Στα «μανταλάκια» κρεμά την κυβέρνηση Μητσοτάκη ο δημοσιογράφος Θανάσης Κουκάκης, μετά τον «σεισμό» που έχουν προκαλέσει οι αποκαλύψεις για παρακολούθησή του από την ΕΥΠ. Με άρθρο – άποψή του στην ηλεκτρονική έκδοση της Haaretz, μίας από τις μεγαλύτερες εφημερίδες του Ισραήλ, στηλιτεύει τις πρακτικές της κυβέρνησης να τον θέσει υπό παρακολούθηση υπογραμμίζοντας πως οι πολίτες των ευρωπαϊκών δημοκρατιών πρέπει να αφυπνιστούν από την άνοδο προηγμένων spyware όπως το Predator και το Pegasus, που επιστρατεύονται εναντίον τους.
Σε άρθρο με τίτλο «Γιατί κάθε δημοκρατία πρέπει να φοβάται το ισραηλινό Spyware», ο Θανάσης Κουκάκης εξηγεί τι ακριβώς συνέβη στην δική του περίπτωση που έχει ήδη τεθεί στο μικροσκόπιο διεθνών φορέων και οργανισμών. «Πριν από δύο χρόνια, ανακάλυψα ότι η δική μου κυβέρνηση με είχε θέσει υπό παρακολούθηση, για «λόγους εθνικής ασφάλειας». Φέτος, ανακάλυψα ότι είχα στοχοποιηθεί ξανά, αυτή τη φορά από προηγμένη τεχνολογία παρακολούθησης, έχοντας γίνει ο πρώτος επιβεβαιωμένος Ευρωπαίος υπήκοος του οποίου το κινητό τηλέφωνο μολύνθηκε σκόπιμα από το Predator, ένα σύστημα spyware που αναπτύχθηκε από τη Cytrox, μια ισραηλινή εταιρεία με έδρα τη Βόρεια Μακεδονία. Δεν ξέρω ακόμα ποιος έδωσε τη δεύτερη παραγγελία», τονίζει.
«Την πρώτη φορά που διαπίστωσα ότι ήμουν υπό παρακολούθηση και δημοσιοποίησα την υπόθεσή μου, η κυβέρνηση της Ελλάδας μπήκε σε κατάσταση κρίσης και εισήγαγε αμέσως νέα νομοθεσία για να διασφαλίσει ότι οι Έλληνες πολίτες σαν εμένα δεν θα έχουν πλέον το δικαίωμα να ενημερώνονται ότι η κυβέρνηση τους κατασκοπεύει. Τη δεύτερη φορά, η ελληνική κυβέρνηση έχει περάσει σε κατάσταση πλήρους άρνησης», εξηγεί ο Θανάσης Κουκάκης.
«Η περίπτωσή μου αποκαλύπτει πόσο εύθραυστη μπορεί να γίνει η υπεράσπιση των πολιτικών δικαιωμάτων σε μια ευρωπαϊκή δημοκρατία – και πόσο εύκολα, χάρη στο υπερσύνθετο λογισμικό υποκλοπής spyware, οι κυβερνήσεις και άλλα μέρη μπορούν να παραβιάσουν αυτά τα δικαιώματα», υπογραμμίζει ο δημοσιογράφος που τέθηκε υπό παρακολούθηση.
«Μέσα σε διάστημα 14 μηνών, μεταξύ Ιουνίου 2020 και Σεπτεμβρίου 2021, παρακολουθήθηκα δύο φορές, με δύο διαφορετικά συστήματα. Ευτυχώς, είχα την τύχη να καταγράψω και τις δύο αυτές επιχειρήσεις επιτήρησης. Έμαθα για την πρώτη εισβολή στην ιδιωτική μου ζωή και στην επαγγελματική μου ζωή από την ελληνική κυβέρνηση, χάρη σε πηγές που έχω αναπτύξει στη δουλειά μου ως δημοσιογράφος. Αλλά ήμουν τυχερός που τα κατάφερα. Μόνο μέσα σε ένα χρόνο, το 2020, η Εισαγγελία, που εδρεύει στην εσωτερική υπηρεσία πληροφοριών της Ελλάδας, διέταξε 13.751 πράξεις παρακολούθησης από το κράτος, συμπεριλαμβανομένης της δικής μου, η οποία παρατάθηκε από τον Ιούνιο έως τον Αύγουστο του 2020. Αλλά άλλοι που τέθηκαν υπό αυτήν την παρακολούθηση δεν είχαν την ίδια ευκαιρία να μάθουν», γράφει στη Haaretz ο Αθ. Κουκάκης.
Μεταξύ άλλων σημειώνει: «Ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας, αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, είναι πιο σημαντικό σήμερα από ποτέ να ενισχυθούν οι ανεξάρτητες υπηρεσίες και η κοινοβουλευτική εποπτεία σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο οι υπηρεσίες εθνικής ασφάλειας χρησιμοποιούν αυτά τα προηγμένα συστήματα επιτήρησης πολιτών. Μπορεί επίσης να απαιτηθεί για αυτό η λογοδοσία σε έναν πανευρωπαϊκό φορέα. Μόνο τότε θα γνωρίζουμε με βεβαιότητα εάν υπάρχουν πραγματικά λόγοι εθνικής ασφάλειας που θέτουν υπό παρακολούθηση οποιονδήποτε – δημοσιογράφο ή μη, μόνο τότε μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι αυτή η κρατική παρακολούθηση δεν οπλίζεται παράνομα για πολιτικούς λόγους ή ακόμα και για επαγγελματικούς λόγους τα ενδιαφέροντα».
«Σε αυτή τη βάση, το κόστος προμήθειας λογισμικού επιτήρησης υψηλής τεχνολογίας, είτε από αδιαφανείς ισραηλινές εταιρείες είτε αλλού, δεν θα πρέπει πλέον να θεωρείται εμπιστευτικό, αλλά θα πρέπει να εμπίπτει στην κατηγορία των αμυντικών δαπανών, ώστε αυτές οι διαδικασίες προμηθειών να μπορούν να εποπτεύονται με διαφάνεια, από τα αντίστοιχα κοινοβούλια. Οι σχετικές συμβάσεις θα πρέπει να περιέχουν ρήτρες τελικού χρήστη του λογισμικού, προκειμένου να αποθαρρύνεται η χρήση από τρίτα μέρη που μπορεί να είναι σύμμαχοι, πολιτικά ή οικονομικά, με την κυβέρνηση που αγοράζει τα συστήματα. Η θέση των διεθνών οργανισμών και των δικαστηρίων στα θέματα αυτά είναι γνωστή. Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν καταδικάσει την παράνομη και αυθαίρετη παρακολούθηση ως παραβίαση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων», λέει ο δημοσιογράφος.
«Τα δημοκρατικά κράτη δεν έχουν το δικαίωμα να κόβουν και να ράβουν νόμους που διέπουν την επιτήρηση των πολιτών όπως τους ταιριάζει σε κάθε περίσταση, ειδικά επειδή τα μέσα παρακολούθησης είναι πλέον τόσο εξελιγμένα που μπορούν να διεισδύσουν στον πυρήνα της προσωπικότητας, της καριέρας και της οικογενειακής ζωής. Πρέπει να υπάρχει το δικαίωμα στην ελεύθερη, ανοιχτή κριτική όσων βρίσκονται στα υψηλότερα κλιμάκια της εξουσίας που επιλέγουν να εκμεταλλευτούν τη θέση τους για αυτούς τους άθλιους σκοπούς, και σαφή, σωστή διαδικασία για την παραδειγματική τιμωρία τους», καταλήγει το άρθρο του.
