιτούντες άσυλο.
Δεν εισάγει κανέναν υποχρεωτικό μηχανισμό πανευρωπαϊκού καταμερισμού των ευθυνών στη διαχείριση της μετανάστευσης. Η μετέγκατασταση δεν είναι υποχρεωτική. Η αλληλεγγύη για την υποδοχή μετατρέπεται σε αλληλεγγύη για την επιστροφή, και ο μηχανισμός «αλληλεγγύης» είναι σε εθελοντική βάση. Η Ευρωπαϊκή συνεργασία κατακερματίζεται έτι περαιτέρω και αποδυναμώνεται το ευρωπαϊκό πλαίσιο. Θα έχουμε ανθρώπους εγκλωβισμένους μέσα σε χώρες πρώτες υποδοχής παγιδευμένες στον ρόλο του δεσμοφύλακα. Η Ευρώπη «διασπάται», με το κάθε Κράτος-Μέλος ικανό να επιδιώξει ένα στενά νοούμενο συμφέρον, εις βάρος άλλων Κρατών-μελών.
Αυξάνει το «έλλειμμα αλληλεγγύης» που έχουν ήδη βιώσει τα κράτη μέλη που έχουν διαχειριστεί το μεγαλύτερο κομμάτι της μεταναστευτικής πίεσης (2015) και έτσι αυξάνει τις ασυμμετρίες στην Ευρώπη. Πρόκειται για σοβαρή οπισθοδρόμηση ως προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
Προκαλεί την αύξηση των δευτερευουσών παράτυπων μεταναστευτικών κινήσεων, επειδή ο τελικός προορισμός της πλειοψηφίας των μεταναστών δεν είναι οι χώρες πρώτης υποδοχής και, συνεπώς, καταλήγει να ευνοεί την παρουσία στις χώρες του τελικού προορισμού ενός ολοένα αυξανόμενου αριθμού αόρατων ατόμων, χωρίς έγγραφα διαμονής.
Αποδυναμώνει την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, δηλαδή την ουσιαστική υλοποίηση μιας ενωμένης Ευρώπης. Αντιβαίνει στις διατάξεις της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο άρθρο 80 της οποίας ορίζεται ότι οι πολιτικές σχετικά με τους συνοριακούς ελέγχους, το άσυλο και τη μετανάστευση πρέπει να διέπονται από τις αρχές της αλληλεγγύης και της δίκαιης κατανομή της ευθύνης μεταξύ κρατών.
2) Αναθέτει σε τρίτους τη διαχείριση των εθνικών και ευρωπαϊκών συνόρων
Ωθεί στην πράξη τα Κράτη-Μέλη να συνάψουν διμερείς συμφωνίες με χώρες, όπως η Τουρκία, που δεν σέβονται το διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο και δεν εγγυώνται τα ανθρώπινα δικαιώματα, με την επακόλουθη μεταφορά συμβατικής εξουσίας σε χώρες με αυταρχικά καθεστώτα.
Αναγκάζει τα κράτη μέλη να παραχωρήσουν μέρος της κυριαρχίας τους σε οργανισμούς όπως ο Frontex, κάτι που συν τοις άλλοις συνεπάγεται και υπερβολικό κόστος ενώ γίνονται και καταχρήσεις ελλείψει ολοκληρωμένου μηχανισμού ελέγχου.
Διατυπώνει και αποδέχεται το σύστημα της γενικευμένης βίας, βίας γνωστής και τεκμηριωμένης στις χώρες διέλευσης (Λιβύη, Τουρκία, κ.λπ.), και η οποία τροφοδοτείται με χρήματα και προγράμματα από την ΕΕ, βάσει διμερών συμφωνιών.
3) Υπονομεύει την Ευρωπαϊκη ταυτότητα γιατί δεν σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα
Σηματοδοτεί το τέλος του δικαιώματος ασύλου στην Ευρώπη και της προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς και τη διάβρωση της ίδιας της ευρωπαϊκής ταυτότητας.
Προκαλεί τον θάνατο κοριτσιών, αγοριών, γυναικών και ανδρών, στερώντας τους το δικαίωμα να ζουν ακριβώς όπως οι Έλληνες, οι Ιταλοί ή οι Γάλλοι μετανάστες. 40.000 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους κατά τη μετανάστευση προς την Ευρώπη από το 1993.
Ευνοεί τις εγκληματικές οργανώσεις που επωφελούνται από την παράνομη μετανάστευση και την εκμετάλλευση της εργασίας.
Ευνοεί τη συμπαιγνία με τους διακινητές εις βάρος ανθρώπων που πέφτουν θύματα απαγωγής και εμπορίας.
Το προτεινόμενο Σύμφωνο δεν λαμβάνει υπόψη ότι η οργανωμένη και νόμιμη μετανάστευση θα μπορούσε, μέσω της ένταξης, να αποφέρει προοδευτικά και μόνιμα οφέλη και όχι να επιβαρύνει στις κοινωνίες υποδοχής.
Η ΕΕ οικοδομήθηκε πάνω στην αρχή της προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Από τη στιγμή που αφήνουμε κατά μέρος αυτό μας το θεμέλιο, αποδομούμε την ίδια την Ευρώπη και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Είναι αδιανόητο το ότι σήμερα Κράτη-Μέλη διαφωνούν πάνω στα κριτήρια για τον αποκλεισμό των αφίξεων, την αύξηση της διοικητικής κράτησης ή την αποτελεσματικότητα των πολιτικών επιστροφής, αντί η αναγνώριση των δικαιωμάτων προσφύγων και μεταναστών χωρίς αστερίσκους να είναι η αδιαπραγμάτευτη προτεραιότητα όλων».
