Το_x000D_
κρίσιμο για χιλιάδες οικογένειες ιδιοκτητών ταξί θέμα της Uber ξαναμπήκε την τελευταία στιγμή από το παράθυρο στις_x000D_
διαπραγματεύσεις για το χρέος στις Βρυξέλλες.
Και ενώ τα προαπαιτούμενα υποτίθεται ότι έκλεισαν, μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες της Τετάρτης ο αρμόδιος Ελληνας υπουργός Μεταφορών Χρ. Σπιρτζης διαπραγματευόταν στις Βρυξέλλες αυτό που τα πανίσχυρα επιχειρηματικά λόμπι προσπαθούσαν να επιβάλουν από την πίσω πόρτα. Και όλα αυτά με φόντο τη «λύση» για το χρέος…
Η κρίσιμη ημερομηνία της 21ης Ιουνίου απέχει μόλις λίγες ημέρες και η πραγματική σύγκρουση έχει αντικείμενο την πολυποίκιλη εξασφάλιση των συμφερόντων των πιστωτών μας και σε ορισμένες περιπτώσεις και τα ανταλλάγματα σε επιχειρηματικό επίπεδο.
Οι εξελίξεις που περιγράφουν το υπό διαμόρφωση πλαίσιο λύσης για το ελληνικό χρέος είναι οι εξής:
1. Το ΔΝΤ μένει… φεύγοντας.
2. Καταγράφεται δημοσίως η σύγκρουση μεταξύ εκπροσώπων της Κομισιόν, οι οποίοι με δημόσιες τοποθετήσεις τους (Μοσκοβισί, Ντομπρόβσκις, Κοστέλο) έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τη γερμανική πλευρά. Οι αξιωματούχοι της Κομισιόν ζητούν εμπροσθοβαρή μέτρα για το χρέος (ισχυρά μέτρα ανακούφισης για τα πρώτα χρόνια που ακολουθούν).
3. Αντιθέτως η γερμανική πλευρά διά στόματος του υπ. Οικονομικών Σολτς προτείνει μέτρα ετησίως επανεξεταζόμενα και ελάχιστη παράταση (πέντε χρόνια) της αποπληρωμής του με το επιχείρημα ότι οι Ελληνες επιτυγχάνουν μεγάλα πλεονάσματα, άρα δεν έχουν ανάγκη. Η στάση των Γερμανών ισοδυναμεί με άρνηση χρήσης των υπερπλεονασμάτων για άσκηση κοινωνικής πολιτικής, μιας και ουσιαστικά ζητούν κάθε πλεόνασμα να πηγαίνει στην αποπληρωμή του χρέους. Αντ’ αυτού αποδέχονται πενταετή επιμήκυνση του χρόνου εξόφλησης των δανείων μόνο του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας – EFSF (130 δισ. ευρώ).
4. Η Γερμανία αρνείται συστηματικά να ανάψει το πράσινο φως για την προεξόφληση-ανάκληση των «ακριβών» δανείων του ΔΝΤ (υπόλοιπο 10,4 δισ. ευρώ) με κεφάλαια από το τρέχον πρόγραμμα του Ευρωπαίκού Μηχανισμού Σταθερότητας – ESM (επιτόκιο μόλις 0,8%) και τρενάρει τη συζήτηση για τα ελληνικά ομόλογα που διακρατά το ευρωσύστημα (ANFAs και SMPs) άνω των 10 δισ. ευρώ για τα οποία υπάρχουν αποφάσεις επιστροφής στην Ελλάδα από το 2013-14.
5. Η αδυναμία της ελληνικής πλευράς που οφείλεται στη μη δυνατότητα εξόδου στις αγορές λόγω Ιταλίας. Είναι κάτι που καθιστά σε σημαντικό βαθμό το περίφημο μαξιλάρι ασφαλείας εξαρτώμενο από κεφάλαια που η χρήση τους εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τους πιστωτές (υπόλοιπο ανακεφαλαιοποίησης τραπεζών, κέρδη κεντρικών τραπεζών από ελληνικά ομόλογα κ.λπ.) και όχι από κεφάλαια που ελέγχει απολύτως τη διάθεσή τους η ελληνική κυβέρνηση ( όπως αυτά που αντλήθηκαν από τις εξόδους στις αγορές).
«Ελ. Βενιζέλος»: η χρυσοτόκος όρνιθα
Στο προσκήνιο πάντως και κυρίως στο παρασκήνιο τίθενται και πολύ σημαντικά επιχειρηματικά θέματα τα οποία σχετίζονται με ισχυρές ελληνικές επιχειρήσεις.
