Η πολιτική «μηδενικών κρουσμάτων» που ακολουθεί το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας (ΚΚΚ) έχει φτάσει πλέον στα όριά της. Από καιρό είχαν φανεί τα σημάδια, όμως η κινεζική ηγεσία συνέχιζε να εφαρμόζει δρακόντεια μέτρα για τον εκμηδενισμό των κρουσμάτων της πανδημίας.
Οι κοινωνικές αντιδράσεις που έχουν προκληθεί μπορεί να προκαλέσουν ισχυρούς κλυδωνισμούς στο κινεζικό πολιτικό σύστημα.
Αφορμή μπορεί να είναι η επιβολή καραντίνας, εντούτοις από κάτω κρύβεται η αποδιάρθρωση του μοντέλου της Κίνας.
Η δυναμική οικονομική μεγέθυνση του παρελθόντος έχει ήδη επιβραδυνθεί, αφενός μεν εξαιτίας των lockdowns που σταματούν την παραγωγική διαδικασία, αφετέρου δε λόγω της μετακόμισης των δυτικών εταιρειών στην Ινδία. Ενώ η προηγούμενη πολιτική του «ενός παιδιού» ανά οικογένεια έχει οδηγήσει την κινεζική δημογραφική πυραμίδα σε ύφεση, με τον μέσο όρο ηλικίας να έχει φτάσει τα 38,4 χρόνια.
Παράλληλα, η ραγδαία άνοδος του βιοτικού επιπέδου τις τελευταίες τρεις δεκαετίες δημιούργησε επίσης μια μεσαία τάξη μεγέθους εκατοντάδων εκατομμυρίων, δηλαδή όσο είναι ο πληθυσμός των ΗΠΑ. Τα νούμερα αυτά ζαλίζουν και το ΚΚΚ έχει μεγάλη εμπειρία στη διαχείριση των μαζών. Από τα πρώτα βήματα της Λαϊκής Δημοκρατίας (1949), την Πολιτιστική Επανάσταση (1966-1976), τις διαδηλώσεις της πλατεία Τιενανμέν (1989) έως και τις πρόσφατες κινητοποιήσεις στο Χονγκ Κονγκ (2019-2020).
Θεωρείται βέβαιο πως εφόσον συνεχιστούν οι διαδηλώσεις στις μεγάλες κινεζικές πόλεις, τότε τη σκυτάλη θα λάβουν οι σιδερόφραχτες δυνάμεις ασφαλείας.
Ηδη το σκηνικό στήνεται προς αυτή την κατεύθυνση, με αξιωματούχους του ΚΚΚ να κάνουν λόγο για εμπλοκή ξένων δυνάμεων ανάμεσα στους συγκεντρωμένους.
