Τη –μη παρέκει– πραγματικότητα διαβάζει όποιος γνωρίζει στοιχειωδώς ανάγνωση και γραφή. Αδυνατούν να το πράξουν οι κοινωνικά αναλφάβητοι, αδιάφοροι, ξερόλες, παραιτημένοι και απολιτίκ «πολίτες» (αποτελούν το μισό εκλογικό σώμα, με αυξητικές τάσεις) και ο σκληρός πυρήνας των οπαδών-ούγκανων των πιο απολυταρχικών πρακτικών (με μανδύα πατριωτικών και εθνικοχριστιανικών ιδεών) που στις μεγάλες κοινωνικές κρίσεις ξεσκαρίζουν από τις σπηλιές τους.
Είναι τότε που το σκληρό πρόσωπο της απρόσωπης εξουσίας δίνει το παράγγελμα «κλίνατ’ (απολύτως) επί δεξιά». Εκεί ακριβώς βρισκόμαστε τώρα, για άλλη μια φορά. Μια νέα οικονομική κρίση είναι παρούσα και διατρέχει όλη την Ευρώπη (των διαφορετικών ταχυτήτων και μεγάλων αποκλίσεων) με την ενεργειακή κρίση να σέρνει τον χορό, η οποία σε πρώτο βαθμό πυροδοτήθηκε από τον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο, εντάθηκε και αποκαλύφθηκε από αυτόν, ενώ για κάποιους άλλους (όπως εδώ) χρησιμοποιήθηκε ως πρώτης τάξεως πρόσχημα για το νεοφιλελεύθερο οικονομικό και διαχειριστικό μοντέλο. Ετσι γίνεται στις μεγάλες κρίσεις του καπιταλισμού: η μια κρίση φέρνει την άλλη και όλες μαζί συνθέτουν το γαϊτανάκι της ολοκληρωτικής κοινωνικής αποσύνθεσης.
Η οικονομική – ενεργειακή κρίση γεννά την κοινωνική κρίση με τη διάλυση του κοινωνικού κράτους και τον στραγγαλισμό κάθε κοινωνικού αγαθού, όπως επιτάσσουν τα guidelines της Σχολής του Σικάγου.
Η δημόσια υγεία αποτελεί την κορυφή της πυραμίδας, αφού τα στοιχεία δείχνουν ότι την τελευταία διετία το προσδόκιμο ζωής στη χώρα μας μειώθηκε κατά έξι μήνες και ο δείκτης θα επιδεινωθεί –με επιταχυνόμενο ρυθμό– τα προσεχή χρόνια, υπολογίζοντας ότι την επόμενη δεκαετία, εάν δεν αναταχθεί το ΕΣΥ, το προσδόκιμο θα μειωθεί κατά τέσσερα ολόκληρα χρόνια. Μαζί με την υγεία και τα λοιπά κοινωνικά αγαθά, όπως παιδεία, κοινωνική ασφάλιση, έρευνα, πολιτική προστασία, τηλεπικοινωνίες, ενέργεια και μεταφορές, παίζονται σε μια παρτίδα Monopoly.
Από κοντά ακολουθεί η έκπτωση των κοινοβουλευτικών διαδικασιών, του κράτους δικαίου, των ανεξάρτητων αρχών, των ανθρώπινων δικαιωμάτων, των ατομικών ελευθεριών και η υπερτροφική ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών, κρατικών και παρακρατικών. Τέλος, η ληστρική αισχροκέρδεια πορεύεται ανεξέλεγκτη, απολαμβάνοντας όρους κανονικότητας με τη διασφάλιση που της παρέχει η διαπλοκή της πολιτικής εξουσίας με το μιντιακό σύστημα και τους οικονομικούς μεγιστάνες.
Σε πανευρωπαϊκό επίπεδο το καθεστώς Μητσοτάκη είναι ο απόλυτος και πρωτεύων εκφραστής της συστημικής κρίσης σε όλα τα επίπεδα, αποδεδειγμένα από αντιπαραθετικά νούμερα, συγκριτικούς πίνακες και ομόθυμες καταδίκες των κορυφαίων οργάνων της ΕΕ.
Ωστόσο η κυβέρνηση δεν φαίνεται να κινδυνεύει από τα αριστερά της, αφού η διογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια δεν δίνει αέρα στα πανιά των προοδευτικών δυνάμεων. Αντίθετα, οι δημοσκοπικές διαρροές του Μητσοτάκη μάλλον ενισχύουν κεραλοιφές, αυτονομηθέντες «ακροκεντρώους» και τη «φωνή λογικής» της Λατινοπούλου.
Γι’ αυτό και η υποψηφιότητα Μπελέρη ουρλιάζει από μακριά: «κλίνατ’ επ’ ακροδεξιά».
Η κυβέρνηση επαίρεται ότι για τη συγκράτηση των τιμών γίνονται εκτεταμένοι έλεγχοι στην αγορά και ότι έχει βάλει πλαφόν στα κέρδη από τα καύσιμα. Ομως η τιμή της βενζίνης στο λεκανοπέδιο σκαρφάλωσε μέχρι 2,4 ευρώ. Τι έγινε, παιδιά, και πλαφόν και έλεγχοι και 20% αύξηση σε μια βδομάδα;
