Ο Περισσός διατηρεί τη γραμμή που έχει χαράξει εδώ και χρόνια, και με συνεδριακές απόφάσεις του, ότι το ΚΚΕ δεν θα μετέχει σε αστικές κυβερνήσεις, όπως κι αν ονομάζονται («προοδευτικές, σοσιαλδημοκρατικές, «ειδικού σκοπού» κλπ.). Αυτό προκύπτει από τις τοποθετήσεις του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα, κατά την ομιλία του, στην εκδήλωση της Κομματικής Οργάνωσης Αττικής (ΚΟΑ) του ΚΚΕ με θέμα «50 χρόνια από την επαναφορά της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας». Το ξεκαθάρισε για μια ακόμα φορά, το ΚΚΕ, που, όπως και άλλοτε τα τελευταία χρόνια, κάνει αυτοκριτική τόσο για το άνοιγμα που επιχείρησε το ΚΚΕ προς το ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία ΄70 και ΄80 όσο και για τη στάση του το ΄89 με τη συμμετοχή του δια του Συνασπισμού στις κυβερνήσεις Τζανετάκη και Ζολώτα.
Παράλληλα, ο Δημήτρης Κουτσούμπας σκιαγράφησε με μελανά χρώματα, στη βάση και της ιστορικής εμπειρίας, το ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας, συναρτώντας όλα αυτά με το σήμερα (εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ , άλλα κόμματα) και τις νέες μορφές που λαμβάνει η προσπάθεια του συστήματος να χειραγωγήσει τη ριζοσπαστικοποίηση εργατικών-λαϊκών δυνάμεων. Ο Περισσός έχει κρίνει αρνητικά τις πολιτικές που ακολούθησε τότε το ΚΚΕ, εξηγώντας ότι οφείλονταν σε λανθασμένες επεξεργασίες περί ενδιάμεσης εξουσίας, στο πλαίσιο που είχε διαμορφωθεί στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα μέχρι τη διάλυση του υπαρκτού σοσιαλισμού και την καπιταλιστική παλινόρθωση το 1989-1991.
Είναι αξιοσημείωτο ότι σε μια μακρά πολιτική ανάλυση για την μεταπολίτευση, ο Δημήτρης Κουτσούμπας, το βράδυ της Παρασκευής (19 Ιουλίου 2024), στην εκδήλωση της ΚΟΑ, στάθηκε σε εκείνη την περίοδο, με μια επισήμανση που, όπως είπε, έχει προεκτάσεις και στο σήμερα. Ανέφερε ότι το ΚΚΕ, τις δεκαετίες του ‘70 και του ‘80, αντιμετώπισε το ΠΑΣΟΚ κάτω από την επίδραση της λαθεμένης στρατηγικής του και της αποδοχής μιας ενδιάμεσης εξουσίας -ανάμεσα στην καπιταλιστική και την εργατική – ουσιαστικά ως κυβέρνησης “αντιμονοπωλιακών”, “προοδευτικών”, “αριστερών” κλπ δυνάμεων στο έδαφος του καπιταλισμού». Τόνισε ότι το ΚΚΕ υιοθέτησε τον τεχνητό, όπως τον χαρακτήρισε ο Δημήτρης Κουτσούμπας, διαχωρισμό των αστικών κομμάτων από τη μια “πρόοδος -δημοκρατία”, από την άλλη “συντήρηση – δεξιά”, ενώ η κριτική προς το ΠΑΣΟΚ, κυρίως περιοριζόταν στην απόσταση των λόγων από τα έργα, ή στην αρνητική του στάση να δεχτεί συνεργασία με το ΚΚΕ. Έτσι, όμως, έμενε στο απυρόβλητο ο ίδιος ο ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας κι αυτό ενώ το ΠΑΣΟΚ είχε ήδη αναδειχθεί σε δύναμη αντιλαϊκής διαχείρισης.
