ΚΕΕΛΠΝΟ: Η απάντηση του Documento στο εξώδικο Παπαδημητρίου

Ελάχιστα 24ωρα μετά την δημοσιοποίηση και των νέων διώξεων που ασκήθηκαν αυτή τη φορά για 74 παράνομες προσλήψεις από την τότε παντοδύναμη ηγεσία του ΚΕΕΛΠΝΟ και την αποκάλυψη από το Documentonews στοιχείων της σχετικής δικογραφίας, ο Θεόδωρος Παπαδημητρίου, η Αικατερίνη Πολύζου και η Ελένη Τσαγκάρη (σ.σ. που δεν σχετίζεται με την συγκεκριμένη ποινική δίωξη) μας απέστειλαν εξώδικο διαμαρτυρόμενοι για δύο σχετικά ρεπορτάζ.

Το ένα αφορά στην είδηση της άσκησης της κακουργηματικής ποινικής δίωξης από την εισαγγελία κατά της διαφθοράς και το δεύτερο στα αποκαλυπτικά στοιχεία που οδήγησαν σε αυτήν.

Μάλιστα, στο δεύτερο αποκλειστικό μας δημοσίευμα γινόταν αναφορά σε ηχητικό ντοκουμέντο με τον Θεόδωρο Παπαδημητρίου να αναφέρεται στις επίμαχες παράνομες προσλήψεις, (το εν λόγω νομιμοποιημένο απο την εισαγγελία ηχητικό ντοκουμέντο είχε αποκαλύψει στο πρώτο της τεύχος η εφημερίδα μας) και το οποίο είναι πλέον από τα βασικά αποδεικτικά στοιχεία της μεγάλης δικογραφίας η οποία έχει σχηματιστεί .

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά:

Με εξώδικη πρόσκληση που μας επιδόθηκε την 1η-3-2019, ο Θεόδωρος Παπαδημητρίου, η Αικατερίνη Πολύζου και η Ελένη Τσαγκάρη, διαμαρτύρονται για δύο ρεπορτάζ που αναρτήθηκαν στην ιστοσελίδα μας Documentonews, το μεν πρώτο την 26η-2-2019 και το δεύτερο την 28η-02-2019.

Καταρχάς οφείλουμε να ευχαριστήσουμε τους εξωδίκως δηλούντες, αφενός διότι εξυμνούν τα δημοσιογραφικά μας αντανακλαστικά αλλά και την ταχύτητα και την αξιοπιστία των πληροφοριών μας, αφετέρου διότι επιβεβαιώνουν πλήρως τα όσα εμπεριέχονται ως πληροφορίες στις δύο δημοσιεύσεις που αναρτήθηκαν στην ιστοσελίδα documentonews.

Όσον αφορά δε τα όσα μας καταμαρτυρούν θέλουμε να αναφέρουμε τα εξής:

(Α) Όπως αναγράφεται στη σελ. 2 της εξωδίκου διαμαρτυρίας το πρώτο άρθρο της 26ης Φεβρουαρίου δήθεν «…τυγχάνει προδήλως υβριστικό και παραπλανητικό καθώς μετέρχεται αδιακρίτως προσβλητικών χαρακτηρισμών σε βάρος μας, όπως «πάλαι ποτέ κουμανταδόροι» ή «παρέα του ΚΕΕΛΠΝΟ» όπου το ΚΕΕΛΠΝΟ χαρακτηρίζεται «εργοστάσιο παράνομων προσλήψεων επί των ημερών μας»».

Αντί άλλου ετέρου σχολιασμού αρκεί να παραθέσουμε την πρόσφατη δήλωση του προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών Δημητρίου Βερβεσού, ο οποίος την 22α Φεβρουαρίου 2019 ανέφερε: «Εκτιμώ απεριόριστα τον εκδότη και τους δημοσιογράφους του Documento και την δουλειά που κάνουν και τη δημοσιογραφία που ασκούν, όσο μαχητική κι αν είναι, γιατί έτσι πρέπει να είναι όταν αναφέρεσαι σε δημόσια πρόσωπα. Πρέπει να είναι οξεία η κριτική όπως λέει πάγια και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Καθίσταται προφανές και δεν χωρά αμφισβήτηση ότι αποτελεί δικαίωμα μας εκπορεύομενο τόσο από το Ελληνικό Σύνταγμα και τον Ποινικό μας Κώδικα όσο και από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου να ασκούμε οξεία κριτική σε τέτοιες ενέργειες που πλέον έχουν πάρει τη μορφή άσκησης ποινικών διώξεων.

(Β) Ομοίως στη σελίδα 2 της εξωδίκου διαμαρτυρίας αναγράφεται «Τους δε χαρακτηρισμούς αυτούς σπεύσατε να εξαπολύσετε σε βάρος μας χωρίς ΠΟΤΕ να έρθετε σε επικοινωνία με εμάς…». Ουδεμία υποχρέωση προκύπτει τόσο από τον Κώδικα Δεοντολογίας της ΕΣΗΕΑ όσο ακόμη και από το Κώδικα Δεοντολογίας για την τηλεόραση και το ραδιόφωνο να ενημερώσουμε κανέναν για τη δημοσίευση των πληροφοριών που βρίσκουμε. Η μόνη μας υποχρέωση είναι να ελέγχουμε την αξιοπιστία των πληροφοριών που δημοσιεύουμε, κάτι που ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει τόσο γενικώς όσο και ειδικά σε σχέση με όσες πληροφορίες εμπεριέχονται στα 2 ρεπορτάζ για τα οποία διαμαρτύρεστε.

