Οι πρόσφατες ευρωεκλογές έδειξαν τον Μητσοτάκη να χάνει από τον ίδιο του τον εαυτό, κατά γενική οµολογία αντιπολίτευση δεν υπήρχε και µέχρι σήµερα παραµένει ζητούµενο. Εν τω µεταξύ η κοινωνική δυσαρέσκεια/οργή ξεχειλίζει, αυτοοργανώνεται ιδιαίτερα σε κάποιες περιπτώσεις –όπως το έγκληµα των Τεµπών– και εκφράζεται εντυπωσιακά ηχηρά.
Το πολιτικό όµως υποκείµενο που θα εκφράσει µε αξιοπιστία τους ανθρώπους που υποφέρουν από την πολιτική της Ν∆ δεν φαίνεται να προκύπτει – το αντίθετο. Η «κεντροτέτοια» ψάχνει ξανά µανά «µεσσία», ανακυκλώνοντας το αποτυχηµένο πολιτικό προσωπικό και µάλιστα αυτό που φέρει την κύρια ευθύνη για την αποτυχία να σταθεί ως αντίπαλος της Ν∆/Μητσοτάκη, ενός κόµµατος δεξιού ως το µεδούλι, σκληρά νεοφιλελεύθερου αλλά και µε ακροδεξιές αποχρώσεις µε τα εµβληµατικά ακροδεξιά στελέχη του σε δεσπόζουσα θέση. Το δηµοκρατικό προφίλ έχει ραγίσει προ πολλού.
Ζητούµενο σήµερα είναι ο φραγµός στην επέλαση της βαρβαρότητας και όχι το ανακάτεµα της φθαρµένης πολιτικής τράπουλας για να έχουµε µια από τα ίδια και χειρότερα. Μάθαµε από τις µπανανόφλουδες και τα λάθη. Απαιτείται άλλο πολιτικό αφήγηµα, µε όραµα και σαφή προοπτική αντιπαράθεσης και ρήξης µε το επικυρίαρχο επιβαλλόµενο µοντέλο που επελαύνει ως µονόδροµος, είτε µέσω του οικονοµικού µπαµπούλα των δηµόσιων ελλειµµάτων είτε µέσω της φρίκης της ανόδου του φασισµού είτε και µέσω του πολέµου αυτού καθαυτόν. Και στις τρεις εκδοχές κυριαρχεί ο φόβος. ∆ήθεν ασφάλεια παρέχεται µόνο αν δεν αλλάξει τίποτε, ακόµη και όταν εναλλάσσονται τα κόµµατα οι πολιτικές στον πυρήνα τους παραµένουν οι ίδιες γιατί οι τρεις µπαµπούλες είναι εκεί.
Σε αυτήν τη ζοφερή συνθήκη η συζήτηση για την κεντροαριστερά τολµώ να πω ότι φαντάζει ή και είναι αποπροσανατολιστική από τον πραγµατικό στόχο.
Το ερώτηµα είναι ένα: θα αποδεχτούµε τον φόβο παριστάνοντας τους πεισµένους κεντροαριστερούς αποδεχόµενοι το δόγµα ΤΙΝΑ, ότι δεν υπήρχε άλλη λύση «τι να κάνουµε, τα πράγµατα ήταν και είναι δύσκολα»; Μια είναι και η απάντηση-ρητορικό ερώτηµα: Γιατί, πότε ήταν εύκολα; Πότε η ανθρωπότητα κέρδισε εύκολα;
Είναι ψέµα ότι δεν υπήρχε και δεν υπάρχει άλλος δρόµος και µέσα µας το γνωρίζουµε. Η ανθρωπότητα στο παρελθόν έχει τραβήξει άλλους δρόµους. Κάνουν συνεχώς προσπάθειες, επί χρόνια, να σβήσουν από τη µνήµη µας οποιαδήποτε κατάκτηση των ανθρώπων.
Οι µονόδροµοι που επιβάλλονται ήταν, είναι και θα είναι πολιτική επιλογή για τον υπερπλουτισµό των ολιγαρχών, η αποδοχή του δόγµατος ΤΙΝΑ γιγαντώνει την απληστία τους που συνεχώς µεγαλώνει, δεν χορταίνουν πλέον µε τίποτε. Ο,τι κι αν έχει αποµείνει σε καιρούς «ειρήνης» από τα καταστροφικά αναπτυξιακά τους σχέδια της επίπλαστης ευηµερίας –που κατέρρευσαν µε πάταγο– και από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της λιτότητας και των αλλεπάλληλων µνηµονίων θα το αποτελειώσουν µε τον πόλεµο. Κι αυτόν δε ως µονόδροµο και αναπόφευκτο τον παρουσιάζουν, µε την πυρηνική εκδοχή του να επικρέµαται…
Ο τόπος µας έχει ζώσα ιστορία, έχει παρελθόν και µπορεί να έχει µέλλον. Προτάσεις παραγωγικής ανασυγκρότησης και αναπτυξιακά µοντέλα που θεωρούν προϋποθέσεις την ευηµερία των ανθρώπων και το υγιές περιβάλλον δεν λείπουν. ∆εν ισχύει το δόγµα ΤΙΝΑ, οφείλουµε να πιστέψουµε ξανά στις δυνάµεις µας, αρκεί να πειστούµε και να παλέψουµε γι’ αυτό παράλληλα µε την αντιπολεµική και αντιπυρηνική µας διεκδίκηση, που είναι στοιχειώδης, θεµελιακή προϋπόθεση για τη ζωή αυτή καθαυτή.
*Η Ιωάννα Κοντούλη είναι αγρονόμος τοπογράφος μηχανικός ΕΜΠ Msc Περιβάλλον και Ανάπτυξη, Ενωτική Πρωτοβουλία ΜέΡΑ25 – Ανατρεπτική Οικολογική Αριστερά
Διαβάστε επίσης
Σπάει το μέτωπο των «4» στον ΣΥΡΙΖΑ – Άνοιγμα Φαραντούρη στον Κασσελάκη
Φωτογραφικά ντοκουμέντα από το τραπέζι των «87» – Η ατάκα του Στέφανου Κασσελάκη (Photos)