Επανέρχονται οι προτάσεις των χωρών του Βίζενγκραντ, κατά των ενιαίων κανόνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για το μεταναστευτικό στην συζήτηση για την αναθεώρηση της Συνθήκης του Δουβλίνου.
Αυτό επισήμανε ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Κατρούγκαλος, ενημερώνοντας την επιτροπή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Βουλής. Όπως είπε προωθούνται μέσω των θέσεων της Σλοβακικής προεδρίας στην Ε.Ε και προβλέπει η υποδοχή μετανατευτικών ροών να είναι στην …διακριτική ευχέρεια των χωρών.
Όπως επισήμανε ο Γ.Κατρούγκαλος «είναι ήδη σε εξέλιξη η διαδικασία για την τροποποίηση της Συνθήκης του Δουβλίνου, μια συνθήκη της οποίας η εφαρμογή απέδειξε τεράστιες ατέλειες και δυσλειτουργίες, ειδικά σε ό,τι αφορά την υπέρμετρη επιβάρυνση των χωρών πρώτης εισόδου, όπως είναι η δική μας».
Πρόσθσεσε ότι «οι προτάσεις της Σλοβακικής Προεδρίας για αποτελεσματική αλληλεγγύη, ουσιαστικά, επαναφέρουν τις απόψεις της ομάδας Visegrad για μια ευέλικτη αλληλεγγύη, ευφημισμός που σημαίνει στην πραγματικότητα, αν γινόταν δεκτή, μια όχι εφαρμογή ομοιόμορφων και ενιαίων δεσμευτικών κανόνων, αλλά μια à la carte δυνατότητα των διαφόρων χωρών να δέχονται ή να μη δέχονται, ουσιαστικά, μετανάστες και πρόσφυγες».
Παρουσιάζοντας την ελληνική θέση ο Γ.Κατρούγκαλος σημείωσε ότι «η δική μας άποψη είναι ότι η αλληλεγγύη δεν αποτελεί απλώς αρχή και αξία αναφοράς, αλλά αποτελεί συγκεκριμένη νομική δέσμευση και θεμελιώδη νομικό κανόνα της Ένωσης ενσωματωμένο σε συνθήκες και δεν νοείται οποιαδήποτε συμφωνία για τη μεταναστευτική πολιτική της Ε.Ε. που να μην έχει χαρακτήρα δεσμευτικό».
Η ελληνική πλευρά τόνισε ζητά «να υπάρχει μια τυποποίηση της διαδικασίας, ένας αυτοματισμός, ώστε να μην εξαρτάται η τελική απόφαση από σταθμίσεις πολιτικής φύσης, που πολλές φορές λαμβάνουν υπόψη και άλλους παράγοντες που θα επιβάλουν μια κατανομή του μεταναστευτικού βάρους ισόμετρα σε όλες τις χώρες. Επίσης, για τον υπολογισμό των ποσοστώσεων κατανομής των μεταναστών και προσφύγων θέλουμε να μη λαμβάνεται υπόψη μόνο ο πληθυσμός, αλλά και οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα. Για παράδειγμα, είναι προφανές ότι χώρες με υψηλό ποσοστό ανεργίας δεν έχουν την ίδια δυνατότητα απορρόφησης προσφύγων από τις χώρες που έχουν πολύ μικρότερο ποσοστό από το ευρωπαϊκό».
