Όταν ένα κόμμα εισέρχεται στην πολιτική ζωή, ευαγγελιζόμενο το νέο και την ανατροπή του παλιού, με περγαμηνές, στελέχη και πολύπλευρη στήριξη, αλλά χωρίς σαφή πολιτικό λόγο και με θολή γραμμή από την πρώτη μέρα της δημιουργίας του, η κατάληξή του από… επιδιωκόμενος ρυθμιστικός παράγοντας σε φυλλορροούσα κοινοβουλευτική δύναμη είναι μάλλον αναμενόμενη.
Γιατί πειράματα τύπου Ποτάμι, τα οποία δεν προέρχονται από την πραγματική ανάγκη της κοινωνίας για ανατροπή των παλαιοκομματικών συσχετισμών και νοοτροπιών, αλλά από τις επιταγές ενός συγκεκριμένου συστήματος, με μόνη επιδίωξη την προώθηση πολιτικών ενός κατεστημένου που υποτίθεται ότι έρχεται να ανατρέψει, θα είναι πάντα καταδικασμένα σε αποτυχία.
Ακόμη πιο καταπληκτικό είναι, πάντως, να κάνεις σύνθημά σου την ανατροπή του παλιού και να συνεργάζεσαι –αφού έχεις πει πρώτα ένα μεγάλο όχι στο παλιό ΠΑΣΟΚ– με τρεις πρώην υπουργούς του συγκεκριμένου κόμματος, τους Αννα Διαμαντοπούλου, Γιάννη Ραγκούση και Γιώργο Φλωρίδη, επειδή η πρωτοβουλία τους –λέει το Ποτάμι– υπερασπίζεται όλα αυτά που και το ίδιο θέτει! Ποια είναι ακριβώς αυτά τα… φρέσκα που τρία προβεβλημένα πρώην πολιτικά στελέχη ενός κόμματος, τα οποία ο κόσμος με την ψήφο του απαξίωσε, υπερασπίζονται; Τις μεταρρυθμίσεις; Σαν αυτές που προωθεί ο Μητσοτάκης και ο Αδωνης; Το καινούργιο στην πολιτική; Φτιαγμένο με παλαιά, δοκιμασμένα και αποτυχημένα υλικά; Μόνο ο Σταύρος (Θεοδωράκης) ξέρει…
Και το είχε πει ο Βενιζέλος, για να είμαστε ειλικρινείς… Οταν τον Μάρτιο του 2014, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ακόμη, κλήθηκε να σχολιάσει την ίδρυση του Ποταμιού από τον Θεοδωράκη, ευχήθηκε με δηκτικό τρόπο καλή επιτυχία «σε οποιαδήποτε εκπομπή θέλει να μετασχηματιστεί σε πολιτικό κόμμα»! Αυτό που δεν μπορούσε να προβλέψει ήταν ότι όταν η εκπομπή-κόμμα θα άρχισε να χάνει… θεαματικότητα-ψήφους και στελέχη, θα προέτασσε με καμάρι την πολιτική του στήριξη σε μία ομάδα ανθρώπων που επιμένουν σώνει και καλά να παίξουν ρόλο αλλά… δεν το παραδέχονται!
Οταν διαβάζει κανείς, μάλιστα, στην ανακοίνωση του Ποταμιού, ότι αυτήν τη στήριξη θα συνεχίσει να την παρέχει (σ.σ. στην κίνηση των τριών), επειδή ο στόχος είναι να δημιουργηθεί μια πολιτική συμμαχία «που προσελκύει συνεχώς και νέες δυνάμεις που είχαν αποστασιοποιηθεί από την πολιτική, ειδικά στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας», δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί ποιος ζει τελικά σε άλλη χώρα, πλανήτη ή και παράλληλο σύμπαν… Και όλα αυτά για πολιτικά στελέχη που επί χρόνια βρίσκονται στην επικαιρότητα χάρη στο… λιβάνισμα μερίδας ΜΜΕ –βλέπε Διαμαντοπούλου– ορισμένα εκ των οποίων, μάλιστα, τόσο κατ’ ιδίαν όσο και δημοσίως έλεγαν τα χειρότερα για το Ποτάμι και τον Θεοδωράκη! Σημειωτέον ότι ο Σπύρος Λυκούδης που παραμένει –προς το παρόν– βουλευτής του κόμματος διαφώνησε με τη στήριξη στην πρωτοβουλία των τριών, κάνοντας λόγο για… μπομπολικό προσανατολισμό του Ποταμιού!
