«Ο αδερφός μου είναι σε ίδρυμα… πέρυσι πήρε το κοινωνικό μέρισμα… φέτος δεν άλλαξε τίποτα και το σύστημα δεν το εγκρίνει».
«Πάσχω από AIDS… Πέρυσι πήρα το μέρισμα… φέτος δεν εγκρίνεται για λόγους που δεν ξέρω… Και το προνοιακόαναπηρικό επίδομα… κι αυτό θα μας το δώσουν μετά τις γιορτές». «Ημουν φαντάρος και δεν υπέβαλα πέρυσι φορολογική δήλωση. Με βάση τα άλλα κριτήρια το δικαιούμαι, όμως το σύστημα με κόβει». Πέρυσι το πήρα… εφέτος όχι.
Αυτά είναι το μοτίβο και μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά μηνύματα με τα οποία βομβαρδίζονται τα δημοσιογραφικά γραφεία τις τελευταίες ημέρες.
Από την άλλη όμως έχουν εγκριθεί 1,5 εκατ. αιτήσεις. Ο αριθμός είναι τεράστιος και αντιστοιχεί σε κάλυψη 3,5 εκατ. Ελλήνων. Και για να είμαι ειλικρινής με τρομάζει. Τέτοια έκταση έχει η ακραία φτώχεια; Μαγική εικόνα, ίσως…
Πώς είναι δυνατόν φέτος να χώρεσαν περισσότεροι και να έχουν αποκλειστεί εμφανώς αναξιοπαθούντες. Πώς μπορεί να τίθεται ως προϋπόθεση θέμα κάποιων ενσήμων ετησίως π.χ. για άτομα που λόγω αναπηρίας δυσκολεύονται πολύ να βρουν κάποια εργασία;
Εντάξει, υπάρχουν και οι (δικαίως ή αδίκως) γκρινιάρηδες που πάντα ανακαλύπτουν κάποια συνωμοσία εναντίον τους ή είναι πάντα στο όριο λίγο πιο πάνω για την ακρίβεια ή ξεχνάνε ότι υπάρχει και κάποιο σπιτάκι που ως τεκμήριο αντιστοιχεί σε μεγαλύτερο εισόδημα.
Το θέμα όμως δεν είναι αυτοί. Είναι οι άλλοι. Και γι’ αυτούς τους άλλους το θέμα δεν πρέπει να λήξει την 21η Δεκεμβρίου που κλείνει η πλατφόρμα.
Για λόγους δικαιοσύνης… Εστω και κατόπιν εορτής.