Για το συνεχώς λόγω τουριστικής έκρηξης υπερκερδοφόρο αεροδρόμιο της Αθήνας συμβαίνει ήδη –και μάλιστα στα …σιωπηλά– κάτι που ξεπερνά κάθε φαντασίας. Ξαφνικά –ως μη όφειλε γιατί η δουλειά της είναι να εξετάζει τα μερίδια αγοράς, τη συγκέντρωση και τα καρτέλ– η Επιτροπή Ανταγωνισμού DGcomp της ΕΕ υπερακοντίζοντας σε … πατριωτισμό και τον πιο φανατικό Ελληνα αποφάνθηκε ότι η αξία της επέκτασης της χρήσης του αεροδρομίου για άλλα είκοσι πέντε χρόνια από τη Διεθνής Αερολιμήν ΑΕ (55% δημόσιο, 40% το καναδικό ταμείο συντάξεων των δημόσιων υπαλλήλων (PSP), 5% Κοπελούζος) δεν είναι 600 εκατ. ευρώ, αλλά φτάνει μέχρι το 1 δισ. 750 εκατομμύρια ευρώ. Η απόφαση προκάλεσε νευρική κρίση στη διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ αλλά και την κυβέρνηση.
Πρώτον, γιατί, ως οι θεσμοί επέβαλαν, είχαν προσληφθεί εγχώριοι και διεθνείς σύμβουλοι οι οποίοι έκαναν αποτίμηση περί των 600 εκατ. ευρώ και επειδή η απόσταση μεταξύ 600 εκατ. και 1,7 δισ. ευρώ είναι τεράστια φοβούνται μήπως τεθεί θέμα …απιστίας και δεύτερον, γιατί το υπουργικό συμβούλιο είχε επικυρώσει τις αποτιμήσεις και είχε εκδώσει πέρυσι και τις σχετικές ΚΥΑ (Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις).
Πρακτικά, ενώ από τη μια οι θεσμοί ζητούν να υπάρξει ταχεία αποκρατικοποίηση του αεροδρομίου με πώληση του 35% του μεριδίου του ελληνικού δημοσίου, από την άλλη η περίεργη στάση της DGcomp στέλνει την υπόθεση στις καλένδες. Ή μήπως στην αγκαλιά μεγάλης γαλλικής κατασκευαστικής εταιρείας το όνομα της οποίας ακούγεται μετ’ επιτάσεως;
Ομως το θέμα δεν τελειώνει εδώ. Υπάρχει και συνέχεια:
Εξαλλοι οι Καναδοί οικοδεσπότες στην G7 προ δεκαπέντε ημερών (ο εκ των βασικών μετόχων του αεροδρομίου και διεκδικητές του υπολοίπου 35%, το οποίο πωλεί το κράτος, είναι η καναδική PSP) απαίτησαν να μπει τέλος στα παιχνίδια, ενώ πληροφορίες μιλούν για μεταφορά του θέματος μέχρι και στο Washington Group όπου το συσχέτισαν με το ελληνικό χρέος!
Πετρέλαια, σιδηρόδρομοι, ΔΕΗ και λιγνιτικές μονάδες και άλλα ενεργειακά έργα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο –ακόμη και τα έργα ΣΔΙΤ, ειδικά στον χώρο της εκμετάλλευσης των σκουπιδιών– μπήκαν πάνω (ή και κάτω) στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για το χρέος.
Είναι το χρέος βιώσιμο;
Το ΔΝΤ έως τις 21 Ιουνίου –ημέρα κρίσιμη που έχει προσδιοριστεί ως καταληκτική ημερομηνία για το θέμα του χρέους και τη λήψη τελικών αποφάσεων από το Eurogroup– αναμένεται να δώσει στη δημοσιότητα τη δική του έκθεση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους (DSA). Με δεδομένη τη στάση της Γερμανίας θεωρείται εξαιρετικά πιθανό ότι στο βασικό σενάριο της ανάλυσης το χρέος θα χαρακτηρίζεται «μη βιώσιμο» από το 2030 και μετά.
Σε παράλληλο χρόνο ανάλυση βιωσιμότητας ετοιμάζει και ο ESM και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις το χρέος θα χαρακτηρίζεται βιώσιμο!
Βαβέλ μεταξύ των θεσμών δηλαδή.
