Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να βρίσκει τη ρότα του μαζί με τους πολίτες που αντιστέκονται
Καθοριστικής σημασίας ήταν η εβδομάδα αυτή για τον ΣΥΡΙΖΑ τόσο για τον αντιπολιτευτικό του λόγο όσο και για τις εσωκομματικές του διαδικασίες, οι οποίες κορυφώνονται αυτή την περίοδο με την εκλογή των νέων νομαρχιακών συμβουλίων.
Πρωτίστως φάνηκε ότι το επικοινωνιακό τείχος που έχει στήσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν είναι αδιαπέραστο, αφού εμφάνισε τις πρώτες του ρωγμές με αφορμή το νέο unfair της Ικαρίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι εφημερίδες και αρθρογράφοι που στηρίζουν την κυβέρνηση αναφέρθηκαν στο συμβάν με επικριτική διάθεση, προφανώς επειδή ήταν αδύνατον ακόμη και για εκείνους να το αποκρύψουν. Παράλληλα είναι η πρώτη φορά που ο διεθνής Τύπος φιλοξένησε με εκτενή δημοσιεύματα το συμβάν στην Ικαρία. Και δεν μιλάμε για ένα ή δύο δημοσιεύματα, αλλά για περισσότερα από δέκα. Προφανώς συνέτειναν και αυτά στην έκταση της δημοσιότητας που έλαβε το φιάσκο της επίσκεψης στην ημεδαπή, η οποία και οδήγησε τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη να παραδεχτεί στη συνέντευξή του στον Σκάι και τον Αλέξη Παπαχελά ότι υπήρξε θέμα. Εκ των πραγμάτων λοιπόν η υπόθεση προσφέρεται και για εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων για τους υπεύθυνους επικοινωνίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Νομοσχέδια-φωτιά για την κοινωνία
Παράλληλα, το νομοσχέδιο για την παιδεία που έφερε η Νίκη Κεραμέως στη Βουλή και το οποίο ψηφίστηκε από τη ΝΔ και τη λαϊκιστική ακροδεξιά του Κυριάκου Βελόπουλου αφενός πρόσθεσε ένα ακόμη λιθαράκι στο ενιαίο αντιπολιτευτικό μπλοκ (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, ΚΚΕ, ΜέΡΑ25), αφετέρου, και αυτό είναι το πιο σημαντικό απ’ όλα, όπως παραδέχεται κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ στο Documento, κατέδειξε το μέτωπο εντός της κοινωνίας και ειδικά εντός της νεολαίας απέναντι σε αντιδραστικές και με έντονη τη σφραγίδα της ιδεοληψίας νομοθετικές παρεμβάσεις.
Το επισημαίνουμε διότι το νέο νομοσχέδιο για τα εργασιακά, το οποίο θα κριθεί και αυτό στο πεδίο, επιχειρεί να γκρεμίσει ό,τι είχαν αφήσει τα τρία μνημόνια και οι εκατοντάδες εφαρμοστικοί νόμοι την προηγούμενη δεκαετία. Συνεπώς και η συζήτηση στη Βουλή για το ν/σ για την παιδεία και η αντίδραση της κοινωνίας και της νεολαίας δείχνουν στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ τον δρόμο. «Από εδώ και στο εξής δεν δικαιούται ουδείς να ισχυρίζεται ότι δεν γνώριζε, ότι δεν υπάρχει κάποια απόφαση κ.ά.» λέει στο Documento βουλευτής του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης κληθείς να σχολιάσει τα τεκταινόμενα.
Οι παρεμβάσεις του προέδρου
Για τον εν λόγω βουλευτή δεν αποτελεί είδηση ότι ο Αλέξης Τσίπρας βρέθηκε στη σωστή πλευρά τόσο στις δημόσιες παρεμβάσεις του (συνέντευξη στον Alpha) όσο και στις ομιλίες του στη Βουλή. Ανέβασε τους τόνους εκεί που έπρεπε, απάντησε σε δύσκολες ερωτήσεις όπως για τα περιοριστικά μέτρα και τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας (και μάλιστα με τέτοιον τρόπο που δεν επέτρεψε στα συστημικά Μέσα να το εκμεταλλευτούν) και αποδόμησε με αριθμούς τον πρωθυπουργό, για παράδειγμα στον ισχυρισμό για μαθητές που περνούν στα ΑΕΙ με βαθμολογία κάτω από 5. Αλλωστε, το πρόβλημα που εντοπίζει μεγάλο μέρος της κοινωνίας και των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ δεν βρίσκεται στον πρόεδρο αλλά στη γενικότερη λειτουργία κρίσιμων πυλώνων του κόμματος και στη στάση κορυφαίων στελεχών του.
Σχηματοποιείται και το εσωκομματικό πεδίο
Στο εσωκομματικό πεδίο, σύμφωνα με πληροφορίες του Documento, συνεχίζονται οι ψηφοφορίες για την εκλογή των νέων νομαρχιακών συμβουλίων ανά την επικράτεια και ήδη η υποχρεωτική ποσόστωση 25% σε νεοεισερχόμενους φαίνεται να αλλάζει κάποιες παγιωμένες (χωρίς φυσικά αξιολογικά σχόλια) καταστάσεις ακόμη και σε μεγάλες νομαρχιακές, όπως για παράδειγμα αυτήν του Πειραιά, ενώ σε εκείνη της Αθήνας φαίνεται να παραμένουν έστω και μειωμένοι οι υπάρχοντες συσχετισμοί.
Σε γενικές γραμμές πάντως πανελλαδικά ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εσωκομματικές εκλογές και στον δρόμο προς το τακτικό του συνέδριο (όποτε και αν διεξαχθεί) φαίνεται ότι θα είναι σε αρκετά μεγάλο ποσοστό αλλαγμένος. Αφενός θα ενισχυθεί η πλευρά των νεοεισερχόμενων στο κόμμα μαζί με εκείνα τα στελέχη που ήταν και είναι στο πλάι του προέδρου υποστηρίζοντας το άνοιγμα στην κοινωνία, αφετέρου το μπλοκ των παλαιών στελεχών του κόμματος με τις νέες συμμαχίες στο εσωτερικό του (Ομπρέλα) καταφέρνει να αποφύγει την αφομοίωσή του σε μια συντριπτική πλειοψηφία διακυβεύοντας να χαθεί και το ιδεολογικό του στίγμα, αυτό της ριζοσπαστικής Αριστεράς που κουβαλάει μαζί του ο ΣΥΡΙΖΑ από τα χρόνια που έδινε άνιση μάχη στο 3%. Το ζητούμενο, αφού και η πλευρά του προέδρου δεν αμφισβήτησε ποτέ την αναγκαιότητα διακριτής ύπαρξης του εν λόγω στίγματος, είναι πλέον η ώσμωση των δύο κυρίαρχων ρευμάτων στο εσωτερικό του κόμματος και η στοίχισή τους πίσω από ένα ρεαλιστικό και ταυτόχρονα ριζοσπαστικό πρόγραμμα διακυβέρνησης της χώρας, στον αντίποδα της ΝΔ του Κυρ. Μητσοτάκη και του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ που τον στηρίζει, χωρίς «ναι μεν αλλά» και με εμφατικό τρόπο, όπως επιθυμεί και η συντριπτική πλειονότητα των ψηφοφόρων του κόμματος.
*Από την έντυπη έκδοση του Documento #221 (14/2/21)