(Γ) Στη σελίδα 3 της εξωδίκου διαμαρτυρίας αναγράφεται «…το εν λόγω άρθρο τυγχάνει ανακριβές καθώς η τρίτη εξ ημών ουδεμία ποινική εμπλοκή έχω με την ποινική δικογραφία των «74 προσλήψεων», η δε εμπλοκή μου στην πρώτη ποινική δικογραφία των «23 προσλήψεων» είναι σε βαθμό πλημμελήματος και ουδεμία σχέση έχει με τα αδικήματα στα οποία αναφέρεστε». Εν προκειμένω και χωρίς κανένα σχολιασμό παραθέτουμε αυτολεξεί τι αναγραφόταν στο ρεπορτάζ για την Ελένη Τσαγκάρη με τον μεσότιτλο: Οι παλιές διώξεις για τις 23 προσλήψεις του Άδωνη: «Υπενθυμίζεται ότι τον περασμένο Ιούνιο ασκήθηκαν ποινικές διώξεις πλημμεληματικού και κακουργηματικού χαρακτήρα εναντίον εφτά επιτελικών στελεχών του ΚΕΕΛΠΝΟ» και ειδικότερα «Κατά της Ελένης Τσαγκάρη, η οποία είναι υπάλληλος του Κέντρου που είχε αποστείλει απειλητική επιστολή κατά των μελών της πλειοψηφίας στην Εξεταστική Επιτροπή την περίοδο που ξεκινούσε η διερεύνηση των υποθέσεων του ΚΕΕΛΠΝΟ, και ενός ακόμα διοικητικού στελέχους έχουν ασκηθεί πλημμεληματικές διώξεις». Καθίσταται προφανές από τα ανωτέρω ότι ουδεμία ανακριβής πληροφορία περιέχεται στα ρεπορτάζ μας της 26ης-2-2019 και 28ης-2-2019.

(Δ) Στη σελίδα 3 της εξωδίκου διαμαρτυρίας αναγράφεται «Πρωτίστως, όμως το εν λόγω δημοσίευμα σας, αναφέρεται σε πληροφορίες όπως το περιεχόμενο του άρτι συνταχθέντος πορίσματος της Επιθεωρήτριας της Δημόσιας Διοίκησης –και την προ ολίγων ωρών άσκηση ποινικών διώξεων σε βάρος ημών, οι οποίες – κατά τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας- τυγχάνουν αυτονόητα και αυστηρά μυστικές, απαγορευμένης απολύτως της παραβιάσεως της μυστικότητας αυτής αλλά και συνιστούν παράνομη επεξεργασία ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων και παραβίαση της θεμελιώδους αρχής του τεκμηρίου αθωότητας». Η ίδια επιχειρηματολογία υιοθετείται και στις σελίδες 5-7 της εξωδίκου διαμαρτυρίας.

Επί των ανωτέρω είναι προφανής η στόχευση της εξωδίκου διαμαρτυρίας να σταματήσει τα δημοσιοποίηση των πληροφοριών καθώς προβαίνει μόνο σε απλή παράθεση του νόμου όταν υφίστανται δεκάδες (αν όχι εκατοντάδες δικαστικές αποφάσεις) οι οποίες δικαιολογούν τόσο την δημοσιοποίηση των ποινικών διώξεων όσο και των ονομάτων των υποδίκων.

Έχει κριθεί λοιπόν ακόμη και από τα ανώτατα δικαστήρια της χώρας, ότι στις περιπτώσεις χρήσεως δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα από δημοσιογράφους και συγκεκριμένα όταν γίνεται δημοσιοποίηση ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων με επερχόμενη από αυτήν προσβολή της προσωπικότητας του ατόμου, καθίσταται αναγκαία η εναρμόνιση των συγκρουόμενων θεμελιωδών δικαιωμάτων.

Έτσι τα δικαστήρια λαμβάνουν υπόψη την αρχή της αναλογικότητας κατά την οποία δημοσιοποίηση των ευαίσθητων δεδομένων πρέπει σε κάθε περίπτωση να είναι : α) πρόσφορη για την επίτευξη του σκοπού που επιδιώκεται με αυτήν β) αναγκαία για την επίτευξη του εν λόγω σκοπού με την έννοια ότι αυτό το αποτέλεσμα δεν μπορεί να επιτευχθεί με ένα ανώδυνο ή έστω ηπιότερο μέσο και γ) η προσβολή που προκαλείται πρέπει να είναι ποιοτικά και ποσοτικά κατώτερη ή έστω ανάλογη προς το επιδιωκόμενο όφελος, ποτέ όμως βαρύτερη από αυτήν (10/2011 ΑΠ (ΠΟΙΝ).