Μάλιστα, ο Δημήτρης Κουτσούμπας επεσήμανε ότι η τότε οπτική συμπληρώθηκε με τη θέση του ΚΚΕ για τη δημιουργία του “Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου”, στο όνομα της “ενότητας της αριστεράς”. Και εξήγησε:
«Η αντίληψη που υπήρξε στο Κόμμα μας, ότι δεν ήταν θέμα αρχής η μη συμμετοχή του σε αστική κυβέρνηση, αν επρόκειτο να συμβάλει στην αντιμετώπιση μιας έκτακτης κατάστασης, οδήγησε επίσης στις λαθεμένες επιλογές της τρίμηνης συγκυβέρνησης του Συνασπισμού – και όχι μόνο του ΚΚΕ όπως λένε διάφοροι – με την ΝΔ το 1989, στο όνομα της μη παραγραφής των σκανδάλων τότε και μετά της οικουμενικής κυβέρνησης με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ». Μάλιστα, σημείωσε ότι ορισμένοι εγκαλούν το ΚΚΕ γιατί δεν έχει την ίδια στάση και σήμερα. Η απάντησή του είναι ότι «το ΚΚΕ βγάζει συμπεράσματα από την ηρωική ιστορία του και ξέρει πια να αποφεύγει τις παγίδες». Για να συμπληρώσει: «Άλλωστε, η μακρόχρονη ιστορία του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος δεν επιβεβαίωσε πουθενά ότι η παραπάνω στρατηγική μπορεί να ανοίξει το δρόμο προς τον σοσιαλισμό ή έστω να συμβάλει στον απεγκλωβισμό και τη χειραφέτηση εργατικών-λαϊκών δυνάμεων που ακολουθούν τη σοσιαλδημοκρατία».
Σύμφωνα με τον Δημήτρη Κουτσούμπα, αντίθετα, υπάρχουν άφθονες αποδείξεις ότι η στρατηγική που ανοίγει το δρόμο ή συμβάλλει στην χειραφέτηση εργατικών-λαϊκών δυνάμεων μπορεί να επιτευχθεί, μόνο με την καθαρή αποκάλυψη του χαρακτήρα της σοσιαλδημοκρατίας και την ιδεολογική- πολιτική διαπάλη μαζί της, «όπως άλλωστε και με κάθε αστική πολιτική δύναμη».
Μάλιστα, προέβαλε ότι σήμερα, το καπιταλιστικό σύστημα έχει περιορίσει δραματικά τη δυνατότητα για παραχωρήσεις, για εκτεταμένη κρατική παρέμβαση, αυτό που αποκαλούν ακόμα κάποιοι ως “κοινωνικό κράτος” ενώ έχει μειωμένα περιθώρια για την υλική ενσωμάτωση λαϊκών δυνάμεων και την εξαγορά με αυτόν τον τρόπο ενός τμήματός τους. Και εξήγησε ότι γι’ αυτό, «αν χρειάστηκαν 20 χρόνια διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για να αποκαλυφθεί ο ρόλος του και να το εγκαταλείψουν μαζικά οι εργαζόμενοι που το ακολουθούσαν, στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό πήρε μόλις 4,5 χρόνια διακυβέρνησης και άλλα 4 χρόνια συναινετικής αντιπολίτευσης στην κυβέρνηση Μητσοτάκη»…
Ο Δημήτρης Κουτσούμπας αναφέρθηκε στην αποτίμηση που έκανε το ΚΚΕ, τόσο της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στον 20ο αιώνα, όσο και της πορείας του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, «μακριά από τον μηδενισμό, αλλά και μακριά από την ωραιοποίηση».
Θεωρεί ότι η χάραξη επαναστατικής στρατηγικής και προγράμματος, από το ΚΚΕ , η έμφαση στην ανασύνταξη του εργατικού και λαϊκού κινήματος, και η συμβολή συσπειρώσεων, όπως του ΠΑΜΕ, στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης, έφερε αποτελέσματα μεταξύ άλλων στη βελτίωση των συσχετισμών στα συνδικαλιστικά όργανα (π.χ. η πρόσφατη ιστορική πρωτιά της παράταξης που στηρίζει το ΚΚΕ στην Ομοσπονδία των Δασκάλων και Νηπιαγωγών, η αλλαγή πορείας σε μια σειρά Εργατικά Κέντρα σε όλη τη χώρα τα τελευταία χρόνια κ.ά.).
Ο Δημήτρης Κουτσούμπας αναφέρθηκε στη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και στις αυταπάτες της “αριστερής” διακυβέρνησης, γενικότερα δηλαδή μιας φιλολαϊκής διαχείρισης του καπιταλισμού. Εστίασε στις κυβερνήσεις της ΝΔ με πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, , από το 2019 μέχρι σήμερα, που, όπως σημείωσε , διαχειρίζονται τη φάση της οικονομικής ανάκαμψης, που όμως συνοδεύεται από συνεχή υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των εργατικών- λαϊκών δυνάμεων και από τη συνολικότερη διεύρυνση του χάσματος ανάμεσα στις δυνατότητες που προσφέρει σήμερα η παραγωγή για την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών του λαού και της νεολαίας και στον βαθμό που αυτές όντως καλύπτονται.
