Ενδοοικογενειακή ή κοινωνική βία;
Θα πρέπει να προσέχουμε ιδιαιτέρως όποτε σκεφτόμαστε αντιθετικά τα δυο αυτά θεμελιακά στοιχεία κι αυτό επειδή στην πραγματικότητα το ένα τροφοδοτεί το άλλο…
Στις σύγχρονες κοινωνίες όπου το αδιάκοπο και σκληρό κυνήγι τής επιβίωσης αποξενώνει τους ανθρώπους, ακόμα και μέσα στην ίδια τους την οικογένεια, όλο και περισσότερο στενεύει το πλαίσιο ανεμελιάς και αισιοδοξίας προκαλώντας αλλαγές στις κοινωνικές συμπεριφορές και στα ήθη. Στην ελληνική κοινωνία επιρροές από ήθη και αντιλήψεις Αγγλοσαξονικών χωρών, επέφεραν αλλαγές κυρίως ως προς την εξωτερική εικόνα μας.
Να μην ξεχνάμε ότι οι χώρες που εξάγουν την παγκοσμιοποίηση με όλα τα συμπαρομαρτούντα έχουν εντελώς διαφορετική ιστορία, ενώ η ανάπτυξή τους διαφέρει από τη δική μας σε όλα τα επίπεδα: οικονομικά, κοινωνικά, θρησκευτικά, πνευματικά, εκπαιδευτικά…Η οικονομική βελτίωση των περασμένων δεκαετιών— που αποδείχθηκε φούσκα— με την επίπλαστη εικόνα ανάπτυξης, δημιούργησε συμπεριφορές στην ελληνική κοινωνία οι οποίες στην ουσία οδήγησαν συμπολίτες μας να περιορίζονται στην οφθαλμαπάτη τού φαίνεσθαι, ενώ έχουν χάσει (ελπίζω όχι δια παντός) το είναι της ύπαρξης· η σύγχρονη Ελλάδα επηρεάστηκε (επηρεάζεται) σε μεγάλο βαθμό από την τότε— δυστυχώς και την σημερινή— επικρατούσα εικονική πραγματικότητα, η οποία ξεπηδά μέσα από τις ιλουστρασιόν σελίδες μοδάτων περιοδικών ή από τα όσα δείχνουν οι μικρές οθόνες κι όλο αυτό ονομάζεται «τηλεοπτική καθημερινότητα»…
Υπερβάλλω; Θεωρώ πως η καθημερινή «τροφή» που παρέχει το μέσον, το οποίο συνεχώς αυξάνει την θέασή του στις κοινωνίες, μπορεί κάλλιστα να χειραγωγήσει λαούς και μάζες, κάτι που έχει ήδη επισυμβεί. Είναι γνωστά αυτά και παίζουν έναν ρόλο σπουδαίο στην συνολική διαπαιδαγωγική διαδικασία.
Ασφαλώς και η TV δεν είναι η μόνη αιτία τής αλλαγής ηθών. Μια αμέτρητη σειρά αιτιών μπορούμε να παραθέσουμε (οικονομία, πολιτικοί σχηματισμοί, πάντα σε πρώτο πλάνο τα διαπλεκόμενα συμφέροντα, φτώχια, ιστορική καταγωγή, ήθη, εξαρτήσεις, κατάρρευση του οικογενειακού ιστού, απουσία κοινωνικών οραμάτων και ιδεολογίας, ανασφάλεια για το μέλλον, κλπ) οι οποίες συμβάλλουν αποφασιστικά ώστε η βία να γίνεται καθημερινή έκφραση, να δημιουργούνται βίαιοι χαρακτήρες και, βεβαίως, παιχνίδια εξουσίας που οργιάζουν μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον…
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Νότη Μαυρουδή στο viewtag.gr
