Με έναν πολύ συγκινητικό τρόπο, γιατρός περιγράφει την πορεία ενός ασθενή με Covid-19 από την πρώτη ημέρα της διάγνωσής του με τον ιό, μέχρι τον θάνατο του.
«Ήταν ένας άνδρας μεροκαματιάρης, μόνος στη ζωή, που υποστήριζε μέχρι τέλους με μένος την απόφασή του να μην πάει στο νοσοκομείο. Το παράπονο του ήταν ότι δεν υπήρχε άνθρωπος να τον βοηθήσει να πάει στην τουαλέτα, να του δώσει λίγο νερό» περιγράφει χαρακτηριστικά ο γιατρός στην ανάρτησή του στο facebook.
Ο ασθενής τελικά νοσηλεύτηκε αλλά μερικές μέρες αργότερα έχασε την ζωή του. «Να προσέχετε την ζωή σας γιατί είστε μόνοι σας. Όλοι μας», σημείωσε χαρακτηριστικά ο Κωνσταντίνος Πουλόπουλος.
Η ανάρτησή του:
Τον είδα για πρώτη φορά πριν 14 ημερες.
Πυρετο, πονόλαιμο, ένα εξάνθημα στα πόδια.
Τον έστειλα να κάνει το τεστ.
Θετικος.
Μετά από δύο ημέρες μου τηλεφώνησε γιατί δεν μπορούσε να πάρει ανάσα.
Πήγα σπίτι του.
66 ετών.
Μεροκαματιαρης. Είχε βγει στην σύνταξη. Μόνος στην ζωή.
Η πρώτη του κουβέντα ήταν: ” κάνε ότι νομίζεις μόνο μην με στείλεις νοσοκομείο”
Εφερα οξυγόνο, έβαλα ορο, ξεκίνησα κορτιζονη, ότι έπρεπε τελως πάντων.
Και πάνω από όλα να του δώσω θάρρος.
” μην με στείλεις νοσοκομείο”
Για μια ημέρα πήρε τα απανω του.
Καλύτερες ανάσες, έπεσε ο πυρετος, μειώθηκε η κούραση.
Πήρε θάρρος… πήρα θάρρος.
Το παράπονο του ηταν ότι δεν υπήρχε άνθρωπος να τον βοηθήσει να πάει στην τουαλέτα, να του δώσει λίγο νερό.
Το λύσαμε κι αυτό.
Πήρα τηλ τον αδελφό του – μαλωμένοι χρόνια για κάτι κωλοχωραφα σε ένα χωριό.
Ηρθε. Τον είδε. Φοβήθηκε. Δεν ξανάρθε.
Τους ανθρώπους όταν αρρωσταινουν τους λέμε περιστατικα για να μην τρελαθούμε εμείς.
Αλλα τρελαίνομαι όταν ακούω τον κάθε άχρηστο πολιτικάντη να τους αποκαλεί κρουσματα, περιστατικα…
Εκει που έπρεπε ενημέρωσα… πήρα οδηγίες.
” Βάλτον να υπογράψει. Να μην έχεις ευθύνη”
Χα!
Δεύτερη ημέρα ή φωνή δεν έβγαινε απ το τηλέφωνο…
Δεν γίνεται να ξεχάσω αυτό που είδα.
Και πάνω απ όλα αυτό που έλεγε:
“Κάθε που παίρνω μια ανάσα δύο τρένα με σφίγγουν σαν τανάλια – κάθε φορά που βήχω πνίγομαι κ με σκίζουν καρφια”
κορεσμός 70
” Μην με στείλεις νοσοκομειο”
Τηλ στο ΕΚΑΒ
“Ναι αλλα γιατρέ μου δεν θέλει”
“Θελω εγώ. Τέλος”
Κάθε ημέρα δύο κ τρεις φορές μιλάγαμε στο κινητό.
Με πήρε κ ο αδελφός μια φορά.
Μεχρι πριν 5 ημερες.
Μίλησα με την μονάδα στο Γεννηματάς. Παρκολουθουσα κ την πορεία στο σύστημα του εθνικού μητρώου… καταλάβαινα.
Νωρίς το πρωί σημερα το όνομα έγινε γκρι.
Θάνατος.
( το “περιστατικό” είναι δηλωμένο στο Εθνικό μητρωο, παρακολουθηθηκε κ διακομιστηκε από εμένα κ η PCR έγινε σε κέντρο υγείας αναφοράς)
Να προσέχετε την ζωή σας γιατι είστε μόνοι σας. Όλοι μας.