Ταυτόχρονα, επεσήμανε ότι η Ελλάδα εμπλέκεται σε δύο ιμπεριαλιστικούς πολέμους, στην Ουκρανία και στην Μέση Ανατολή, ενώ υπάρχει πάντα ο κίνδυνος γενίκευσης της πολεμικής σύγκρουσης ανάμεσα σε δύο ιμπεριαλιστικές συμμαχίες: την ευρωατλαντική, με επικεφαλής τις ΗΠΑ και τη συμμετοχή των κρατών μελών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και την ευρωασιατική, με επικεφαλής την Κίνα και τη Ρωσία, η οποία βρίσκεται εν μέρει ακόμα υπό διαμόρφωση. Αυτό, κατά τον Δημήτρη Κουτσούμπα, αποδεικνύουν και οι αποφάσεις της πρόσφατης συνόδου του ΝΑΤΟ, στην οποία «είδαμε τον κ. Μητσοτάκη, σε ρόλο ΝΑΤΟϊκού πρωτοπαλίκαρου(…)». Μάλιστα, υπογράμμισε, ότι παράλληλα, ανακυκλώνονται επικίνδυνες θέσεις, που διαιωνίζουν τις συνέπειες της εισβολής και κατοχής στην Κύπρο και προωθούν τη διχοτόμηση, με την προσέγγιση των δύο συνιστώντων κρατών.
Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ τόνισε ότι στις ευρωεκλογές στην Ελλάδα επιβεβαιώθηκε ως ένα βαθμό, ένα ρεύμα δυσαρέσκειας και αμφισβήτησης απέναντι στα κυβερνητικά αστικά κόμματα, που αγωνίζονται για την απρόσκοπτη αστική κυβερνητική εναλλαγή, για την αναβάπτιση του πόλου της σοσιαλδημοκρατίας, «ενώ ανησυχούν για τη νέα τάση συσπείρωσης δυνάμεων με το ΚΚΕ». Υπογράμμισε ότι επιδιώκουν και εντείνουν τις προσπάθειες για την ανασύσταση του δεύτερου εναλλακτικού πόλου αστικής διακυβέρνησης. Αφού έκανε ανάλυση για την άνοδο ακροδεξιών, εθνικιστικών, κρυπτοφασιστικών κομμάτων, επεσήμανε ότι η καπιταλιστική εξουσία επιστρατεύει όλα τα μέσα, «μέχρι και την επάρατη “ακροδεξιά”, άλλοτε ως συμπληρωματική εναλλακτική διακυβέρνησης, άλλοτε ως “μπαμπούλα”, για να ανανεώνει τη συναίνεση εργατικών-λαϊκών δυνάμεων στο υπόλοιπο αστικό πολιτικό σύστημα και το προσωπικό του. Άλλοτε φυσικά χρησιμοποιεί και τις δύο μορφές». Για συμπληρώσει ο Δημήτρης Κουστούμπας:
«Αυτό παρακολουθούμε να συμβαίνει σε όλο του το μεγαλείο αυτή την περίοδο στη Γαλλία, στην οποία πολλοί και στη χώρα μας είδαν το απόλυτο παράδειγμα προς αντιγραφή, μήπως και καταφέρουν να κοροϊδέψουν πάλι τους εργαζόμενους που τους εγκαταλείπουν εδώ στην Ελλάδα»…
Το ΚΚΕ, όπως παρατηρεί ο Δημήτρης Κουτσούμπας, επιμένει να βλέπει τη διέξοδο μέσα από:
– την αποφασιστική παρέμβαση των λαών στις εξελίξεις,
– την ανασύνταξη του κινήματός τους και
– την αμφισβήτηση της αστικής εξουσίας, όποια μορφή κι αν αυτή παίρνει.
«Τα εργατικά – λαϊκά δικαιώματα, οι δημοκρατικές κατακτήσεις, η υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, η προστασία του περιβάλλοντος, δεν μπορούν να “προστατευθούν” από τη μια ή την άλλη αστική κυβέρνηση ή τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ». Για να καταλήξει: «Από παντού “φωνάζει” σήμερα η αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού. Το ΚΚΕ παλεύει για να δυναμώσει ένα ανερχόμενο ρεύμα λαϊκής αμφισβήτησης, όχι μόνο κατά της κυβέρνησης και της ΕΕ, αλλά κατά της ίδιας της καπιταλιστικής βαρβαρότητας».
Διαβάστε επίσης:
«Απαξιώνει ΟΣΕ – ΕΡΓΟΣΕ» – Νέα «πυρά» κατά της κυβέρνησης για το νομοσχέδιο Σταϊκούρα
Σφυροκόπημα Καραμέρου σε Κυρανάκη και «κομματικούς φίλους» για την κυβερνοεπίθεση στο Κτηματολόγιο
