Δυσωδία. Βρώμα και δυσωδία αναδύεται από την υπόθεση στον Κολωνό. Θύμα ένα ανήλικο παιδί, μία 12χρονη που η παιδική της ανεμελιά και τρυφερότητα διεκόπη βιαίως.
Δείτε επίσης: Κολωνός: Στον εισαγγελέα η μητέρα της 12χρονης – Λογαριασμοί, κινητά, υπολογιστές στο μικροσκόπιο των αρχών
Ένα δαιδαλώδες κύκλωμα που αποτυπώνεται και στις παρουσίες των πρωταγωνιστών. Σκυμμένα κεφάλια, άλαλα χείλη, ερμητικά κλειστά. Γείτονες που δεν είδαν, δεν άκουσαν. Και ορισμένοι «Κυρ-Παντελήδες». Και στη μέση ένα ανθρώπινο δράμα χωρίς τέλος. Ένα παιδί που ένιωσε το πιο σκληρό πρόσωπο του κόσμου από τα πρώτα έτη της ζωής του.
Και ο εφιάλτης γίνεται χειρότερος καθώς πέρα από τον 53χρονο και τον 42χρονο, όλα συντείνουν πως όσα θλιβερά και τραγικά συνέβησαν πιθανότατα δεν ήταν άγνωστα στο οικογενειακό περιβάλλον της 12χρονης κάτι που συνοψίζεται με το ένταλμα σύλληψης εις βάρος της μητέρας. Ένα παιδί 12 ετών, που κανονικά πηγαίνει στο δημοτικό σχολείο και το μυαλό του πρέπει να «βασανίζεται» από το αν την επόμενη ημέρα έχει «Γλώσσα-γλώσσα-μαθηματικά» ή το ανάποδο. Ή αν θα δει τους φίλους του μετά το σχολείο και πριν τα αγγλικά. Όχι πόσες ώρες έμειναν για να ζήσει ξανά τον εφιάλτη.
Σαν να μην έφτανε το δράμα και ο σύγχρονος Γολγοθάς αυτού του παιδιού, τη σκυτάλη πήραν τα ελληνικά Media που από την πρώτη στιγμή έδειξαν τα «δόντια» τους στήνοντας κάμερες έξω από το σπίτι της 12χρονης. Σε περίπτωση που δεν κατάλαβε κάποιος ποιο παιδί είναι, στο… ακραίο ενδεχόμενο που δεν ένιωσε αρκετή βία αυτή η ανήλικη, να καταστεί βέβαιο πως θα νιώσει και ντροπή. Την ντροπή που έπρεπε να νιώθουμε όλοι οι υπόλοιποι με όσα συμβαίνουν και σίγουρα όχι αυτό το παιδί.
Ευθύνη όλων
Πάμε πάλι στους «Κυρ Παντελήδες». Ακούω διάφορα βαρύγδουπα σχόλια – ατάκες τύπου «θα του έκανα» το τάδε ή το δείνα, «θα έκανα» το δείνα. «ΘΑ» γενικά. Κυρ Παντελή μου πού ήσουν όλο αυτό τον καιρό για να μιλήσεις σε ενεστώτα χρόνο ώστε να τελειώσει το μαρτύριο αυτού του παιδιού;
Πού ήσουν όταν συνέβαιναν όλα αυτά; Γιατί δε μιλούσες τότε; Για τη 12χρονη και την κάθε 12χρονη. Όλα θα ήταν διαφορετικά αν τα στόματα είχαν ανοίξει νωρίτερα, αν κάποιοι δεν είχαν στρέψει το κεφάλι προς διαφορετική κατεύθυνση ή δεν είχαν κλείσει τα αυτιά τους.
Γιατί όπως αποδεικνύεται, δεν ευσταθεί ισχυρισμός «δεν ήξερα, δεν άκουσα». Άνθρωποι και γνώριζαν και ήξεραν. Το μείζονος σημασίας ζήτημα, λοιπόν, είναι από εδώ και στο εξής όσοι ξέρουν και ακούν να μιλούν κιόλας. Φωναχτά. Εκεί που πρέπει. Για να σωθούν άλλα παιδιά, άλλες 12χρονες και άλλοι 12χρονοι. Είτε μένουν στον Κολωνό, είτε στη Νίκαια είτε αλλού…
Και μην ξεχνάμε: ο μεγαλύτερος βιαστής ψυχών είναι η φτώχεια. Πολλώ δε μάλλον των παιδιών. Προς ώρας προστατέψτε αυτό το παιδί. Και κάθε παιδί.
