Υπήρχε το κόμμα της ΝΔ στον Αγώνα του ’21; Ρητορικό προφανώς όσο και παράδοξο το ερώτημα.
Παράδοξο γιατί αν ισχύουν ακόμη τα λόγια του Μακρυγιάννη «ότι τούτη την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι», τότε και ο εορτασμός για τα 200 χρόνια της Επανάστασης θα πρέπει να απευθύνεται στους απανταχού Ελληνες. Και το ελληνικό έθνος συνταγματικά το εκπροσωπεί ο πρόεδρος της Δημοκρατίας ως σύμβολο πολιτειακής ενότητας και όχι ο εκάστοτε πρωθυπουργός. Το πρώτο θεσμικό ατόπημα αφορά την αναρμοδιότητα του κ. Μητσοτάκη να διορίσει τον επικεφαλής των εκδηλώσεων. Μάλιστα σε μια επίδειξη συγκεντρωτισμού, τύπου l’état c’est moi, ενέταξε σε ειδικό άρθρο του νομοσχεδίου για το επιτελικό κράτος την αποστολή της επιτροπής που υπάγεται απευθείας στο πρόσωπό του.
Αλλά αφού εκείνος έχει και το μαχαίρι και το πεπόνι, ας δούμε κατά πόσο είναι εύστοχη η επιλογή της Γιάννας Αγγελοπούλου. Η διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 ήταν επιτυχημένη οργανωτικά και αισθητικά, άφησε ωστόσο πολλά ερωτήματα για κακοδιαχείριση, υπέρογκες δαπάνες και έναν απολογισμό που ποτέ δεν έγινε κι ας είχε καταθέσει επερωτήσεις στη Βουλή ο νυν ομόσταβλος Αδ. Γεωργιάδης.
Ομως μια φιέστα του αθλητισμού δεν είναι το ίδιο με μια ιστορική επέτειο, γιατί οι επαναστάσεις δεν είναι στρωμένες με ροδοπέταλα, αλλά είναι μάχες ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον. Τι θα περιλαμβάνει λοιπόν το εθνικό αφήγημα; Αλήθειες ή ψέματα; Θα ειπωθεί ξεκάθαρα ο ρόλος της εκκλησίας, των Φαναριωτών, των ξένων δυνάμεων, ο αιματηρός Εμφύλιος ή θα αναμασήσουμε μυθεύματα για κρυφά σχολειά και ελληνοχριστιανικά ιδεώδη πλαισιωμένα από εξιδανικευτικούς πίνακες; Αν είναι να ξοδέψουμε ένα σωρό λεφτά για μια κιτς εθνικιστική εξτραβαγκάντσα, τότε όχι. Τα Cartier δεν ταιριάζαν με τα καριοφίλια ούτε τα Armani με τη φουστανέλα των κλεφτών και των αρματολών. Και ούτε επίσης χρειαζόμαστε –για την γκλαμουριά του πράγματος– τον φίλο της κ. Αγγελοπούλου πρίγκιπα Κάρολο να έρθει να μας μιλήσει για τη βοήθεια της Αγγλίας στο Ναυαρίνο και να μας κρύψει τα ληστρικά δάνεια της σύμμαχης χώρας.
Η κ. Αγγελοπούλου, όπως και κάθε δημόσιο πρόσωπο, θα κριθεί εκ του αποτελέσματος. Η κοινή γνώμη είναι δύσπιστη, γιατί ξέρει πως το υπερκομματικό προφίλ που πάσχισε να χτίσει, είτε συνεργαζόμενη με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ είτε δείχνοντας την άκαρπη συμπάθειά της προς τον ΣΥΡΙΖΑ, τελικά αποδείχτηκε ότι ήταν ευκαιριακό πυροτέχνημα σαν αυτά που έλαμψαν στη βίλα της το οποίο εξυπηρετούσε αποκλειστικά την προσωπική της ματαιοδοξία. Αλλωστε το παραδέχεται έμμεσα στην αυτοβιογραφία της με τίτλο «My Greek drama». Της αναγνωρίζουμε πάντως ότι προς το παρόν εμπνέει τη λαϊκή μούσα και ελπίζουμε η σειρά των εκδηλώσεων να μη μετατραπεί σε «Our revolution drama».
Γιάννα, για ρίξε τ’ άρματα, δεν είναι εδώ το London, εδώ είσαι σκλάβα του Αδωνη και σκλάβα του Βορίδη.
Η Γιάννα σαν το άκουσε, όλα τα funds τα κράζει και το κοχίμπα άναψε κ όλα φωτιά γενήκαν
