01 Αναμφισβήτητα η παγκόσμια οικονομία στη σύγχρονη εποχή βρίσκεται σε φάση μετάβασης από την περίοδο έντασης εργασίας στην περίοδο έντασης γνώσης και κεφαλαίου.
Η πλημμυρίδα των κατακτήσεων της επιστήμης και της τεχνολογίας και των ανταγωνισμών αναδεικνύουν και νέες αντιθέσεις που οξύνουν ανισότητες και σχέσεις.
Τα προηγούμενα θέτουν μια αμείλικτη πρόκληση:
Στις πυκνές διεργασίες κρίσης, ανακατατάξεων και νέων αντιθέσεων του καπιταλισμού η κυβερνώσα Αριστερά πρέπει να αντιπαραθέτει τη σύγχρονη κοινωνική προγραμματική και πολιτική πρόταση (alternative);
02 Η αλλαγή των συνθηκών διαμορφώνει περιβάλλον κοινωνικής ρευστότητας.
Ο υγειονομικός φόβος που γεννούσε κοινωνικό συντηρητισμό αντικαθίσταται πλέον από την ανασφάλεια που επιδεινώνουν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Βρισκόμαστε σε φάση έντονων κοινωνικών διεργασιών. Οι πολίτες αναζητούν έκφραση και μετασχηματισμό των αναγκών τους σε πρόταση διακυβέρνησης κι αυτό διαπερνά οριζόντια όλο το πολιτικό φάσμα.
Δεδομένου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία εξελίχθηκε σ’ ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα, γίνεται προφανές ότι είναι τώρα επιβεβλημένο όσο ποτέ άλλοτε να επικεντρώνεται η συμβολή όλων στην ενίσχυση της πολιτικής και προγραμματικής ενότητας.
Υπάρχει η βάση της πολιτικής ενότητας. Και αυτή αναφέρεται στο πολιτικό σχέδιο που εξήγγειλε ο πρόεδρος Αλέξης Τσίπρας.
Είναι μεγάλη κατάκτηση ότι οι σύγχρονες προγραμματικές επεξεργασίες δεν προσδιορίζονται μονοσήμαντα από την κυβερνητική εμπειρία, που αφορούσε άλλη εποχή, με άλλες προτεραιότητες, που έχουν εκλογικά κριθεί.
Είναι προτεραιότητα λοιπόν ο διαρκής και αντιπροσωπευτικός διάλογος με την κοινωνία!
03 Η ανάγκη μιας νέας προσέγγισης για το κομματικό μοντέλο.
Το μοντέλο του κόμματος με την πυραμιδική μορφή –που αντλεί τις ρίζες του από το κόμμα «Νέου Τύπου» του Λένιν– ενώ ανταποκρίθηκε με επάρκεια σε κοινωνίες έντασης εργασίας, παρουσιάζει εγγενείς αδυναμίες στο να ανταποκριθεί στη σημερινή περίοδο. Κι αυτό γιατί έχουν διαφορετικά κίνητρα οι πολίτες.
04 Αλληλοτροφοδότηση κόμματος – κοινωνίας, προοδευτική διέξοδος.
Η διεύρυνση και διάχυση ενός πολιτικού σχηματισμού στην κοινωνική διεργασία είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη προκειμένου να μπορεί ένας πολιτικός φορέας να αναλαμβάνει όχι μόνο ευθύνες διακυβέρνησης αλλά και να βρίσκεται σε διαλεκτική σχέση με τα στρώματα και τις τάξεις με τις οποίες επιδιώκει να συμπορευτεί.
Το ζητούμενο συνδέεται ευθέως με το μοντέλο του κόμματος που θα δίνει πρόσβαση πολύμορφης συμμετοχής στον διάλογο και στη συναπόφαση στις κοινωνικές και παραγωγικές δυνάμεις που εκφράζει.
Και αυτό με τη σειρά του προϋποθέτει ότι η οργανωτική του ανάπτυξη πρέπει να περάσει από το άλλοτε χρήσιμο πλαίσιο του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού στην ενίσχυση της δημοκρατίας με ενεργό ρόλο της βάσης και την εκλογή οργάνων με ρήτρες αποτελεσματικότητας!
05 Η παγκόσμια και ευρωπαϊκή εμπειρία για τα κομματικά μοντέλα, με θετικά και αρνητικά.
Το διακύβευμα είναι εξόχως ιδεολογικό και πολιτικό. Αφορά το πλαίσιο μέσα από το οποίο καλείται το σύνολο των ρευμάτων, των τάσεων της πληθυντικής Αριστεράς, αλλά και των κοινωνικών χώρων, αξιοποιώντας τις παρακαταθήκες και εμπειρίες των διαδρομών τους, αντί να περιχαρακωθεί σε ξεπερασμένες αντιθέσεις που αφορoύν το χθες, να συμβάλει στους δύο στόχους που σηματοδότησαν ο πρόεδρος Αλέξης Τσίπρας και οι συλλογικές αποφάσεις των κορυφαίων οργάνων.
Ο πρώτος σχετίζεται με την υπέρβαση των χαρακωμάτων και τη συμβολή στη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία με πολιτική ενότητα σε κορμό της προοδευτικής παράταξης και ο δεύτερος με τη διαμόρφωση σύγχρονης κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας με προγραμματική ενότητα διακυβέρνησης.
Ο Χάρης Τσιόκας είναι μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ
