Βασικά βήματα για κάποιον θετικό στην Covid-19, τα οποία ο ΕΟΔΥ παραλείπει να επισημάνει…
Κενά στην ενημέρωσή τους από τον αρμόδιο ΕΟΔΥ σε ζητήματα που είναι κομβικής σημασίας για τον έλεγχο της πορείας της ασθένειας διαπιστώνουν οι πολίτες που δυστυχώς κατά εκατοντάδες διαγιγνώσκονται καθημερινά με κορονοϊό. Κενά που για κάποιους από τους ασθενείς που παραμένουν στο σπίτι μπορεί να αποβούν και μοιραία καθώς συνδέονται άμεσα με τις ενδείξεις εκείνες που όταν παρουσιαστούν πρέπει να θορυβήσουν τον πάσχοντα και να τον οδηγήσουν αμέσως στο νοσοκομείο.
Δυστυχώς, και αυτό οφείλεται σε μέγιστο βαθμό στην άγνοια των νοσούντων σε σχέση με τα πραγματικά σημάδια επιβάρυνσης της υγείας τους, τα περιστατικά των ασθενών που αργούν να επισκεφθούν το νοσοκομείο συνεχώς αυξάνονται, με αποτέλεσμα σε πολλές περιπτώσεις η κατάστασή τους να είναι μη αναστρέψιμη. «Εάν κοιτάξει κάποιος σε άλλες χώρες τι πληροφορία υπάρχει για τους πολίτες σε αντίστοιχες με του ΕΟΔΥ ιστοσελίδες, αντιλαμβάνεται το πολύ μεγάλο έλλειμμα στη σωστή ενημέρωση των πολιτών» υπογραμμίζει στο documentonews.gr ο γενικός γιατρός, Στέλιος Δημητρακόπουλος.
Το οξύμετρο σώζει ζωές
Η σημαντικότερη ίσως επισήμανση των γιατρών που καταδεικνύει την ελλιπή ενημέρωση των πολιτών αφορά το ότι στην ιστοσελίδα του ΕΟΔΥ δεν παρέχονται στους πολίτες σαφείς οδηγίες σχετικά με την παρακολούθηση του κορεσμού του οξυγόνου στο αίμα, η οποία όπως εξηγούν «είναι το Α και το Ω για να διαπιστωθεί η παραμικρή επιδείνωση της υγείας τους».
Σύμφωνα με τις οδηγίες που έχουν δοθεί στους γιατρούς της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας σε σχέση με τον κορεσμό του οξυγόνου στο αίμα, «κάτω από 94% πρέπει να εισάγεται ο ασθενής στο νοσοκομείο, ανεξαρτήτως σε ποια ομάδα ανήκει».
«Πρέπει επίσης», επισημαίνει ο κ. Δημητρακόπουλος, «να μετράμε τις αναπνοές, κάτι που μπορεί κάποιος να το κάνει και στο σπίτι του. Δηλαδή τις 16 ή κατά τους Βρετανούς 20 αναπνοές το λεπτό, οι οποίες αν ξεπεραστούν αποτελεί ένδειξη ότι πάει να εγκατασταθεί μια αναπνευστική δυσχέρεια. Αυτές είναι κάποιες οδηγίες για να αξιολογούμε τον κίνδυνο στα επιβεβαιωμένα περιστατικά στην κοινότητα με βάση τον κορεσμό, τον πυρετό, τις αναπνοές, την ηλικία και τα υποκείμενα νοσήματα».
Σύμφωνα με τις επισημάνσεις ζωής του κ. Δημητρακόπουλου:
– Πρέπει να μετράμε τον κορεσμό επειδή μπορεί να μην έχουμε δύσπνοια αλλά η πτώση του οξυγόνου είναι ένα πρώτο σημάδι. Ενας ασθενής στο σπίτι, εφόσον έχει οξύμετρο –δεν έχουν όλοι τη δυνατότητα αυτή– πρέπει να κάνει μέτρηση με αξιόπιστο τρόπο. Ο ασθενής πρέπει να είναι σε ηρεμία και να παραμείνει με το οξύμετρο στο δάχτυλο τουλάχιστον για ένα λεπτό. Στο δάχτυλο που μπαίνει το οξύμετρο δεν θα πρέπει να είναι βαμμένο το νύχι, θα πρέπει να είναι στεγνό και να το κρατήσουμε τουλάχιστον για ένα λεπτό, επειδή στην αρχή οι μετρήσεις δεν είναι σταθερές ούτε ακριβείς και αυτό μπορεί να ανησυχήσει αδίκως. Εφόσον σταθεροποιηθεί η μέτρηση, ο ασθενής κρατάει την καλύτερη.
– Για κάποιον που είναι περιορισμένος στο σπίτι είναι δύσκολο στην αρχή να καταλάβει μια δύσπνοια που αρχίζει να εγκαθίσταται. Μπορεί να το καταλάβει πιο γρήγορα αν δει ότι όταν σηκώνεται από το κρεβάτι για να πάει στην τουαλέτα αρχίζει και λαχανιάζει πιο έντονα από το φυσιολογικό ή αν δει ότι δυσκολεύεται να ολοκληρώσει μια φράση και πρέπει να πάρει ανάσα.
Από εκεί και πέρα υπάρχουν και κάποια τεστ που δεν έχουν μελετηθεί πλήρως στον κορονοϊό αλλά εφαρμόζονται σε άλλες καταστάσεις για την εκτίμηση δύσπνοιας τα οποία είναι πολύ απλά και μπορεί να τα κάνει κάποιος στο σπίτι. Τέτοιο είναι το τεστ των 40 βημάτων, δηλαδή μετράμε τον κορεσμό μας σε ηρεμία και μετά κάνουμε 40 βήματα και τον μετράμε ξανά.
Μια πτώση του κορεσμού πάνω από 3% είναι σημάδι ότι πρέπει να επικοινωνήσουμε με τον γιατρό μας.
– Η επικοινωνία με τον οικογενειακό γιατρό –όπως αναφέρει και ο ΕΟΔΥ– είναι πάρα πολύ σημαντική για τη σωστή εκτίμηση της κατάστασης του ασθενή αλλά και των μετρήσεων. Οσοι ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου πρέπει να έχουν διαμορφώσει ένα πλάνο για το ενδεχόμενο ότι θα βρεθούν θετικοί και πρέπει να είναι σπίτι. Να δουν εάν έχουν γιατρό και αν δεν έχουν, να κάνουν μια επαφή με γιατρό. Υπάρχουν πολλές προϋποθέσεις για να έχει κάποιος ασφαλή φροντίδα στο σπίτι, που δυστυχώς στη χώρα μας αφορά πάρα πολύ μεγάλο ποσοστό ασθενών που δεν καλύπτονται. Για αυτό είδαμε στο πρώτο κύμα το «μένω σπίτι» να καταλήγει πολλές φορές και στο «πεθαίνω σπίτι».
Επίσης έχει προκληθεί φόβος για την κατάσταση στα νοσοκομεία και καταλήγουν άνθρωποι να πηγαίνουν πραγματικά την τελευταία στιγμή.
