Eνα εκρηκτικό μείγμα βρίσκεται… υπό κατασκευή.
Αφορά τον τρόπο αντιμετώπισης του θέματος των «κόκκινων» στεγαστικών δανείων. Από τη μια 410.000 οικογένειες που δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τις υποχρεώσεις τους.
Οι 160.000 υπό προστασία (προσωρινή λόγω του ν. Κατσέλη σε πολλές περιπτώσεις), οι υπόλοιπες 250.000 αγωνιούν για το τι θα νομοθετήσει η κυβέρνηση… Από την άλλη 25 δισ. ευρώ «εγκλωβισμένα» για τις τράπεζες σε μπετά και τούβλα που δεν αποφέρουν κανένα έσοδο… Και το χειρότερο αν πωληθούν όπως τα άλλα «κόκκινα» δάνεια θα πιάσουν – δεν θα πιάσουν 2025 λεπτά ανά ευρώ ονομαστικής αξίας. Πράγμα που θα σημάνει αυτομάτως οριστική καταγραφή ζημίας πολλών δισ. ευρώ και ανάγκη ανακεφαλαιοποίησης για δύο τουλάχιστον από τις τέσσερις συστημικές τράπεζες. Κι αυτό με τη σειρά του ίσως πυροδοτήσει –ανάλογα με το μέγεθος του προβλήματος– ευρύτερες οικονομικές εξελίξεις που θα βάλουν σε νέες περιπέτειες τη χώρα.
Μέχρι τώρα η κατάσταση αντιμετωπίστηκε με συντηρητικό τρόπο ή με την τακτική του λάου λάου. Τακτική που βόλευε και σε πολλές περιπτώσεις υπαγορεύτηκε μάλιστα από τις ίδιες τις τράπεζες. Και παρά την όποια βελτίωση της εικόνας, το κυρίαρχο είναι η στασιμότητα, η πιστωτική συρρίκνωση. Και γενικότερα ένα άρρωστο κλίμα που διαχέεται κυρίως στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, καθώς η χρηματοδότηση του επιχειρείν, ειδικά για τους μικρομεσαίους, είναι ένα από τα πιο σύντομα ανέκδοτα της εποχής.
Σε έναν μήνα περίπου οι κ. Φλαμπουράρης και Λιάκος θα παρουσιάσουν το κυβερνητικό σχέδιο που θα περιλαμβάνει και τα όσα ετοιμάζει ο κ. Τσακαλώτος για τις τράπεζες. Δεδομένου ότι το 2019 θα είναι (αργά ή γρήγορα) εκλογική χρονιά μάλλον στο λάου λάου θα μείνουμε… Με προστασία βεβαίως των δανειοληπτών κατά το μάλλον ή ήττον και με τις τράπεζες να μένουν στο «κόκκινο».
