Η παροιμία «κολιός και κολιός από το ίδιο βαρέλι» –που σημαίνει «του αυτού είδους» ή «της ίδιας πάστας» – έχει την ίδια έννοια με τις γνωστότερες «όμοιος τον όμοιο κι η κοπριά στα λάχανα» και «ό,τι σκατά και το φτυάρι», ενώ απαντάται και στα αρχαία ελληνικά: «Αεί κολοιός παρά κολοιώ ιζάνει / πάντα η καλιακούδα δίπλα στην καλιακούδα κάθεται» (σήμερα εννοούμε το παστό ψάρι κολιός και όχι το πουλί κολοιός).
Η καραμανλική Δεξιά –διαδεχόμενη τη χούντα αλλά και την προδικτατορική ΕΡΕ– ήταν για την εποχή της ένα σύγχρονο συντηρητικό κόμμα αλλά με έντονα τα στοιχεία του κοινωνικού κράτους, των εθνικοποιήσεων σε τομείς της οικονομίας όπου το κράτος είχε τον έλεγχο της παραγωγής και της διανομής των δημόσιων αγαθών και με πρωτεύοντα στόχο την ευρωπαϊκή εναρμόνιση της χώρας με την ένταξη στην ΕΟΚ, που αποτέλεσε στρατηγικής σημασίας επιλογή και στέφθηκε με επιτυχία.
Από την άλλη, η εξ αίματος συγγένεια με την ακροδεξιά, τον δωσιλογισμό, τους βασιλοχουντικούς, τις παρακρατικές μεθοδεύσεις αλλά και το νομικό και συνταγματικό οπλοστάσιο των διώξεων και καταδικών των πολιτικών αντιπάλων και της δημοκρατικής ομαλότητας διαρρήχθηκαν σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Η αποχουντοποίηση μπορεί να μην ολοκληρώθηκε ποτέ, αλλά οι δίκες των Απριλιανών, των βασανιστών και του Πολυτεχνείου αποτέλεσαν τομή, αναγκάζοντας τους αμετανόητους ένστολους να επιστρέψουν στους στρατώνες. Οπως τομή αποτέλεσε το δημοψήφισμα που έλυσε διαπαντός το πολιτειακό ζήτημα με την εκθρόνιση της βασιλείας στην Ελλάδα, ενώ το σύνταγμα του 1975 αποτέλεσε σημαντικό βήμα για να καταστεί η χώρα μας μια σύγχρονη αστική δημοκρατία, πιστή στο δόγμα «ανήκομεν εις την Δύσιν».
Η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη μόνο κατ’ όνομα προσομοιάζει στην παράταξη που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Η μετάλλαξή της –επί τα χείρω– είναι βίαιη, σε κάθε έκφανση της δημόσιας ζωής, γυρίζοντας καθημερινά τη χώρα και το ρολόι της Ιστορίας –με αύξουσα επιτάχυνση– στη μετεμφυλιακή περίοδο.
Η δημοκρατία και ο σεβασμός στους κανόνες της πάνε κατά διαόλου, ενώ οι παρακολουθήσεις αδιακρίτως και οι παραβιάσεις του συντάγματος αποτελούν καθεστώς.
Η Δικαιοσύνη και ο σεβασμός των δικαιωμάτων και της ισότητας έναντι του νόμου έχουν γίνει ανέκδοτο. Η διαφθορά και η διασπάθιση δημόσιου χρήματος παραμένουν ατιμώρητα εγκλήματα, ενώ προφυλακίζονται αθώοι χωρίς αποδεικτικά στοιχεία.
Η ελευθερία του Τύπου διώκεται ή δολοφονείται ανεξιχνίαστα.
Η ασφάλεια εναπόκειται στο «καλό σημάδι» των εκτελεστών της Greek mafia και εξαρτάται από το «ανθρώπινο λάθος» των Τεμπών.
Η οικονομία είναι η επενδυτική βαθμίδα του συσσωρευμένου πλούτου των funds, που καταγράφουν ανάπτυξη από την καθημερινή ληστεία στις τσέπες μας.
Η ακροδεξιά που είναι εκτός υπουργικού συμβουλίου είναι «κολιός και κολιός από το ίδιο βαρέλι».
