Όλα τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου – όπως αρέσκονται να αυτοαποκαλούνται, για να διαχωρίσουν τη θέση τους από την Χρυσή Αυγή – με το που κάνει το παραμικρό «πταίσμα» ένας βουλευτής ή και αρχηγός κόμματος, κυρίως της κυβέρνησης αλλά και όχι μόνον, πέφτουν πάνω να τον φάνε.
Και όμως, τις δηλώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ιστοσελίδα του Politico σχετικά με τη Χρυσή Αυγή, δεν βρέθηκε ούτε ένα κόμμα, πλην ΣΥΡΙΖΑ, έστω να τις σχολιάσει! Καλά, το «είναι σαν να μην υπάρχει» (σ.σ. η Χρυσή Αυγή στη Βουλή) – στην τελική, μπορεί κανείς να αναγνωρίσει στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης μία απαξία σύσσωμου του Κοινοβουλίου για το ναζιστικό μόρφωμα, που μας «κατσικώθηκε» τα τελευταία χρόνια στα έδρανα της ελληνικής Βουλής.
Το άλλο, όμως; Εκείνο το… μεγαλοπρεπές του Κυριάκου ότι «η βία προέρχεται σχεδόν αποκλειστικά από την αριστερά τα τελευταία χρόνια»; Δεν βρέθηκε δηλαδή ένα κόμμα, που αυτοπροσδιορίζεται ως κεντροαριστερό, να προσβληθεί; Ένα κόμμα, που προέρχεται από την αριστερά και έχει ακόμα στους κόλπους του στελέχη που κυνηγήθηκαν, εξορίστηκαν, βασανίστηκαν; ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ: ακούει κανείς;;
Γιατί ακόμα κι αν πάρουμε την εκδοχή της απόδοσης στον ΣΥΡΙΖΑ των αγανακτισμένων, των αναρχικών, των καταληψιών και κάθε άλλου… πικραμένου, το να βγαίνει η Χρυσή Αυγή και να δηλώνει δικαιωμένη, μετά τα αποφθέγματα Κυριάκου – Τάκη Θεοδωρικάκο, πού είσαι; – κάνοντας λόγο για «σαφέστατη ομολογία που καταρρίπτει πλήρως τις θεωρίες περί “ρατσιστικής βίας” της Χρυσής Αυγής», ούτε αυτό ενοχλεί κανέναν;
Η λογική –και η… τσίπα– σηκώνει τα χέρια ψηλά!
