Η οικονομία της Κίνας τρέχει πολύ κάτω από το αναμενόμενο και η κυβέρνηση χαλαρώνει επικίνδυνα τα υγειονομικά μέτρα
Εξερχόμενη από τον διετή και εμμονικό εναγκαλισμό της με τη στρατηγική της «μηδενικής ανοχής» στην Covid-19, η Κίνα έρχεται αντιμέτωπη με τις προκλήσεις του επόμενου σταδίου της διαχείρισης της πανδημίας με τον δικό της μοναδικό τρόπο.
Από τη μια πλευρά η χαλάρωση των περιοριστικών μέτρων συνιστά μονόδρομο για το Πεκίνο, που το προηγούμενο διάστημα δοκιμάστηκε από ένα κύμα εκτεταμένης και έντονης διαμαρτυρίας που επεκτάθηκε σε όλη τη χώρα, με διαδηλωτές και αστυνομικούς να συγκρούονται στα μεγάλα αστικά κέντρα – από τη Σανγκάη έως την Γκουάνγκτζου και την Τσονγκτσίνγκ.
Αντικρουόμενες ανακοινώσεις
Από την άλλη, τα στατιστικά δεδομένα που οι αρχές επιλέγουν να δίνουν στη δημοσιότητα εντείνουν παρά καθησυχάζουν τις ανησυχίες σε παγκόσμια κλίμακα για την επικινδυνότητα των νέων παραλλαγών του κορονοϊού. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι ενώ ο Καν Κουαντσένγκ, αξιωματούχος της επαρχίας Χενάν, τρίτης πολυπληθέστερης της χώρας, σε συνέντευξη Τύπου έκανε λόγο για 88,5 εκατ. κρούσματα, η κινεζική κυβέρνηση ανακοίνωνε ότι μόλις 120 χιλ. άνθρωποι στη χώρα του 1,4 δισεκατομμυρίου νόσησαν από κορονοϊό και μόλις 30 πέθαναν μετά την εγκατάλειψη της πολιτικής μηδενικής ανοχής έναντι της Covid-19.
Αυτό ωστόσο που αδυνατεί –ή έστω δυσκολεύεται– να κρύψει η κινεζική ηγεσία είναι η ανησυχία την οποία γεννά η διπλή διάσταση της αναζωπύρωσης της πανδημίας, ότι η τέταρτη μεγαλύτερη επικράτεια θα γίνει πραγματικό πεδίο δράσης για νέες μεταλλάξεις.
Μέσα σε αυτό το κλίμα η δήλωση της επιδημιολόγου Ζόι Χάιντ του Πανεπιστημίου της Δυτικής Αυστραλίας, ότι «το παρθένο επιδημιολογικά έδαφος που προσφέρουν οι εκατομμύρια Κινέζοι πολίτες παρέχει στον ιό τη δυνατότητα για νέους πιθανούς συνδυασμούς, ικανούς να παρακάμπτουν τα αντισώματά μας», περιγράφει πόσο εφιαλτικό είναι το σενάριο του νοσηρού αυτού κοκτέιλ.
Η οικονομική διάσταση της πανδημίας
Στο φόντο της ραγδαίας αύξησης των κρουσμάτων η ανάπτυξη της κινεζικής οικονομίας έκλεισε το 2022 κάτω από τον επίσημο στόχο του 5,5%, ο οποίος ήταν ο χαμηλότερος των τελευταίων δεκαετιών. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται από την ήδη τραυματισμένη από τη στεγαστική κρίση οικονομία της Κίνας, που διάγει μια από τις πλέον αδύναμες φάσεις της.
Το χειρότερο στην όλη εξέλιξη είναι πως οι φόβοι της κινεζικής κοινωνίας για τις συνέπειες της έξαρσης του κορονοϊού ακολουθούν εκείνους των γειτόνων της αλλά και των χωρών της «συλλογικής» Δύσης, οι οποίες θέλουν απεγνωσμένα να αποφύγουν ένα σπιράλ υγειονομικής κατάρρευσης και επιβράδυνσης της οικονομικής δραστηριότητας.
Ωστόσο, μέσα σε αυτή την παράξενη αναντιστοιχία υγειονομικού ρίσκου και οικονομικού οφέλους δεν θα πρέπει να μας διαφύγει μια είδηση που καταδεικνύει τους ίδιους τους περιορισμούς του άλλοτε ασταμάτητου «σινικού δράκου». Τουλάχιστον 14 κινεζικές πόλεις και επαρχίες σταμάτησαν να παρέχουν δωρεάν θεραπεία για τον κορονοϊό, αφού το Πεκίνο ανακάλεσε απότομα τη στρατηγική του για την πολιτική «zero Covid» τον περασμένο μήνα, με νοσοκομεία σε Σανγκάη και Γκουάνγκτζου να χρεώνουν τους ασθενείς που έχουν νοσήσει σοβαρά από κορονοϊό έως και 3.000 δολάρια, την ίδια ώρα που οι ασφαλιστικές εταιρείες εμφανίζονται πλήρως απρόθυμες να καλύψουν το κόστος. Πρόκειται – εκτός από μια οδυνηρή υπενθύμιση της παγκοσμιότητας του νεοφιλελευθερισμού– για μια πρώτη γεύση της έκτασης των προβλημάτων που πρόκειται να αντιμετωπίσει μια χώρα που μέχρι τα μέσα του τρέχοντος αιώνα θα πρέπει να διαχειριστεί την είσοδο περίπου 300 εκατ. νέων ανθρώπων στο συνταξιοδοτικό της σύστημα.
