Ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης είναι ένας από τους πλέον ταλαντούχους, διακριτικούς και δραστήριους καλλιτέχνες της γενιάς του. Ενώ σκηνοθετεί μια από τις πιο πετυχημένες παραστάσεις της φετινής σεζόν, τον «Κύκλο των χαμένων ποιητών», με πρωταγωνιστή τον Άκη Σακελλαρίου και μια καταπληκτική ομάδα νέων ηθοποιών, αυτές τις ημέρες ανεβάζει ως -πρωταγωνιστής και ως σκηνοθέτης- τις «Λευκές Νύχτες» του Φίοντορ Ντοστογιέφσκι με συμπρωταγωνίστρια την Αλεξάνδρα Αϊδίνη.
Η συζήτησή μας περιστράφηκε γύρω από τις δύο παραστάσεις και –αναπόφευκτα- από το επίμαχο Προεδρικό Διάταγμα 85/2022 που υποβαθμίζει τα πτυχία των καλλιτεχνών.
Να μιλήσουμε για την πολύ πετυχημένη παράσταση «Ο κύκλος των χαμένων ποιητών». Η σκηνοθετική σου προσέγγιση είναι εξαιρετική όσο και η επιλογή του κάστ…
Η βάση ήταν το κείμενο και διαβάζοντάς το η φαντασία μου άρχισε να ανοίγει. Είχα την τύχη να δουλέψω με μια καταπληκτική ομάδα ηθοποιών. Η αρχική επιλογή του Άκη Σακελλαρίου είχε γίνει από τον παραγωγό μας τον Γεράσιμο Σκαφίδα. Η επιλογή των νέων ηθοποιών έγινε με πολύ μεγάλη προσοχή, μετά από ακρόαση ενός μήνα με τρεις κύκλους. Είδαμε πολύ κόσμο και δώσαμε πολύ προσοχή στα παιδιά. Λέω παιδιά γιατί έπρεπε βέβαια να ταιριάζουν ηλικιακά με μαθητές λυκείου. Βασιστήκαμε και αρκετά στο ένστικτο για την επιλογή και όπως φαίνεται δούλεψε!
Ο Τάσος Χαλκιάς –που υποδύεται τον διευθυντή του σχολείου- ήταν για εμένα μονόδρομος και αισθάνομαι τυχερός που δέχτηκε να συμμετέχει, υπάρχει σύμπνοια και αγάπη μεταξύ μας και έχει φοβερό βάθος σαν ηθοποιός. Τον Σπύρο Τσεκούρα –υποδύεται τον πατέρα- τον έχω θαυμάσει στο παρελθόν στο θέατρο και πρέπει να πω ότι έχει ένα δύσκολο ρόλο γιατί είναι αποσπασματικός και πρέπει να φτάσει από το 0 στο 100 μέσα σε ελάχιστα λεπτά. Δουλέψαμε με όλους ωραία, υπήρξε μια γενικότερη σύμπνοια, ανταλλαγή ιδεών και έτσι φτάσαμε σε αυτό το όμορφο αποτέλεσμα.
Τι καθιστά το έργο «Ο κύκλος των χαμένων ποιητών» πάντα επίκαιρο;
Το θέμα της παιδείας. Και είναι ένας από τους σημαντικότατους λόγους που καταπιάστηκα με αυτό το κείμενο. Το πως μαθαίνουμε στους ανθρώπους να είναι αντικομφορμιστές, να μην πηγαίνουν απαραίτητα με το ρεύμα και πως να βρίσκουν την πραγματική τους φύση. Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που έχει το δικό μας εκπαιδευτικό σύστημα είναι η βαθμοθηρία. Αυτό το κείμενο, με τον σπουδαίο ρόλο του Κίτινγκ, εστιάζει συγκεκριμένα σε αυτό: πως θα μάθουν τα παιδιά να αγαπούν τη μάθηση και όχι απλώς να χρειάζεται να ολοκληρώσουν την υποχρεωτική εκπαίδευση για να «προκόψουν στη ζωή τους».
Ετοιμάζεσαι να ανεβάσεις την παράσταση «Λευκές Νύχτες» του Φίοντορ Ντοστογιέφσκι, την οποία σκηνοθετείς αλλά και συμπρωταγωνιστείς με την εξαιρετική ηθοποιό Αλεξάνδρα Αϊδίνη. Να σκιαγραφήσουμε τους δύο ήρωες;
Ναι, πέρσι η παράστασή μας δεν ολοκλήρωσε τον κύκλο της και συμφωνήσαμε ότι πρέπει να την επαναλάβουμε. Είναι ένα πολύ αγαπημένο μου κείμενο, χρόνια τώρα, και ο Ντοστογιέφσκι ένας από τους αγαπημένους συγγραφείς. Είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτή τη δουλειά, δουλεύουμε πολύ ωραία με την Αλεξάνδρα και θέλω να τονίζω ότι είμαστε τυχεροί που τη μουσική την έχει γράψει ο Στάμος Σέμσης.
