Η ηθοποιός μιλάει για το «Κορίτσι στον ιστό της αράχνης» αποκλειστικά στο Documento
Η Βρετανίδα Κλερ Φόι, η οποία απέσπασε πληθώρα διακρίσεων (µε κορυφαία τη Χρυσή Σφαίρα) χάρη στον ρόλο της βασίλισσας Ελισάβετ Β΄ στη δηµοφιλή τηλεοπτική σειρά «The crown» πέρυσι, είναι η νέα Λίσµπετ Σαλάντερ στην ταινία «Το κορίτσι στον ιστό της αράχνης». Παρότι έχει δύσκολο έργο (η σύγκριση τόσο µε τη Ρούνι Μάρα όσο και µε τη Νούµι Ραπάς…), τα βγάζει πέρα µε τον ρόλο της περίφηµα και στην αποκλειστική συνέντευξη που ακολουθεί µας εξηγεί πώς ακριβώς το πέτυχε.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο, τελικά, ήταν να υποδυθείτε µια τέτοια εµβληµατική αντιηρωίδα όπως η Σουηδέζα πανκ-χάκερ Λίσµπετ Σαλάντερ; Ειδικά µετά την πολύµηνη και εντατική τριβή σας µε τη βασίλισσα Ελισάβετ Β΄, η οποία προφανώς βρίσκεται στην αντίπερα όχθη από τον χαρακτήρα της Σαλάντερ.
Eυτυχώς ή δυστυχώς (δεν ξέρω µε σιγουριά να σας πω τι από τα δύο είναι προτιµότερο) διαθέτω πλέον την πείρα να αντιµετωπίσω είτε φανταστικούς χαρακτήρες βγαλµένους από κάποιo µυθιστόρηµα είτε αυθεντικά πρόσωπα της Ιστορίας. Αυτό όµως που ξέρω να σας πω µε σιγουριά είναι ότι είµαι πολύ τυχερή που µου δόθηκε αυτός ο ρόλος. Η Σαλάντερ είναι γυναίκα της σύγχρονης εποχής, αν όχι του µέλλοντος, κι ένα φωτεινό παράδειγµα για κάθε γυναίκα και όχι µόνο. Κάθε άνθρωπος που βρίσκεται σε καθεστώς βίας και αδικίας και επιχειρεί να αλλάξει την πορεία της ζωής του µπορεί να παραδειγµατιστεί από εκείνη.
Αλήθεια, φοβηθήκατε τη σύγκριση µε τις προκατόχους σας Ρούνι Μάρα και Νούµι Ραπάς, οι οποίες κατά γενική οµολογία πέτυχαν απόλυτα στην αποστολή τους στα προηγούµενα φιλµ που βασίστηκαν στα µυθιστορήµατα του Στιγκ Λάρσον;
Και οι δύο τους ήταν πραγµατικά εξαιρετικές. Οµως αυτό είναι στοιχείο της δουλειάς µας που δεν µπορείς να το αγνοήσεις. Αν δεν µπορείς να αντέξεις τον ανταγωνισµό, τη σύγκριση ή τις κακές κριτικές, ίσως πρέπει να αναρωτηθείς αν βρίσκεσαι στον κατάλληλο χώρο.
Ποιο κοµµάτι των γυρισµάτων σάς δυσκόλεψε περισσότερο;
Το κρύο σε Βερολίνο και Στοκχόλµη ήταν ανυπόφορο. Οπως και τα εντατικά µαθήµατα γυµναστικής και η αυστηρή δίαιτα που ακολούθησα για να είµαι σε φόρµα για τις πιο απαιτητικές σκηνές δράσης. Κατά τα άλλα περάσαµε υπέροχα!
Πότε ήρθατε για πρώτη φορά σε επαφή µε την τριλογία «Millennium»;
Ηµουν γύρω στα 20 και µεγάλη φαν των µυθιστορηµάτων αυτών που τα διάβασα σε χρόνο-ρεκόρ όταν πρωτοκυκλοφόρησαν στα 00s. Θυµάµαι πόσο µε είχαν συνεπάρει ο χαρακτήρας της Σαλάντερ και η αµείωτη ένταση της ιστορίας που είχε σχεδιάσει ο Λάρσον.
Τα ξαναδιαβάσατε για τις ανάγκες της ταινίας;
Ναι. Η αρχική µου γνώµη για την αξία τους δεν άλλαξε. Ισως µόνο να άλλαξε το βλέµµα µου πάνω στη Λίσµπετ, που την κατανοώ και τη λυπάµαι ίσως περισσότερο σήµερα.
Για ποιον λόγο;
Είναι θλιβερή όλη η προσωπική της ιστορία. Από τα παιδικά της χρόνια βιώνει µια σκληρή και βίαιη πραγµατικότητα. Θέλει πολλή δύναµη για να καταφέρεις να ξεφύγεις από έναν κόσµο σαν αυτόν. Αλλά η Σαλάντερ είναι ένα αγρίµι που ξέρει να επιβιώνει παρότι φαινοµενικά µοιάζει αδύναµη κι ευάλωτη. Η θέλησή της όµως για ζωή και το ένστικτο της αυθεντικής πολεµίστριας µου έδωσαν και τα βασικά ερείσµατα για να προσεγγίσω ερµηνευτικά τον χαρακτήρα της.
Αν από εδώ και στο εξής σας προτείνουν µόνο τέτοιους ρόλους, δηλαδή δυναµικών γυναικών-τιµωρών ή συµµετοχές µόνο σε ακριβές χολιγουντιανές υπερπαραγωγές πώς θα αντιδράσετε;
Θα στενοχωρηθώ αφάνταστα. Ούτε καν ως σκέψη δεν περνάει από το µυαλό µου κάτι τέτοιο. Νοµίζω ότι µπορώ να συνδυάσω και τα δύο. Και το Χόλιγουντ και το ανεξάρτητο σινεµά. Θέλω να κάνω πολλές και διαφορετικές δουλειές και όχι να τυποποιηθώ σε ένα και µόνο είδος χαρακτήρα. Βέβαια δεν εξαρτάται µόνο από το τι δουλειές θα σου προτείνουν αλλά και από το κατά πόσο είσαι διαθέσιµος να πεις µερικά όχι σε κάποιες συνεργασίες που έχουν µεγάλους πειρασµούς. Κυρίως οικονοµικούς.
Στην καθηµερινότητά σας τι απολαµβάνετε περισσότερο;
Τις µικρές ανθρώπινες συνήθειες τις λατρεύω, αν και πρέπει να οµολογήσω ότι είµαι άνθρωπος που βαριέται σχετικά εύκολα. Τις στιγµές µε την οικογένειά µου ή κάποιους καλούς φίλους δεν τις αλλάζω µε τίποτε. Εχω διάφορα χόµπι και ενδιαφέροντα που µε ηρεµούν όποτε το έχω ανάγκη. Οµως τίποτε δεν µε κάνει να νιώσω τόσο καλά όσο ένα πετυχηµένο ανέκδοτο ή αστείο. Το γέλιο είναι για µένα πηγή ζωής. Από τότε που θυµάµαι τον εαυτό µου, ακόµη και σε µικρή ηλικία όταν παίδευα τα αδέρφια µου ή τους γονείς µου, δεν σταµατούσα να γελάω και να πειράζω τους άλλους.