Εάν ο φιλελεύθερος Κρίστιαν Λίντνερ καταλάβει το γερμανικό Υπουργείο Οικονομικών θα σηματοδοτηθεί μία επιστροφή στις πολιτικές λιτότητας και περιορισμού του χρέους, σέρνοντας την Ε.Ε προς την καταστροφή.
Σε άρθρο του στην Guardian ο Βρετανός ιστορικός και καθηγητής του Πανεπιστημίου Κολούμπια Άνταμ Τουζ αναλύει την κατάσταση στην Γερμανία και εξετάζει τις προοπτικές για την Ευρώπη εάν και εφόσον οι πολιτικές του «ορντολιμπεραλισμού» επιστρέψουν στον θώκο της εξουσίας.
Το Υπουργείο Οικονομικών καταλαμβάνει μία περίοπτη θέση τόσο στη Γερμανία, όσο και στην Ευρώπη. Από εκείνη τη θέση ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε με τις εμμονές και τις αποφάσεις του όριζε τη μοίρα δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένου και της Ελλάδας όπου είχε προταθεί ένα προσωρινό «time out» από το ευρώ. Με τις πρόσφατες γερμανικές εκλογές η Χριστιανοδημοκρατία είναι προς ώρας παρελθόν από τις μεγάλες αποφάσεις. Έτσι, οι νικητές Σοσιαλδημοκράτες διαβουλεύονται με Πράσινους και Φιλελεύθερους τη συγκρότηση μίας κυβέρνησης «φωτεινού σηματοδότη» και το Υπουργείο Οικονομικών αποτελεί ένα από τα μεγάλα επίδικα. Οι Πράσινοι προωθούν ως εναλλακτική τον Λίντνερ, τον δικό τους Ρόμπερτ Χάμπεκ.
Ο Λίντνερ έχει ξεκαθαρίσει ότι δε θα δεχθεί αύξηση φόρων σε καμία περίπτωση ενώ θα πιέσει αλά γερμανικά την επανέναρξη του Συμφώνου Σταθερότητας, που περιορίζει τα επίπεδα του χρέους με ότι αυτό σημαίνει για την ανάκαμψη την επόμενη μέρα. Ο Χάμπεκ από την άλλη προωθεί μία ατζέντα που υποστηρίζει τις μεγάλης κλίμακας πράσινες επενδύσεις και αύξηση των ορίων του χρέους αναθεωρώντας παράλληλα το Σύμφωνο Σταθερότητας.
Ο καθηγητής Τουζ σχολιάζοντας την επιλογή Λίντνερ αναφέρει χαρακτηριστικά «Στην Ευρώπη ένας οικονομικός συντηρητικός στη κορυφή του Γερμανικού ΥΠΟΙΚ δεν έχει να κρυφτεί πουθενά. Πρέπει να δείξουν τα χρώματα τους. (…) Οι οικονομικές του ιδέες είναι συντηρητικές κοινοτοπίες. Αλλά είναι ένας «σόουμαν» που θα χρειαστεί να αποδείξει ότι αυτός και το κόμμα του μπορούν να σταθούν απέναντι σε δύο πιο αριστερόστροφους συνεργάτες. Είναι αφελές να πιστεύει ότι μπορεί να συμπιεστεί ανάμεσα σε έναν ισχυρό Σολτς ως καγκελάριο και ένα υπερυπουργείο Περιβάλλοντος στα χέρια των Πρασίνων.»
Ο Ιστορικός σημειώνει ότι η Ευρώπη αυτή τη στιγμή δεν βιώνει κάποια κρίση ενώ ο συντονισμός ανάμεσα στα κράτη μέλη σε φάσματα όπως η κλιματική πολιτική «δεν πρέπει να θεωρούνται αυτονόητα». Βέβαια, η ισορροπία στην Ευρώπη είναι ακόμη εύθραυστη και το χρέος σπάει κάθε ρεκόρ. Μία τοποθέτηση του Λίντνερ στο Γερμανικό ΥΠΟΙΚ θα είναι «δυσοίωνη», ερμηνεύει ο Τουζ, ειδικά σε μία συγκυρία που τα δημόσια χρέη σπάνε κάθε ρεκόρ στην Ευρώπη λόγω της πανδημίας. Εάν προκριθεί μία επιστροφή στις προβλέψεις της συνθήκης του Μάαστριχτ και στο ταβάνι χρέους του 60% τότε τα αποτελέσματα θα είναι καταστροφικά για όλους.
Εντούτοις, οι συμβιβασμοί που πρέπει να επιτύχει ο Όλαφ Σόλτς ώστε να ανέβει και το σκαλοπάτι της εξουσίας θα είναι επίπονοι για όλη την Ευρώπη. Οι Πράσινοι κατά πάσα πιθανότητα θα αναλάβουν ένα Υπερπουργείο Περιβάλλοντος και θα διαχειριστούν την πράσινη μετάβαση και οι Φιλελεύθεροι το Υπουργείο Οικονομικών, αφού δεν φαίνεται ότι ενδιαφέρονται για κάποιο άλλο κορυφαίο Υπουργείο. Ο Σολτς δίνοντας αυτό το Υπουργείο στους Φιλελεύθερους ενδεχομένως να πιστεύει ότι θα καταφέρει να τους περιορίζει με τον ίδιο τρόπο που χειριζόταν η Μέρκελ τον Σόιμπλε. Αν και οι επιπτώσεις της επιστροφής σε μία πανευρωπαϊκή περιοριστική πολιτική θα είναι καταστροφικές, ειδικά για τον Νότο και την Ελλάδα.
