Κινηματογραφικές Προβολές-Ταινίες εμπνευσμένες από το έργο του Χ. Βακαλόπουλου «Γραμμή του Ορίζοντος»

Μια πρωτότυπη κινηματογραφική συνάντηση φιλοξενείται από τις 26 έως τις 28 Νοεμβρίου και από τις 3 έως τις 5 Δεκεμβρίου στην Κάμιρο της εταιρείας θεάτρου Θέρος.

14 μήνες μετά την εμφάνιση των Μεταμφιέσεων της «Γραμμής του Ορίζοντος» και τις ραδιοφωνικές εκπομπές, την εικαστική έκθεση και τη θεατρική παράσταση να ανήκουν πλέον στο καλλιτεχνικό θησαυροφυλάκιο της ομάδας, η Ηλέκτρα Ελληνικιώτη και οι συνεργάτες της παρουσιάζουν στο κέντρο του αθηναϊκού (και βακαλοπουλικού κόσμου), την Κυψέλη, τον επόμενο σταθμό της διαδρομής τους στο έργο του Χρήστου Βακαλόπουλου: τις κινηματογραφικές προβολές.

Σημαντικοί καλλιτέχνες, η Δήμητρα Σιούκα (“Αυτή η στιγμή λείπει”), ο Χρήστος Τόλης (“H Ρέα τον Αύγουστο | A dream sequence”), η Καλλιτεχνική ομάδα Μ.Α.Δ.Α.Ν.* (“Αττικό Καλοκαίρι”), η Φωτεινή Κορρέ (“Αυτό που κρατούσε τα πράγματα”), η Μαρία Σιδηροπούλου (“Θεανώ, ελαφρά ντυμένη”), καθώς και η Θέρος (“Ορισμένα Ηχογράμματα”), παρουσιάζουν ξεχωριστές ταινίες μικρού μήκους υπό την καλλιτεχνική επιμέλεια της Μαρίλης Ζάρκου, εμπνευσμένες από το σπουδαίο έργο του Χρήστου Βακαλόπουλου «Γραμμή του Ορίζοντος».

Περιβαλλόμαστε από κινούμενες εικόνες. Οι ρυθμοί της καθημερινότητας γίνονται όλο και πιο γρήγοροι και αδυνατούμε να συγκρατήσουμε εικόνες που μας συγκινούν. Υπάρχουν όμως κάποιοι που αποκαλούν ακόμα τη Φωκίωνος Νέγρη Φώκα Νέγκρα και ξαφνικά άθελά τους παγώνουν τον χρόνο.

Με αφορμή το βιβλίο του Χρήστου Βακαλόπουλου “Η Γραμμή του Ορίζοντος”, καλέσαμε έξι Δημιουργούς να παράξουν μια ταινία μικρού μήκους εμπνευσμένη από το βιβλίο και να διηγηθούν μέσα από τη δικιά τους ματιά μια ιστορία. Σημασία δεν έχει το μέσο που θα χρησιμοποιήσουν για τη δημιουργία αυτή, σημασία έχει η ιστορία. Διότι όλοι έχουμε μερικά τιμαλφή κρυμμένα μέσα μας. Κάποιοι τα έχουμε καταχωνιάσει σε ένα συρτάρι, κάποιοι άλλοι τα έχουμε πάνω στο κομοδίνο. Καιρός να τα βγάλουμε προς τα έξω και να αρχίσουμε να τα μοιραζόμαστε, γιατί έτσι ξεκινούν νέοι διάλογοι και είναι εποχή που τους έχουμε ανάγκη.

Μαρίλη Ζάρκου

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες

Φωτεινή Κορρέ, “Αυτό που κρατούσε τα πράγματα”.

Ιούλιος 2021, Αθήνα. Η ζέστη είναι αφόρητη. Η Ρ., εγκλωβισμένη σε ένα διαμέρισμα στην Κυψέλη, κάτι περιμένει.

Μαρία Σιδηροπούλου, “Θεανώ, ελαφρά ντυμένη”

Η Θεανώ και η Μαρία είναι φίλες από τα 10. Μετά δεν ήταν για κάποιο καιρό, και μετά ξαναήταν. Φιλία με διαλείμματα, φιλία χωρίς τέλος.