Και για να μην ξεχνιόμαστε, ο Σταύρος Θεοδωράκης , γνωστός στο ευρύ κοινό με τη δημοσιογραφική του ιδιότητα και έχοντας στην επαγγελματική του πορεία μία πετυχημένη τηλεοπτική εκπομπή, μπήκε στον πολιτικό στίβο γεμάτος μεγαλεπήβολα οράματα, αλλά και με πολύπλευρη στήριξη που άρχιζε από ένα τμήμα του μιντιακού και επιχειρηματικού κατεστημένου και έφτανε μέχρι τον Κώστα Σημίτη! Συμμετείχε πρώτη φορά σε εκλογική διαδικασία στις ευρωεκλογές του 2014 και κατάφερε να εκλέξει δύο ευρωβουλευτές. Το αξιοσημείωτο είναι ότι τόσο ο Σταύρος Θεοδωράκης, όσο και οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές του όποτε ερωτούνταν σε ποια ευρωομάδα θα ενταχθούν, απαντούσαν ότι… κινούνται μεταξύ Ευρωπαίων Σοσιαλιστών, Φιλελευθέρων και Πρασίνων!
Ακόμη και όταν τους έθεταν το εύλογο επιχείρημα ότι οι πολίτες που θα σας ψηφίσουν θέλουν να ξέρουν με ποια ομάδα του Ευρωκοινοβουλίου θα συνεργαστείτε, η απάντηση ήταν ότι «θα το αποφασίσουμε μετά από διαπραγμάτευση με τις ευρωομάδες, προς το συμφέρον του τόπου»! Ετσι ξεκίνησε και η κριτική για τις θολές θέσεις του νέου κόμματος, αφού είναι ηλίου φαεινότερο πως ουδεμία σχέση έχουν, για παράδειγμα, οι ευρωσοσιαλιστές με τους φιλελεύθερους!
Ακολούθως το καλοκαίρι του 2015 το ΠΑΣΟΚ, με πρόεδρο πλέον τη Φώφη Γεννηματά, παίρνει την πρωτοβουλία για συνένωση του χώρου της Κεντροαριστεράς, απευθύνοντας πρόσκληση συνεννόησης και συμμετοχής και στο Ποτάμι. Και εκεί που όλα έδειχναν ότι θα τα βρουν, το Ποτάμι αποχώρησε θεωρώντας ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θέλει συνεργασία, αλλά ενίσχυση της εκλογικής του δύναμης με τη συμμετοχή κομμάτων που θα αποτελούν την ουρά του.
Πολλά στελέχη του Ποταμιού διαφώνησαν με τη στάση του κόμματος, όχι τόσο επειδή διακατέχονταν από… φιλοπασοκικά αισθήματα, όσο επειδή έκριναν ότι ο κατακερματισμός του χώρου δεν ευνοεί κανέναν παρά μόνο την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση. Ετσι, άρχισε το κόμμα να φυλλορροεί, χάνοντας βουλευτές και στελέχη που ανεξαρτητοποιούνταν το ένα μετά το άλλο –έξι έχουν απομείνει όλοι κι άλλοι, μαζί με τον αρχηγό!– κατηγορώντας τον Σταύρο Θεοδωράκη για ναρκισσισμό , όπως έκανε το καλοκαίρι του 2016 ο πρώην βουλευτής Νίκος Ορφανός, ο οποίος αποχώρησε καταγγέλλοντας ότι «το κόμμα είναι χύμα» και ότι «το Ποτάμι τελικά ήταν και είναι το “μαγαζάκι” του Σταύρου».
Με ενδιαφέρον αναμένουμε, λοιπόν, να δούμε σε ποιο «μεγάλο μαγαζί» θα καταλήξουν τα «μαγαζάκια» του Σταύρου και της Αννας…
