Αφού εξάντλησε όλα τα ένδικα μέσα, για την ποινή που του έχει επιβληθεί (αποκλεισμός από οποιαδήποτε επαγγελματική ποδοσφαιρική δραστηριότητα για 4 έτη και πρόστιμο 60.000 ελβετικών φράγκων), τόσο από την Πειθαρχική επιτροπή της UEFA, την Επιτροπή Εφέσεων της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας, όσο και από το CAS, αλλά και από τον Ελβετικό Ομοσπονδιακό Δικαστήριο, ο πρώην πρόεδρος της UEFA και πρώην αντιπρόεδρος της FIFA, Μισέλ Πλατινί, έμεινε οριστικά εκτός ποδοσφαίρου μετά την «κόκκινη» κάρτα που του έδειξε και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΔΑ), καθώς απέρριψε το αίτημα του για άρση της ποινής, ως απαράδεκτο!
Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι, λαμβανομένης υπόψη της σοβαρότητας του παραπτώματος, τη θέση που κατείχε ο κ. Πλατινί στα όργανα διοίκησης και την ανάγκη αποκατάστασης της φήμης του αθλητισμού και της FIFA, η ποινή δεν φαίνεται υπερβολική ή αυθαίρετη. Τα εγχώρια όργανα είχαν λάβει υπόψη όλα τα διακυβευόμενα συμφέροντα για την επιβεβαίωση του μέτρου που επέβαλε η FIFA, ποινή η οποία στη συνέχεια μειώθηκε από το διαιτητικό δικαστήριο για τον αθλητισμό (CAS).
Να θυμίσουμε ότι το 2015, μετά από προκαταρκτική έρευνα, οι αρχές της FIFA κίνησαν πειθαρχικές διαδικασίες σε σχέση με ένα φερόμενο «μπόνους» ύψους 2.000.000 ελβετικών φράγκων (CHF) το οποίο είχε λάβει ο κ. Πλατινί το 2011, στο πλαίσιο μιας προφορικής σύμβασης μεταξύ αυτού και του Προέδρου της FIFA, Γιόζεπ Μπλάτερ (αποκλείστηκε επίσης από οποιαδήποτε δραστηριότητα στο ποδόσφαιρο) για δραστηριότητες συμβούλου μεταξύ του 1998 και του 2002. Επιβλήθηκε αρχικά στον Πλατινί 8ετή αναστολή από όλες τις δραστηριότητες που συνδέονται με το ποδόσφαιρο σε εθνικό και διεθνές επίπεδο και επιβλήθηκε πρόστιμο ύψους 80.000 CHF από την Επιτροπή Δεοντολογίας της FIFA. Η ποινή επικυρώθηκε από την επιτροπή προσφυγών της FIFA, η οποία όμως, μείωσε τη ποινή της αναστολής σε 6 χρόνια.
Ο Πλατίνι άσκησε έφεση και προσέφυγε στο Ανώτατο Αθλητικό Δικαστήριο της Λοζάνης (CAS) όπου υποστήριξε ότι τα άρθρα του Κώδικα Δεοντολογίας της FIFA που επικαλέστηκαν δεν είχαν εφαρμοστεί κατά τον εν λόγω χρόνο διάπραξης των σχετικών πράξεων και ότι η ποινή ήταν υπερβολική. Το CAS απέρριψε αυτήν την καταγγελία αλλά μείωσε κι άλλο την περίοδο αναστολής από έξι σε 4 χρόνια και το πρόστιμο από 80.000 CHF σε 60.000 CHF.
Ο Πλατινί όμως δεν το έβαλε κάτω και άσκησε αγωγή κατά της απόφασης CAS ενώπιον του Ελβετικού Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου, το οποίο όμως επικύρωσε την απόφαση του CAS, κρίνοντας ότι, λαμβανομένης υπόψη της ηλικίας του προσφεύγοντος (61 ετών το 2015), η αναστολή δεν ήταν υπερβολική.
Στο Στρασβούργο
Μετά από όλα αυτά, ο Γάλλος παράγοντας προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Όμως, το Δικαστήριο επανέλαβε ότι ο Μισέλ Πλατινί
είχε καταθέσει ενώπιον του Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου μόνο καταγγελίες σχετικά με την αυθαιρεσία και την αδικία της διαιτητικής απόφασης. Δεν είχε αναφέρει, ενώπιον του ελβετικού δικαστηρίου, τις άλλες αιτιάσεις που είχε υποβάλει με την προσφυγή του: τη μη νομιμότητα των αποδεικτικών στοιχείων που χρησιμοποίησε η CAS, τις υποψίες υπαγωγής των οργάνων επιβολής της FIFA στο εκτελεστικό της όργανο, τη μη τήρηση των δικαιωμάτων υπεράσπισης, την μη δίκαιη δίκη των διαδικασιών. Κατά συνέπεια, το Δικαστήριο απέρριψε τις καταγγελίες του άρθρου 6 § 1 για μη εξάντληση των εσωτερικών ενδίκων μέσων.
Το Δικαστήριο εξέτασε αν η ποινή που επιβλήθηκε στον Πλατινί εμπίπτει στον ποινικό κομμάτι του άρθρου 7 της Σύμβασης. Υπογράμμισε ειδικότερα ότι, σύμφωνα με τη νομολογία του, οι πειθαρχικές κυρώσεις που επιβάλλονται μετά από επαγγελματική παράβαση, μπορούν να διακριθούν από τις ποινικές κυρώσεις. Σημείωσε περαιτέρω ότι οι κυρώσεις που επιβάλλονται σε «μικρή ομάδα ατόμων με ειδικό καθεστώς» δεν εμπίπτουν στο εν λόγω ποινικό πεδίο εφαρμογής. Εν προκειμένω, ο πρώην πρόεδρος της UEFA, και αντιπρόεδρος της FIFA, είχε δεχτεί πειθαρχικές κυρώσεις βάσει του Κώδικα Δεοντολογίας της Ομοσπονδίας και τους πειθαρχικούς κανόνες. Η ποινή είχε επιβληθεί από τα δικαστικά όργανα της FIFA. Επομένως, πρόκειται για κύρωση βασιζόμενη σε ειδικό καθεστώς που αφορά ένα μέλος μικρής ομάδας. Ως εκ τούτου, το Δικαστήριο έκρινε απαράδεκτη την καταγγελία του άρθρου 7 λόγω του ασυμβίβαστου της με τις διατάξεις της Σύμβασης.
Το Δικαστήριο επανέλαβε ότι η έννοια της «ιδιωτικής ζωής» που επικαλέστηκε ο Πλατινί είναι ευρεία και μη εξαντλητική. Στη παρούσα υπόθεση, η ποινή που επιβλήθηκε στον προσφεύγοντα βασίζονταν σε πράξεις που διαπράχθηκαν από τον ίδιο κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας οι οποίες δεν συσχετίζονταν με την ιδιωτική του ζωή. Διαπιστώθηκε, μεταξύ άλλων, ότι η ιδιαίτερη σοβαρότητα των πραγματικών περιστατικών, η ανώτερη θέση που κατείχε ο προσφεύγων και η ανάγκη αποκατάστασης της φήμης του ποδοσφαίρου και της FIFA, δικαιολόγησε την ποινή της τετραετούς αναστολής της επαγγελματικής του δραστηριότητας…