Ο βουλευτής του ΜέΡΑ25 γράφει στο Docville για το πρόσφατο Ν/Σ του ΥΠΠΟΑ, τον δανεισμό έργων τέχνης και τα μάρμαρα του Παρθενώνα.
Θα ήθελα να µοιραστώ µαζί σας µερικές σκέψεις µε αφορµή την ψήφιση πριν από κάποιες µέρες του νοµοσχεδίου του υπουργείου Πολιτισµού και Αθλητισµού, το οποίο µεταξύ άλλων διατάξεων περιέχει ρυθµίσεις για την αναδιοργάνωση του Ταµείου Αρχαιολογικών Πόρων (ΤΑΠ) και τη µακρόχρονη εξαγωγή αντικειµένων συλλογών µουσείων στο εξωτερικό.
Αν και η επικαιροποίηση του ΤΑΠ, ενός φορέα που συστάθηκε αρχικά το µακρινό 1929 και µε την έως πρόσφατα µορφή του το επίσης µακρινό 1977, είναι χρήσιµη, η στόχευσή της είναι εσφαλµένη και προς λανθασµένη κατεύθυνση. Αν και ο νέος φορέας που θα συσταθεί, ο Οργανισµός ∆ιαχείρισης και Ανάπτυξης Πολιτιστικών Πόρων (Ο∆ΑΠ), εξακολουθεί να έχει τη µορφή νοµικού προσώπου δηµόσιου δικαίου, υπάρχει η δυνατότητα σύστασης νοµικού προσώπου ιδιωτικού δικαίου ειδικού σκοπού µε αποκλειστικό αντικείµενό του τη διαχείριση της ακίνητης περιουσίας του φορέα. Το ∆Σ του Ο∆ΑΠ θα έχει κατά περίπτωση τη δυνατότητα να λαµβάνει αποφάσεις για την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του φορέα, παρακάµπτοντας προφανώς τις αρχαιολογικές υπηρεσίες, τις αρµόδιες εφορείες αρχαιοτήτων αλλά και τα ίδια τα µουσεία.
∆υστυχώς και σε αυτή την περίπτωση είναι προφανής ο στόχος της κυβέρνησης της Νέας ∆ηµοκρατίας να συστήνει φορείς παρακάµπτοντας τους ειδικούς και ενισχύοντας τη σύνδεσή τους µε την πολιτική ηγεσία του υπουργείου, πάντα προς όφελος της επιτελικότητας και της κατά παραγγελία αριστείας. Καθόλου τυχαία εξάλλου στο νέο ∆Σ που θα δηµιουργηθεί θα συµµετέχει ένας εκπρόσωπος συνδικαλιστικού φορέα, ο οποίος όµως δεν θα προέρχεται από τον συνδικαλιστικό φορέα των εργαζοµένων, αλλά από εκείνον της Πανελλήνιας Οµοσπονδίας Εργαζοµένων του υπουργείου Πολιτισµού και Αθλητισµού…
Θα ήθελα σε αυτό το σηµείο να περάσω στο µείζον θέµα της εξαγωγής αντικειµένων από τις συλλογές των µουσείων στο εξωτερικό. Η αρχική εισήγηση του υπουργείου σχετικά µε τον δανεισµό και την προσωρινή εξαγωγή έργων τέχνης από τις συλλογές των µουσείων µας προέβλεπε έναν αιώνα. Ακριβώς 50+50 χρόνια ή αλλιώς µετακίνηση για µία γενιά. Μετά τη συνολική κατακραυγή το υπουργείο επανήλθε και πρότεινε το µισό χρονικό διάστηµα, δηλαδή µισό αιώνα, 25+25 χρόνια. Είναι εξωφρενικό να προτείνεται και τελικά να ψηφίζεται τέτοια διάταξη.
Κανένα σηµαντικό και εµβληµατικό έργο τέχνης δεν πρέπει να «δανείζεται» στο εξωτερικό για τόσο µεγάλο χρονικό διάστηµα. Πρέπει να βρίσκονται στον τόπο τους, στο σπίτι τους, ώστε να έχουν την ευκαιρία να τα αντικρίσουν, να τα θαυµάσουν και να τα µελετήσουν όλοι οι κάτοικοι της χώρας αλλά και οι επισκέπτες από το εξωτερικό, οι οποίοι θα ενισχύσουν µε αυτό τον τρόπο τόσο την οικονοµία όσο και τον διαπολιτισµικό διάλογο.
Η κινητικότητα των µουσειακών αντικειµένων ασφαλώς και έχει οφέλη (επιστηµονικά, πολιτικά, οικονοµικά, πολιτιστικά), ωστόσο πρέπει να υπάρχουν σαφείς όροι και προϋποθέσεις. Αναρωτιέται κανείς για ποιο λόγο και ενώ υπήρχε σαφές πλαίσιο δανεισµού για την προώθηση του ελληνικού πολιτισµού (5+5 χρόνια) το υπουργείο θέλησε να αλλάξει τα δεδοµένα.
Μήπως υπάρχει πρόθεση νοµιµοποίησης της παράνοµης κατοχής των µαρµάρων του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο στο πλαίσιο ενός δήθεν δανεισµού;
O tempora, o mores…