Με λίγα λόγια -παρόλο που είναι κρίμα να λες λίγα λόγια για τόσο μεγάλα έργα- είναι δυο άνθρωποι που, με τον δικό τους τρόπο ο καθένας, ζητάνε την επικοινωνία, την αγάπη, επιθυμούν να φύγουν από την πραγματικότητα. Ο ένας λέγεται «ονειροπόλος», ζει μέσα σε όνειρα και έτσι δημιουργεί τον δικό του κόσμο, την καθημερινότητα του. Τελικά αντιλαμβάνεται ότι τι έχει χάσει τόσα χρόνια ενώ μπορεί να αρχίσει να ζει πραγματικά. Η κοπέλα έχει τη δική της ιστορία. Δεν θέλω ωστόσο να κάνω σπόιλερ! Όπως και να ΄χει, είναι μια συνάντηση απ’ αυτές που έχουμε ζήσει όλοι -με τον έναν ή άλλο τρόπο- και μπορούν να μας καθορίσουν. Οι «Λευκές Νύχτες» είναι μια ρομαντική ιστορία αλλά ταυτόχρονα και υπαρξιακή. Με πολύ συναίσθημα και αρκετό χιούμορ.
Ποια η θέση σου σχετικά το πρόσφατο Προεδρικό Διάταγμα 85/2022 που υποβαθμίζει τα πτυχία των καλλιτεχνών και έχει οδηγήσει σε καταλήψεις κρατικών θεάτρων καθώς και σε παραιτήσεις διδασκόντων Δραματικών Σχολών;
Είναι τρομερή η απαξίωση που δείχνει η Πολιτεία για άλλη μια φορά -και συγκεκριμένα αυτή η κυβέρνηση. Παρόλο που διαπίστωσε τη μεγαλειώδη αντίδραση, δεν λέει να αντιληφθεί ότι κάνει ένα μεγάλο λάθος. Ουσιαστικά θα ήταν εύκολο να λυθεί το πρόβλημα με μια τροπολογία -ή μια δέσμευση- ότι τα πτυχία μας θα γίνουν ΤΕ. Είναι τόσο απλό αλλά δεν φαίνεται διατεθειμένη να το κάνει. Και ο κόσμος πλέον οργίζεται. Πέρα από εμάς που μας αφορά άμεσα αυτή η υπόθεση. Γιατί έμμεσα τους αφορά όλους η υποβάθμιση του πολιτισμού. Αυτοί οι καθηγητές που παραιτήθηκαν έχουν το μεγαλύτερο σεβασμό μας. Είναι χρόνια δάσκαλοι της Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, οι περισσότεροι ηθοποιοί που παίζουν τώρα, έχουν περάσει από τα χέρια τους.
Μου μετέφερε η συνάδερφος Αλεξάνδρα Αϊδίνη ότι λίγες μέρες πριν την παραίτηση των διδασκόντων της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, όταν συνάντησε έναν -εδώ και 20 χρόνια και δικό της πρώην- καθηγητή που είχε πάει να δει μια παράσταση σπουδαστών του και τον ρώτησε τι θα γίνει, εκείνος έβαλε τα κλάματα! Γι’ αυτό με θυμώνει πολύ και η απαράδεκτη προπαγάνδα εκ μέρους των συστημικών Μέσων Ενημέρωσης. Αυτοί οι άνθρωποι για το συλλογικό καλό, έκαναν μια κίνηση αυτοθυσίας.
Info
-«Λευκές Νύχτες» στο θέατρο Μικρό Άνεσις, Τετ.- Κυρ.
–O «Κύκλος των χαμένων ποιητών» στο Θέατρο Βρετάνια. Παίζουν: Άκης Σακελλαρίου, Τάσος Χαλκιάς, Σπύρος Τσεκούρας, Πάνος Ζυγούρος, Θοδωρής Θεοδωρακόπουλος, Νικόλας Παπαϊωάννου, Θησέας Παπαπαναγιώτου, Στέφανος Παπατρέχας, Σταύρος Τσουμάνης, Τάσος Τυρογαλάς, Αλέξανδρος Τωμαδάκης, Ειρήνη Λαφαζάνη, Λυδία Στέφου.