Καθίσταται προφανές ότι η δημοσιοποίηση ανακριτικού υλικού από την πλευρά μας έγινε σε πλήρη εναρμόνιση με την αρχή της αναλογικότητας δεδομένου ότι είναι πρωτευούσης σημασίας η ενημέρωση της κοινής γνώμης για την πορεία της ανάκρισης αλλά και η άσκηση ποινικών διώξεων για το όσα κατά τις κατηγορίες έχουν γίνει στο ΚΕΕΛΠΝΟ .

Όπως παγίως κρίνεται στα ελληνικά δικαστήρια δικαιολογημένο ενδιαφέρον της κοινής γνώμης συντρέχει όχι όταν προκαλείται η δημιουργία εντυπώσεων ή η ικανοποίηση της περιέργειας του κοινού ή η προσπάθεια σπιλώσεως της τιμής κάποιου προσώπου δια δημοσιοποιήσεως ανακριβών και μη ελεγχομένων πληροφοριών, αλλά όταν διά της πληροφορίας αυτής αποκαλύπτεται π.χ. ότι δημόσια πρόσωπα ελέγχονται από κρατικές αρχές για δωροδοκία, ή για οικονομικές ατασθαλίες επί ζημία του Δημοσίου, ή για ζήτημα που δια των πράξεων ορισμένων πολιτικών αξιωματούχων ή μη, θίγει ουσιωδώς τα συμφέροντα της χώρας.

Άλλωστε το σύνολο σχεδόν των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης δημοσίευσε την είδηση για τις επίμαχες ποινικές διώξεις , ορισμένα δε εξ αυτών αναγράφοντας και τα ονόματα των κατηγορουμένων αλλά και χαρακτηρισμούς που αναφέρονται στο πόρισμα των αρμοδίων ελεγκτών με βάση το οποίο κατηγορείται ο κ.Παπαδημητρίου και οι λοιποί εμπλεκόμενοι. Είναι σαφές λοιπόν ότι εμείς σεβόμενοι το μέτρο της αναλογικότητας ουσιαστικά περιγράψαμε στα δημοσιεύματα μας τις εξελίξεις βασιζόμενοι σε απολύτως αξιόπιστες και διασταυρωμένες πληροφορίες. Η προσπάθεια μας ήταν η ενημέρωση της κοινής γνώμης, για ένα ζήτημα μείζονος σημασίας, χωρίς να θίξουμε τα δικαιώματα των κατηγορουμένων ή να παρακωλύσουμε τη διαδικασία. Καθίσταται προφανές για όποιον διαβάσει δε τα δυο δημοσιεύματα ότι απλώς αναγράφουμε την άσκηση των ποινικών διώξεων και δεν προκαταλαμβάνουμε τη Δικαιοσύνη σε σχέση με την κρίση της περί της αθωότητας των κατηγορουμένων.

Όσον αφορά το νόμο για τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα προκύπτει από σωρεία δικαστικών αποφάσεων ότι δεν θεωρούνται δεδομένα οι πληροφορίες, των οποίων κάνει ο δημοσιογράφος χρήση και οι οποίες περιήλθαν σε γνώση του, χωρίς να ερευνήσει αυτός κάποιο αρχείο ή χωρίς να του τις έχει μεταδώσει τρίτος που επενέβη σε αρχείο, γιατί ελλείπει η έννοια του αρχείου. Ακόμη και η ίδια η Αρχή για την προστασία ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων έχει αποφανθεί ότι τα προσωπικά δεδομένα που περιλαμβάνονται σε δικογραφία ή ανακριτικό/προανακριτικό υλικό, δεν εμπίπτουν στις διατάξεις του Ν. 2472/97 καθώς η Αρχή δεν έχει αρμοδιότητα γιατί ο φάκελος της δικογραφίας εκκρεμούς δίκης και κατ’ αναλογία το ανακριτικό/προανακριτικό υλικό, δεν αποτελεί αρχείο.

Εν προκειμένω τα επίμαχα δημοσιεύματα επ ουδενί αναφέρονται σε ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα ενώ κρίσεις για τις οποίες εκφράζεται διαμαρτυρία δεν είναι προσωπικές κρίσεις των συντακτών αλλά συμπεράσματα αρμοδίων ελεγκτικων αρχών που εμπεριέχονται στην επίμαχη δικογραφία. Αν θέλαμε άλλωστε να θίξουμε τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα θα αναδεικνύαμε πλήθος άλλων πληροφοριών που έχουν έλθει σε γνώση μας σε σχέση με τα αποτελέσματα των σχετικών ερευνών (κατασχέσεις κλπ) και οι οποίες πράγματι εμπίπτουν στα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα.

Όσον αφορά στη δήθεν χρήση παρανόμως κτηθέντων αποδεικτικών μέσων από εμάς αρκεί να τονίσουμε ότι τα αποδεικτικά μέσα στα οποία απλώς κάνουμε αναφορά εμπεριέχονται στη δικογραφία και ως εκ τούτου ουδείς μπορεί να κάνει λόγο για χρήση παρανόμως κτηθέντων αποδεικτικών μέσων.