Τι σου είναι οι άνθρωποι που έχουν γοητευτεί από τις σειρήνες της εξουσίας. Βλέπεις κοτζάμ στρατηγό με πλάκα τα παράσημα, ελληνοπρεπές ύφος, πολεμικό κούρεμα, έτοιμο να πολεμήσει τους Αγαρηνούς μέχρι του τελευταίου φαντάρου του. Και βλέπεις τον ίδιο –να ντρέπεται και η ντροπή!– να φιλάει το χέρι του Μητσοτάκη, που μόλις το έβγαλε από τα συρτάρια του κρατικού ταμείου. Του Μητσοτάκη που τον έκανε ρεζίλι κι ακόμη παρακάτω, παρέδωσε τη στρατιωτική του τιμή στους κοριούς, έβαλε τους χαφιέδες να καταγράφουν τις συνομιλίες του, τον έριξε μέσα σ’ ένα βούρκο υποψίας για λοβιτούρες με τα εξοπλιστικά. Για χρηματισμό εν ονόματι της εθνικής άμυνας.
Υπάρχει χειρότερη ξεφτίλα για ένα στρατιώτη και μάλιστα για τον αρχηγό του στρατεύματος; Να ορκίζεται πίστη στην πατρίδα και να τον υποψιάζονται ότι κλέβει το παγκάρι της; Οι πρόγονοι «ή ταν ή επί τας» κι αυτός ούτε «ταν» ούτε «επί τας» αλλά κερατάς; Κι όμως το ανέχεται. Τόσοι και τόσοι Ελληνες έπεσαν στα πεδία, αυτός διαλέγει να πέσει στην αηδία. Να μαθαίνει ότι τον παρακολουθεί ο αγαπημένος του πρωθυπουργός και να μην τολμάει ούτε να διαψεύσει ούτε να παραιτηθεί ούτε να ζητήσει τον λόγο. Να μην τολμάει ούτε καν να μιλήσει ο 519c, που το in.gr μάς τον έβγαλε τρομερό τουρκοφάγο μόλις μαθεύτηκε ότι ήταν στόχος υποκλοπής.
Δύο τινά μπορεί να σημαίνει αυτή η πειθήνια σιωπή. Ή την έχει λερωμένη τη φωλιά του και τον εκβιάζουν. Ή είναι απλώς άλλος ένας φανφαρόνος με στολή, που δεν ενδιαφέρεται περί πάτρης αλλά περί πάρτης. Συμφώνησε να κάνει μούγγα για να έχει τζάμπα γάλα στη στρούγκα. Και όποιο από τα δύο κι αν συμβαίνει, είναι για κλάματα και ο στρατηγός και ο πρωθυπουργός των κοριών
Και σκέφτεται ο αξιωματικός που είναι υπό τις διαταγές του, ο Ελληνας που ο τράχηλός του ζυγό δεν
υπομένει: γιατί, στρατηγέ μου, μας θωρείς ακίνητος και τρέχεις να βγάλεις φωτογραφίες στα φυλάκια και να δηλώσεις πίστη σε κείνον που σε έκανε σουργούνι; Ποιους βωμούς και ποιες εστίες θα προστατέψεις όταν δεν έχεις το ανάστημα και το θάρρος να προστατέψεις ούτε την ίδια σου την τιμή; Και τι σας φταίνε και σένα και του εκτροφέα των κοριών όλοι εκείνοι, με στολή ή χωρίς, που δακρύζουν με τον εθνικό ύμνο; Και είναι έτοιμοι να τα βάλουν με τα θηρία για της πατρίδας την ελευθερία; Ποια θηρία, θα πεις, εσύ που ούτε με τους κοριούς δεν τολμάς να τα βάλεις.
Δύο τινά μπορεί να σημαίνει αυτή η πειθήνια σιωπή: Ή την έχει λερωμένη τη φωλιά του και τον εκβιάζουν. Ή είναι απλώς άλλος ένας φανφαρόνος με στολή, που δεν ενδιαφέρεται περί πάτρης αλλά
περί πάρτης. Συμφώνησε να κάνει μούγγα για να έχει τζάμπα γάλα στη στρούγκα. Και όποιο από τα δύο κι αν συμβαίνει, είναι για κλάματα και ο στρατηγός και ο πρωθυπουργός των κοριών. Αλλά και όλοι μας από μια άποψη. Γιατί όταν η σαπίλα περνάει από τη δημοκρατία στον στρατό άσχημες μέρες μας περιμένουν. Συμπέρασμα: Ζητείται αξιοπρέπεια, γιατί αλλιώς καήκαμε…