Δήμητρα Σιούκα, “Αυτή η στιγμή λείπει”.

Με ρωτάς πώς πέρασα το καλοκαίρι μου. Δεν υπάρχει πια καλοκαίρι, σου λέω. Άσχετο αυτό, μου λες. Πώς πέρασες; Κάθε φορά που διαβάζουμε ένα κείμενο, μέσα μας γράφουμε ένα άλλο. Το “Αυτή η στιγμή λείπει” είναι μια απόπειρα να αποτυπωθεί ο διάλογος της αναγνώστριας με το βιβλίο, τον συγγραφέα του, την ηρωίδα του, τον εαυτό της.

Χρήστος Τόλης, “H Ρέα τον Αύγουστο | A dream sequence”.

Ένα κομμάτι ξύλο που ξέβρασε η θάλασσα, η Ρέα. Λευκό και στιλβωμένο από τα κύματα. Με μάτια λες μισογεμάτα ακόμη από νερό. Κοιτά σχεδόν πάντα μακριά, προς έναν υποθετικό ορίζοντα ακόμη κι όταν μπροστά της δεν απλώνονται παρά λίγο χορτάρι και μερικά μέτρα γης. Η Ρέα που μοιάζει σαν να θέλει να βρεθεί, όταν στ’ αλήθεια θέλει να χαθεί. Μέρα και νύχτα σε μια σεκάνς ενός ονείρου που δεν είναι δικό της. Εκείνη είναι το πλάσμα στα όνειρα των άλλων ανθρώπων. Η ήσυχη φωνή που τα βράδια περπατά στον έρημο δρόμο και ανασαίνει τόσο ώστε να την ακούν μόνο οι γάτες. Η Ρέα με το πάντα έτοιμο ανεπαίσθητο χαμόγελο που ξεσπά απρόσμενα και σπάει τον καθρέφτη του προσώπου της. Από τη μια σκηνή του ονείρου στην άλλη ο χρόνος δεν μετρά. Χρόνια γίνονται δευτερόλεπτα και τα χιλιάδες μίλια μεταξύ των άστρων καλύπτονται στο διάστημα που θέλουν δύο γυμνά πόδια να ανακατέψουν το νερό μιας δεξαμενής κάτω από τον θόλο του δάσους. Ένα κομμάτι λευκό ξύλο λοιπόν. Με την άμμο ακόμα στις πτυχώσεις του και τις ουλές του να τις γιατρεύει αργά και επίπονα το αλάτι. Τον Αύγουστο θα επιστραφεί κι αυτό το σώμα στην μήτρα του, ως άλλο σύμβολο του αιώνιου καλοκαιριού.

Ηλέκτρα Ελληνικιώτη ΚΑΜΙΡΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ

Καλλιτεχνική ομάδα Μ.Α.Δ.Α.Ν.*, “Αττικό Καλοκαίρι”

H υπαρξιακή και ψυχολογική μετατόπιση της Ρέας, μιας γυναίκας 32 χρόνων, μέσα από μια προσωπική αφήγηση που κινείται μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας.

*Μελίνα Λασηθιωτάκη, Αλεξάνδρα Μασμανίδη, Δήμητρα Τριανταφύλλου, Αίγλη Δράκου, Νεφέλη Παπαϊωάννου.

Θέρος, “Ορισμένα Ηχογράμματα”.

145 ναυτικά μίλια είναι η απόσταση που μεσολαβεί πάντα ανάμεσα στα γράμματα που στέλνει ο ένας στον άλλον, η μία στην άλλη. Είναι ακριβώς η απόσταση που χρειάζεται, ώστε να μπορέσουν να ακουστούν όσα λένε οι ερωτευμένοι μεταξύ τους, όταν δεν λένε τίποτα. Με 145 ναυτικά μίλια -και όχι χιλιόμετρα- τρέχει η σιωπή των ερωτευμένων. Υπάρχουν ορισμένα ηχογράμματα που μπορούν να πιάσουν και υψηλότερες ταχύτητες.