Σαν πολιτικό κύμα που συμπαρασύρει διαφορές για τα ήσσονα και αναδεικνύει συγκλίσεις για τα μείζονα λειτούργησαν στα κόμματα του «προοδευτικού χώρου» τα αποτελέσματα των τοπικών εκλογών, όπου συσπειρώθηκαν δυνάμεις της ευρύτερης κεντροαριστεράς. Οι πολιτικοοικονομικές εξελίξεις και η δυσαρέσκεια από την αντιλαϊκή πολιτική της ΝΔ διαμόρφωσαν ένα αντικυβερνητικό ρεύμα που αναζωπύρωσε τις διεργασίες για συνεργασίες μεταξύ δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας. Βροχή έπεσαν οι δηλώσεις στελεχών του ΠΑΣΟΚ, από τον Γιώργο Παπανδρέου, Παύλο Γερουλάνο και τον Χάρη Καστανίδη μέχρι τον Μιχάλη Κατρίνη και τον Παύλο Χρηστίδη. Επέχαιραν για τη θετική έκβαση συμπράξεων σε τοπικό επίπεδο, με εμβληματικότερη τη νίκη του Χάρη Δούκα, που εκλέχτηκε δήμαρχος στην Αθήνα με τη στήριξη του Κώστα Ζαχαριάδη εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ, και έθεταν τις προϋποθέσεις για τη διερεύνηση συμπορεύσεων με στόχο την αποτίναξη της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Σε διαφορετικό μήκος κύματος ήταν οι πρώτες δηλώσεις του προέδρου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ Νίκου Ανδρουλάκη, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ επιχείρησε να εγκολπωθεί ως κομματικό θρίαμβο της Χαριλάου Τρικούπη επιτυχίες αιρετών προερχόμενων από το ΠΑΣΟΚ με ή χωρίς χρίσμα, υποβαθμίζοντας τη συμβολή των συνεργασιών. Ομως το κλίμα και εντός της Χαριλάου
Την περασμένη Κυριακή ο Νίκος Ανδρουλάκης εμφάνισε ως κομματικό του θρίαμβο επιτυχίες αιρετών που προέρχονταν από το ΠΑΣΟΚ με ή χωρίς χρίσμα (όπως ο Χάρης Δούκας), αλλά οι διεργασίες που συντελούνται για μια «μεγάλη κεντροαριστερά» τον ανάγκασαν να ρίξει νερό στο κρασί του και να λέει «ναι» σε συμπλεύσεις από τη βάση
Τρικούπη από στελέχη της αντιδεξιάς πτέρυγας, αλλά και στο δημόσιο πεδίο άσκησαν πίεση προς τον Ν. Ανδρουλάκη, οδηγώντας τον σε (μικρή) πολιτική μετατόπιση, με δηλώσεις του για συμμαχίες από την κοινωνία απορρίπτοντας συμφωνίες κορυφής.
Υπέρ ευρύτερων συνεργασιών
Ενδιαφέρον έχουν οι δηλώσεις του πρώην υπουργού Χ. Καστανίδη στο Documento. Αφήνει αιχμές κατά της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ για την τακτική… απομονωτισμού αλλά και κατά όποιων δυνάμεων κρατούν την ίδια στάση. Προτάσσει την ανάγκη να διαμορφωθεί ένα πολιτικό σχέδιο για τη «μεγάλη κεντροαριστερά» μέσω ενός ανοιχτού, «σχεδόν σεισμικού» όπως τον χαρακτηρίζει, διαλόγου, με στόχο τη διεκδίκηση της διακυβέρνησης της χώρας. Είναι ενδεικτικό ότι και ο Νίκος Κοτζιάς, επικεφαλής του ΠΡΑΤΤΩ, που επαναφέρει το κάλεσμα για μέτωπο των προοδευτικών δυνάμεων, είχε καυτηριάσει την τακτική Ανδρουλάκη, εγκαλώντας το ΠΑΣΟΚ για «πράσινη αλαζονεία».
Παράλληλα, εντοπίζονται αντιφάσεις στις τοποθετήσεις του Ν. Ανδρουλάκη όταν κατηγορεί άλλους για τυχοδιωκτισμό ενώ κρίνει σαν επάνοδο στο σπίτι τους την επιστροφή στελεχών που πέρασαν π.χ. από τον ΣΥΡΙΖΑ (Γεωργία Γεννιά)ή όταν μιλά για προγραμματικές συμφωνίες στη βάση της κοινωνίας.
Η συμπόρευση έφερε τη νίκη
Προβεβλημένα «πράσινα» στελέχη επιχαίρουν για τη θετική έκβαση συμπορεύσεων σε τοπικό επίπεδο και θέτουν τις προϋποθέσεις συνεργασιών με στόχο την εκπαραθύρωση της κυβέρνησης Μητσοτάκη
Πάντως ο Μαρίνος Σκανδάμης, τομεάρχης Προστασίας του Πολίτη στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, επισημαίνει στο Documento ότι «ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, που στοίχισε όλη την εκλογική στρατηγική του κόμματός μας πίσω από την ανάγκη να καταδικαστούν στις αυτοδιοικητικές εκλογές οι υποψήφιοι δήμαρχοι και περιφερειάρχες που στηρίχθηκαν από το Μαξίμου, δικαιώθηκε». Ετσι, κατά την άποψή του, «η τεράστια προσπάθεια του νέου δήμαρχου Αθηναίων Χάρη Δούκα, που με τη γνώση, την αξιοπρέπειά του, την αξιέπαινη και βαθιά πολιτική στήριξη του Κώστα Ζαχαριάδη και όλου του δημοκρατικού κόσμου, που προέρχεται από τον χώρο των φιλελευθέρων, του κέντρου, της σοσιαλδημοκρατίας, της Αριστεράς και της οικολογίας, απέδωσε μια νίκη αδιανόητη έως πριν από λίγες μέρες. Οπως το ίδιο συνέβη και στη Θεσσαλία, τη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα και αλλού όπου η συμπόρευση των ανθρώπων της προόδου έβαλε τέλος στις υποψηφιότητες που υποστήριζε το Μαξίμου».
Ο Μαρ. Σκανδάμης τονίζει ότι το ερώτημα που πλανάται για το αν μπορούν να συνεργαστούν οι βάσεις ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ απαντήθηκε σαφώς από τον Ν. Ανδρουλάκη, που δήλωσε επί λέξει: «Είμαι υπέρ των συνεργασιών στη βάση της κοινωνίας και το αποδείξαμε». Για να προσθέσει: «Η βάση του προοδευτικού κόσμου μπορεί λοιπόν να ξεπεράσει χρόνιες προκαταλήψεις και να απαντήσει στο αναδεικνυόμενο διακύβευμα: “Με το Μαξίμου ή με την κοινωνία;”. Κάθε σκεπτόμενος πολίτης οφείλει να συμβάλει στη δημοκρατική απάντηση του πιο πάνω ερωτήματος».