Ας θυμηθούμε κάτι που έχουμε ξεχάσει: Η ΝΔ είναι το κόμμα που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, και μάλιστα όταν ο ίδιος «εκπολιτίστηκε» στο Παρίσι και αποφάσισε να μη μείνει στην ιστορία ως ο αυταρχικός κομματάρχης της Δεξιάς του ‘60 αλλά ως ένας ευρωπαίος ηγέτης. Στα χνάρια του, ο ανιψιός του κυβέρνησε με όχημα τον περίφημο «μεσαίο χώρο» και σύνθημα «δε συνεργάζομαι με τα άκρα».
Η μεταπολιτευτική ΝΔ δύο φορές εξέπεσε από την κεντροδεξιά γραμμή. Και τις δύο, όταν η Οικογένεια κέρδισε την αρχηγεία. Και τις δύο, όταν το κόμμα βρισκόταν σε αδιέξοδο: Πώς να σταθείς απέναντι στον Ανδρέα Παπανδρέου; Μόνο με έναν αδίστακτο αρχηγό, που δε θα είχε καμία επιφύλαξη να παρακολουθεί κρυφά τις τηλεφωνικές συνομιλίες του αντιπάλου του, που δε θα αρνούνταν να τον στείλει υπόδικο στο ειδικό δικαστήριο προκειμένου να εκλεγεί πρωθυπουργός.
Γνήσιος γόνος, ο σημερινός πρωθυπουργός. Κι αυτός, τέκνο ενός αδιεξόδου. Ποιος να σταθεί απέναντι στον σαρωτικό νέο σταρ της Αριστεράς; Μόνο ένας ανερμάτιστος πολιτικός, ικανός να πατήσει σε καμένα πτώματα και εθνικιστικές περικεφαλαίες, πρόθυμος να συνεργαστεί με όλη τη διεφθαρμένη ολιγαρχία προκειμένου να κάνει μαζί της την πολιτική του μπίζνα.
Προτού όμως καταλάβει τη χώρα, έπρεπε να καταλάβει το κόμμα του. Και το κατάφερε. Χρειάστηκε να ακυρωθεί μία ολόκληρη εκλογική διαδικασία. Χρειάστηκε και να συνασπισθεί με τα Άκρα. Με τον γραφικό υποψήφιο, την περιθωριακή τηλεπερσόνα που -σε αντάλλαγμα των ποσοστών του- έγινε αντιπρόεδρος της παράταξης και κατόπιν ισχυρός υπουργός.
Κι έτσι ο Κυριάκος Μητσοτάκης άρχισε να κυβερνά. Ποιος θα τολμούσε να αντιπαρατεθεί στο σχεδόν 40% που έλαβε και στον ορκισμένο μιντιακό στρατό του; Επί δύο χρόνια, τα κεντροδεξιά στελέχη της παράταξής του έβλεπαν έναν «Μεσσία» να ξεπουλά τα πάντα, να ντιλάρει με τους πάντες, να βολεύει τους δικούς του και να υπουργοποιεί όλο τον ακροδεξιό κατιμά του κόμματος. Και ταυτόχρονα: Φτώχεια, ακρίβεια, στάχτη, παρακμή, ανικανότητα, αστυνομοκρατία, αποτυχία.
Η καραμανλική πάλαι ποτέ πλειοψηφία έμενε σιωπηλή. Άλλωστε, η «καρδιά» του καραμανλισμού είχε από καιρό προτιμήσει τις ψησταριές από τους πύρινους λόγους. Γι’ αυτό δε χάθηκε και το κόμμα; Ένας Καραμανλής άφαντος και ένας Μεϊμαράκης πολύ λίγος απέναντι στον εκλεκτό της Διαπλοκής. Κενό ηγεσίας.
Όμως η φύση αντιπαθεί το κενό. Και έτσι, υποψήφιος ηγέτης της «φυσικής πτέρυγας» της ΝΔ αναδείχθηκε, απλά και ξάστερα, ο Νίκος Δένδιας. Πέρυσι, την ώρα που ο πρωθυπουργός κεκέδιζε λέξεις απέναντι στον Ερντογάν, εκείνος ύψωσε ανάστημα απέναντι στον Τούρκο ομόλογό του.
Χθες είπε «ως εδώ» στην ακροδεξιά χαβούζα του κόμματος, που στον πρόσφατο ανασχηματισμό κατέλαβε άλλο ένα υπουργείο – το πιο κρίσιμο αυτή την περίοδο: Της Υγείας με τον Θάνο Πλεύρη.
Ο Δένδιας είπε στη βουλή «όσο ΕΓΩ εκπροσωπώ την κυβέρνηση». Και πρόσθεσε «για να είμαστε συνεννοημένοι όλοι». Χτυπώντας το έδρανο. Το είπε στον Μπογδάνο για να το ακούει ο Μητσοτάκης. Κάποιος έπρεπε να υψώσει ανάστημα σε ένα κόμμα που εξευτελίζεται.
Η μάχη τώρα αρχίζει. Και είναι πολύ απλή η σύγκρουση, στα δομικά της υλικά: Ο Δένδιας υπερασπίζεται ένα Κόμμα απέναντι σε μία Α.Ε.
